"Κεκλεισμένων των θυρών "

Νικηφόρος Βρεττάκος  -  Κεκλεισμένων των θυρών

Αυτή την τραχύτητα
των λέξεων, ψυχή μου, πώς τη μπορείς;
Χαμήλωσε τώρα ή σώπασε
όπως οι πέτρες ή όπως
ο άλαλος πόνος ή άλλαξε.
Γίνου κάτι άλλο - κάτι σαν την αφή
του ήλιου στα δάχτυλα
του τυφλού.

Κλείσου τώρα και γνέσε,
μαλλί του ήλιου, το αίμα σου,
ζώσε τον κόσμο. Γίνου κλωστές,
ώρα να υφάνουμε.

Χρειάζεται ο καιρός ρούχα ψυχή μου,
για ώρες βροχής, για ώρες ανέμου,
για ώρες αφέγγαρης λύπης
και νύχτας.
Γύρω από την
ερημιά της ελπίδας, χρειάζεται ο κόσμος
έναν ορίζοντα. Γίνου καθώς
απάνω απ’ τους λόφους κάποτε ο Μάης
βροχούλα μετάξινη:
παρηγοριά και φως, στους ώμους
του κόσμου.

[2φΑ]

Share