"Απαντήσεις..."

Από μαγνητοσκοπημένη συνέντευξη

του Γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιντσα

Ο Γέροντας Θαδδαίος γεννήθηκε το 1914. Όταν έκλεισε τα 18 του χρόνια, πήγε στο μοναστήρι. Η επιθυμία του ήταν να υποβάλει τον εαυτό του σε σκληρούς κανόνες μοναστικής ζωής. Πήγε σε μοναστήρι με Ρώσους μοναχούς, από την έρημο της Όπτινα, που είχαν διαφύγει από τη Ρωσία.. Μετά από χρόνια και πολλές περιπέτειες, έγινε ηγούμενος στο μοναστήρι της Βιτόβνιτσα. Απέκτησε μεγάλη φήμη στη Σερβία και σε πολλά βιβλία έγραψαν για την πνευματική του δύναμη, όπως στο βιβλίο «Πνευματικές συζητήσεις» του ψυχιάτρου και καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Βλάδετα Γέροτιτς.

Δεν τη θυμάμαι πια την πόλη. Δεν με ενδιαφέρει. Εδώ είμαι. Δεν έχω επιθυμίες πια. Τα δικά μου τα χρόνια πέρασαν. Οι νέοι πρέπει να σκέπτονται τι μπορούν να κάνουν τώρα, πριν τα γεράματα. Να σώσουν την ψυχική τους γαλήνη πάση θυσία.

Ο άνθρωπος μπορεί να καταφέρει να ηρεμήσει τον εαυτό του, αν υπακούει τη θεία θέληση, όπως είναι γραμμένο και όπως του δόθηκε η ζωή, να είναι ευχαριστημένος και να ευχαριστεί τον Θεό για όλα. Πρέπει να προσπαθεί, δεν πρέπει να είναι τεμπέλης. Όμως πρέπει να εκτιμάει ό,τι του δόθηκε, με καθαρή συνείδηση, με καλοσύνη, ευγενικά και να μην προσβάλλει τίποτε και κανέναν, ούτε τον εαυτό του.

Δεν πρέπει να είναι απαιτητικός, όλα να τα λαμβάνει σαν να είναι από το χέρι του Θεού. Ό,τι του συμβαίνει, είναι η θέληση του Θεού και πρέπει να την υπακούει. Αν ηρεμήσει, σώθηκε.

Όταν ανοίγουμε την καρδιά μας στον Θεό, είναι απίστευτη  η ενέργεια, με την οποία ο άνθρωπος μπορεί να κινεί τα πάντα. Μπορεί να κάνει θαύματα  Είναι απίστευτο.. Αφού ο Θεός είναι παντού, όποιος επικοινωνεί με την πηγή της ζωής, ό,τι επιθυμεί γίνεται. Κοιτάξτε τα παιδιά, πόσο είναι αθώα, αγνά. Το παιδί δεν ξέρει. Θα σου πει, ο,τι του ζητήσεις να πει. Θαύμα είναι, τα παιδιά δεν ξέρουν τι θα γίνει, ούτε πως θα γίνει, δεν τα σκέφτονται, ό,τι τους πεις, αμήν. Αυτό σημαίνει, πίστη. Θα σε πιστεύει ό,τι και να του πεις, έτσι είναι.

Ό,τι βλέπουν τα παιδιά, το ρουφάνε. Προσκολλούνται σε ό,τι βλέπουν και τους φαίνεται καλό. Το παιδί τρέχει να αγκαλιάσει μια ψυχή με καλοσύνη και με γαλήνη. Ξέρετε, τέτοια ψυχή με γαλήνη και με καλοσύνη, έχει θεϊκή ιδιότητα μέσα της και έτσι είναι ήρεμη. Φυσικά και τρέχει το παιδί σε μια τέτοια ψυχή και χωρίς να την έχει ξαναδεί στη ζωή, αμέσως τρέχει κοντά της. Στον Θεό τρέχει.

Μακάρι να συνέλθει το ανθρώπινο γένος, να ηρεμήσει.., έτσι ο άνθρωπος, θα μπορούσε να έχει μέσα του την απίστευτη θεϊκή ενέργεια. Τότε ο κόσμος θα ήταν τελείως διαφορετικός, πνευματικός. Οι άνθρωποι είναι παραφορτωμένοι με την ύλη. Αυτό το βάρος κρύβει ό,τι καλό έχουν μέσα τους. Ο Θεός είναι η ζωή και η ενέργεια και τη χαρίζει παντού. Η ζωή είναι παντού.

Εμείς οι άνθρωποι είμαστε τόσο ενωμένοι, τόσο ενωμένοι μεταξύ μας με την ενέργεια του Θεού. Δεν το διαπιστώνουν, ούτε το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι. Ο άνθρωπος έχει δεσμό με το περιβάλλον του και με όλο τον κόσμο, αλλά η ζωή μας εξαρτάται, από τον τρόπο που την ζούμε.

Η ζωή εκδηλώνεται με τις σκέψεις. Αυτοί που έχουν καλές σκέψεις, καλές επιθυμίες, είναι καλοί. Αν οι σκέψεις μας είναι ήρεμες, θα είμαστε και εμείς ήρεμοι.     

Είμαστε θυμωμένοι, γιατί δεν πραγματοποιούνται οι επιθυμίες μας ή γιατί νομίζουμε ότι εμείς έχουμε δίκιο. Αν πάψουμε να νομίζουμε ότι είμαστε σπουδαίοι και κατακρίνουμε τους άλλους, ο θυμός εξαφανίζεται. Το ίδιο ισχύει και για τις ανησυχίες μας. Οι ανησυχίες, προκαλούν την ταραχή και σε μας και στους άλλους γύρω μας. Πρέπει να μάθουμε να ελέγχουμε τις σκέψεις μας, να τις βάλουμε σε τάξη. Έτσι, δεν θα μπορούν να μας πειράζουν οι ανήσυχες σκέψεις των άλλων. Τη φυσικότητα και την απλότητα του Χριστού, πρέπει να τη μάθουμε.

Αν είμαστε ήρεμοι, ήσυχοι, ευγενείς, οι καλές σκέψεις μας επηρεάζουν όχι μόνο τους ανθρώπους, αλλά επίσης και τα ζώα και τα βότανα. Όλοι περιμένουν από μας την προσοχή μας.

Ο άνθρωπος μπορεί να σκέπτεται το καλό, όμως  να κάνει το καλό χωρίς τον Θεό, δεν μπορεί. Το καλό μόνο με την ενέργεια του Θεού γίνεται, διότι μόνο ο Θεός είναι καλός. Αυτός είναι το καλό και η ελεημοσύνη. Δόξα τω Θεώ, που ο Κύριος είναι παντού και βοηθάει τα πάντα. Και αδύνατος και δυνατός, όλοι χρειάζονται βοήθεια.

Δεν στεναχωριέμαι, δεν ανησυχώ τι θα γίνει με μένα, πως θα είναι η ζωή μου. Αλλιώς δεν θα είχα την ησυχία μου. Ας το φροντίσει ο Θεός και ό,τι γίνει.. Αφού είναι του Θεού θέλημα, δεν χρειάζονται σκέψεις,

Πώς να σωθούμε σ’ αυτό τον κόσμο της ύλης, πώς να ανοίξουμε την καρδιά μας στον Θεό...   
Πρέπει να κάνουμε ασκήσεις. Και η προσευχή είναι άσκηση. Αν ο άνθρωπος συνέχεια προσεύχεται, του γίνεται συνήθεια. Όταν συνέχεια επαναλαμβάνουμε τα λόγια της προσευχής, η προσευχή γίνεται αίσθημα.., γίνεται αληθινή. Όσοι έχουν ανοίξει την καρδιά τους στον Θεό με τη προσευχή, την έχουν συνέχεια μέσα στην καρδιά τους.

Τέτοια χαρά και γαλήνη δεν είναι εγκόσμια. Τη χαρά και τη γαλήνη που παίρνεις εδώ στον κόσμο, πάλι τη χάνεις Είναι απίστευτη η χαρά, η ευλογημένη χαρά της προσευχής.

Οι άγιοι Πατέρες έλεγαν, ότι όλοι πρέπει να χρησιμοποιούμε την προσευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με». Όταν την επαναλαμβάνουμε όλη την ημέρα, από μόνη της ενεργεί και νοιώθουμε τη Θεία Χάρη. Όταν αρχίζει χωρίς τη βούληση σου να γίνεται συνήθεια, η Ουράνια δύναμη είναι απίθανη. Νοιώθεις τη χαρά και τη γαλήνη. Απίθανη χαρά. Αναρωτιέσαι πως γίνεται αυτό. Νοιώθεις χαρά. Νοιώθεις αγάπη.

Ό,τι βλέπεις γύρω, όλα είναι ιερά. Ό,τι θέλεις να αγγίξεις, σου φαίνεται ιερό. Αυτό είναι η ευλογία του Θεού. Δεν εξαρτάται από τη θέληση μας. Ούτε από την επιθυμία μας. Μόνο του γίνεται. Ο άνθρωπος ζει, νοιώθει, βλέπει, χαίρεται. Είναι χαρούμενος. Ο καλότατος Σεραφείμ του Σάρωφ, όταν ερχόταν, πάντα έλεγε: «Χαρά μου!..» Αυτή είναι η ευλογία του Θεού. Να βλέπεις σε κάθε ψυχή τη θεϊκή δύναμη και στους νέους και στους μεγάλους. Χωρίς διαφορά, να βλέπεις τη θεϊκή ενέργεια και τη χαρά μέσα τους.

