Νικηφόρος
Βρεττάκος - Ο τελευταίος χαιρετισμός
Ας μου δώσει το χέρι του ο Θεός –
τελευταία ανάβαση. Το σκοινί τεντωμένο
απ’ τη μια άκρη ως την άλλη. Χωρίς
καμιά κλίση
του όλου μου σώματος,
το γέλιο στη θέση του
(όπως στο πρόσωπο του παιδιού των Δελφών)
το χέρι γυμνό σχεδόν ως το κόκκαλο
πάνω στο στήθος. Ο κόσμος στο βάθος.
Θα κυλήσει από μέσα την καρδιά του ο μικρός
τελευταίος διάττοντας, μια λέξη διαυγής,
κρεμασμένη
από μια κλωστή ευτυχίας,
φθόγγος και μάργαρο: «Χαίρε»
τελευταία ανάβαση. Το σκοινί τεντωμένο
απ’ τη μια άκρη ως την άλλη. Χωρίς
καμιά κλίση
του όλου μου σώματος,
το γέλιο στη θέση του
(όπως στο πρόσωπο του παιδιού των Δελφών)
το χέρι γυμνό σχεδόν ως το κόκκαλο
πάνω στο στήθος. Ο κόσμος στο βάθος.
Θα κυλήσει από μέσα την καρδιά του ο μικρός
τελευταίος διάττοντας, μια λέξη διαυγής,
κρεμασμένη
από μια κλωστή ευτυχίας,
φθόγγος και μάργαρο: «Χαίρε»
[2fA]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου