"Κίτσα σίμυ.. "

ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΦΑΛΤΑΪΤΣ (1891-1944)

1 Σεπτεμβρίου (1922)  -  Η καταστροφή της Σμύρνης

Ένα αμερικανικόν πολεμικόν, το Simpson έφερε το μήνυμα της μεγάλης συμφοράς.

Όλη η Σμύρνη σφαγιάζεται και καίεται. 

Ό,τι είχα προβλέψει γίνεται με τον πιο φρικιαστικό, πιο απίστευτον ακόμη τρόπον.

Ένας από τους σωθέντας εις το πλοίον, ο Σλαύος Τρίβουλιτς, μου λέγει:

- Αυτή τη στιγμή θα είναι στην Σμύρνη περισσότερα από 30.000 πτώματα χριστιανών. 

Όλη η Σμύρνη καίεται. Οι Τούρκοι βάζουν φωτιά παντού. 

Από την πούντα ως το Διοικητήριο, αλλά και επάνω, όλα είναι  μια φλόγα, όλα τα προάστια σφάζονται, και ο κόσμος όλος είναι συγκεντρωμένος στην παραλία και χτυπιούνται από τους Τούρκους.

….

Το άγγελμα της μεγάλης σφαγής διαδίδεται τώρα τας πρώτας βραδυνάς ώρας στας Αθήνας από το ένα στόμα στο άλλο, αλλά κανένας δεν πιστεύει, γιατί κανένας δεν αισθάνεται.

- Δεν είναι έτσι αδερφέ, μου λέγει στην «Αργολίδα» το γνωστό καφενείο ο Ζαχαρίας ο Παπαντωνίου, παρά πάνω από 1000-1500 ανθρώπους δεν θα έχουν σφαγή. 

Μην ακούτε στας υπερβολάς αυτών που έρχονται τρομαγμένοι.

Του λέγω:

- Είμαι βέβαιος πως θα είναι το κακό πολύ μεγαλύτερο. 

Στα μικρά πράγματα η διάδοσις και η φαντασία οργιάζει, όταν όμως μια συμφορά είναι μεγάλη φαίνεται ότι δεν μπορεί να σχηματίσει όλο της τον κύκλο, και η διάδοσις είναι πάντοτε πολύ πιο κάτω από την πραγματικότητα.

Φέρνω το μήνυμα της καταστροφής στον Λαχανοκάρδη. 

Δεν πιστεύει και μου κάνει λεπτομερή εξέτασιν πώς και από πού τα έμαθα όλα, ενώ εγώ του έλεγα ότι πρέπει να βγούμε αύριο με μεγάλο πένθιμο περιθώριο, αλλά δεν μπορώ να τον πείσω.

- Όλο υπερβολικός, μου λέγει, είσαι συ, όλο υπερβολικός.

Η αγανάκτησις που με κατείχεν εναντίον του ανθρώπου αυτού, που αν ήθελε να μπει στον δικό μου πόνο από τόσας ημέρας αν με άφηνε να γράψω εκείνα τα οποία και για την Ερυθραία και για τας σφαγάς ήξευρα που θα εγίνοντο, ξέσπασε και έφυγα λέγοντας ότι δεν μπορώ να μείνω πια σε μια τέτοια εφημερίδα έφυγα θυμωμένος χωρίς να με νοιάζει πια για τίποτα.

Επήγα και πάλι στον κ. Μπούσιον το βράδυ, και του ζήτησα να διατάξει η Κυβέρνησις αντίποινα εις την Μακεδονίαν και την Θράκην. Μου είπε με αδιαφορίαν:

-Δεν μπορούμε να κάνωμε τίποτα, είπε. 

Δεν μπορούμε να πούμε ότι θα κάνωμε κάτι, που δεν θα το κάνωμε.

Η αδιαφορία και το φλέγμα του ανθρώπου αυτού με εξόργιζε. 

Τι είδους άνθρωπος λοιπόν είναι αυτός, να μην εννοεί ότι με την θέρμανσιν του ανθρωπίνου αισθήματος μπορεί να ενεργήσει  και να σώσει κάτι κανείς.

…

Τα θέατρα σήμερα την νύχτα είναι πάλι ανοιχτά και παίζουν. 

Ο κόσμος στο θέατρο της Κυβέλης όπου παίζουν την «Κίτσα σίμυ» (;) γελά και η μουσική χτυπά εύθυμα τραγουδάκια.

Μπήκα μέσα να δω την ψυχαγωγία του κόσμου και έφυγα αηδιασμένος.

Είναι, λοιπόν και αι Αθήναι η άτιμη και πουλημένη πόλις που προορίζεται να καταστραφεί με τη σειρά της και αυτή, αφού δεν αισθάνθηκε την συγκίνηση της καταστροφής της μεγαλυτέρας ύστερα από αυτήν ελληνικής πόλεως και την σφαγήν και καταστροφήν όλου του ελληνισμού της Μικράς Ασίας…

arxiokallari – [2fA]

Share