"Στην αγορά στο Λαύριο... "

Από τη Λένα

Γύρισες, γύρισα, γυρίσαμε (και τι καταλάβαμε; ) και καλό μας φθινόπωρο και καλές μας βόλτες.

Σήμερα λοιπόν, στην πρώτη μετα-διακοπική μας βόλτα, θα σε πάω Λαύριο. 

Ναι, ναι. Το ερωτεύτηκα το Λαύριο αυτό το καλοκαίρι. 

Ερωτεύτηκα τη ζωντάνια του, την αυθεντικότητα  του, την αισθητική του, τους ανθρώπους του, το λιμάνι του, το σεργιάνι του, το Τεχνολογικό Πολιτιστικό του Πάρκο, την παραλία του.

Σου είπα πολλά: Μα λίγα είναι μπροστά στην έκπληξη που σε περιμένει στη διαδρομή, την υπέροχη διαδρομή, μετά το Σούνιο για να φτάσεις ως την Πούντα Ζέζα κι αποκεί πια, στην καρδιά του Λαυρίου.

Το ’χα αγαπήσει πολύ το Λαύριο μέσα από το (λατρεμένο) τραγούδι του Σαββόπουλου, θυμάσαι,
"δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά στην αγορά στο Λαύριο,
είμαι μεγάλος με τιράντες και γυαλιά κι όλο φοβάμαι το αύριο".

Δεν θα το πιστέψεις, αλλά τότε είχα πρωτοπάει να το γνωρίσω. 

Με αφορμή το τραγούδι. Έφυγα με μια μικρή μελαγχολία. 

Ήταν μια μέρα χειμωνιάτικη, έβρεχε, δεν είδα πολλά. Δεν ξαναπήγα από τότε.

Μέχρι αυτό το καλοκαίρι. 

Που σε μια Αυγουστιάτικη εξόρμηση ο καλός μου φίλος είπε
"φύγαμε για Λαύριο, θα τρελαθείς"
και πριν προλάβω ν' απαντήσω είχαμε σχεδόν φτάσει.

Τούμπα όλα! Έρωτας με την πρώτη (λάθος, με τη δεύτερη.. ) ματιά!

Στην πρώτη φετινή μας βόλτα, δεν θα μπορούσα παρά να μου χαρίσω ξανά αυτή τη γλύκα που δίνει αυτή η μικρή "πόλη" στο νοτιοανατολικό μέρος της Αττικής. 

Και να την μοιραστώ μαζί σου.

Ξεκινάμε με μια βουτιά στα κρυστάλλινα νερά της Πούντα Ζέζα. 

Είναι η παραλία που συναντάμε μετά το Σούνιο, στην είσοδο του Λαυρίου.

Στεγνώνουμε κάτω απ' τα δέντρα και γραμμή για το λιμάνι. 

Βόλτα, χάζι, καφές. 

Ο Πύργος Ρολόι, το άγαλμα της μάνας, τα νεοκλασικά κτίρια.

Αυτό που βλέπεις απέναντι, ανατολικά, είναι το Μακρονήσι. 

Η Μακρόνησος. Κομμάτι ιστορίας, μνήμης και όχι μόνο.

Στη μεγάλη πλατεία με τους φοίνικες θα φάμε παγωτό από τον "Ιταλό". 

Είναι εμπειρία!
Μετά θα πάμε στην Ψαραγορά κι ύστερα στο υπέροχο Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο του Λαυρίου, που στεγάζεται στις εγκαταστάσεις της (άλλοτε) κραταιάς Γαλλικής Εταιρίας Μεταλλείων Λαυρίου.

Πριν βραδιάσει, σου φυλάω μια έκπληξη. 

Καταπληκτικό ταβερνάκι, κρυμμένο, σχεδόν, πίσω από παλιά κτίσματα, καθώς βγαίνουμε απ' το λιμάνι, με ψαράκια ολόφρεσκα, κρασί χύμα καταπληκτικό, θέα μαγική και τους πιο συμπαθητικούς και γλυκούς μαγαζάτορες που έχεις ποτέ συναντήσει.

Είναι η ψαροταβέρνα "Βελετάκος". Εύρημα! 

Καλαμάρι, χταπόδι, μπαρμπούνια, μαρίδα, γαρίδες, όλα της ώρας. 

Μελιτζανοσαλάτα (θεά!!), τυροκαυτερή, χόρτα (ζεστά).

Και όταν κοπάσει η δουλειά, "live"! Kιθάρα, μπουζούκι και φωνή. 

Σε παλιά λαϊκά. 

Ο ιδιοκτήτης τραγουδάει και οι δυο  φίλοι του (που πριν λίγο θα μας έχουν σερβίρει τα πιάτα μας!!) τον συνοδεύουν. Τέλεια!

Ετοιμάσου για γευστική, οπτική και ακουστική ομορφιά! 

Απολύτως ελληνική. 

Θα περάσουμε μια αλλιώτικη μέρα σήμερα. Κι ένα αλλιώτικο βράδυ. 

Θα δεις.

allyou

fb – Τάκης

[2fA]

Share