Όλα τα κακά προέρχονται από τις σκέψεις μας και την αστάθεια τους. Πρέπει να διώχνουμε μακριά τις αρνητικές σκέψεις, αν μπουν στην καρδιά μας και αρχίσουν να ανακατεύονται με τα αισθήματα, τότε γίνονται πιο επικίνδυνες και δύσκολα φεύγουν. Αν τελικά δεχθεί ο άνθρωπος με τη θέληση του, το κακό μίγμα αυτό και αφήσει να κυριαρχούν τα αρνητικά αισθήματα και οι κακές σκέψεις μέσα του, τότε ήδη η αμαρτία κυριαρχεί.  

Οι σκέψεις σου ακτινοβολούν. Ο άλλος λαμβάνει τη διάθεση σου. Κανένας δεν είναι χαρούμενος, κανένας δεν είναι ευχαριστημένος, όταν κουβαλάει μέσα του τη δυστυχία του. Για να αποφύγεις τις άσχημες σκέψεις, καλύτερα να τραγουδάς (ή ακόμα καλύτερα να ψάλλεις), παρά να παραπονιέσαι. Όποιος τραγουδάει, κακό δεν σκέφτεται.

Όλοι ανησυχούμε υπερβολικά για τον εαυτό μας και μόνο ο άνθρωπος που είναι αφιερωμένος στον Θεό, μπορεί να νοιώθει ήρεμος και χαρούμενος.-

Η υπερηφάνεια είναι μεγάλη αμαρτία. Όταν μας βρίζουν, αντιδρούμε. Όταν μας λένε ή κάνουν κάτι που δεν μας αρέσει, χωρίς καν να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία μήπως είναι σωστό αυτό που ακούμε, μας πειράζει υπερβολικά και τότε μέσα μας κυριαρχεί η υπερηφάνεια.

Ούτε ο άνδρας, ούτε η γυναίκα, δεν πρέπει να ξεχνούν ότι είναι προσκεκλημένοι να είναι άγιοι. Δεν υπάρχει ψυχή στη γη, να μην είναι άγια. Ό,τι δεν είναι καλό, ο άνθρωπος δεν πρέπει να το κάνει. Όλα και τα μικρά και τα μεγάλα, είναι κομμάτια της ζωής και έχουν την ενέργεια του Θεού. Η ζωή, είναι ενέργεια του Θεού. Από τον Θεό είναι. Και ο άγγελος και κάθε άλλο πλάσμα, παίρνει από την πηγή της ζωής. Η ζωή είναι μια. Μια είναι η πηγή της ζωής, η οποία όλα τα διαπερνά και τα διατηρεί. Ο Θεός.

Την ενέργεια του Θεού, δεν την παίρνεις μόνο στην Εκκλησία ή στο Άγιο Όρος. Είναι συνέχεια μαζί μας, οπουδήποτε πας, άνθρωπε! Είναι συνέχεια μαζί μας. Ζούμε με την ενέργεια του Θεού. Η ζωή δεν είναι δική μας. Η ζωή μας είναι δώρο.

Η ζωή εξαρτάται από τις σκέψεις μας, από τις επιθυμίες μας. Εμείς μέσα μας, δημιουργούμε την αρμονία και τη δυσαρμονία. Πόσο ήρεμες είναι οι ψυχές, αγνές και απονήρευτες. Λάμπουν από καλοσύνη. Είναι απίστευτο πώς λάμπουν.

Τους συγχωρεμένους, τους αγαπημένους μας, πάντα τους σκεπτόμαστε και έτσι έχουμε μαζί τους επαφή. Επίσης, όταν προσευχόμαστε για την ανάπαυση των ψυχών τους. Ο αγνός, ήρεμος άνθρωπος, συχνά στον ύπνο του έρχεται σε επαφή με άλλες ψυχές. Ρωτάς κάτι και παίρνεις την απάντηση. Επειδή, έχουμε επαφή με τον πνευματικό κόσμο. Και μάλιστα, πιο στενή επαφή έχουμε με τον πνευματικό κόσμο, παρά με τον επίγειο.

Για να έρθεις σε επαφή με κάποιον, πρέπει να τον σκέπτεσαι και να πάρεις (με προσευχή) την άδεια και τότε γίνεται, όταν το θέλεις. Τότε πραγματοποιούνται οι ευχές, επειδή όταν πολύ επιθυμείς κάτι, γίνεται η σύνδεση με την πνευματική ενέργεια. Αυτή η σύνδεση, έχει πιο πολύ ακρίβεια από τις τηλεφωνικές συνδέσεις. Αμέσως συνδέεσαι. Οι επιθυμίες πραγματοποιούνται, αν ο άνθρωπος είναι ήρεμος και αγαθός. Γιατί τίποτα δεν γίνεται χωρίς την άδεια του Κυρίου.

Αν λυπάσαι κάποιον, τότε προσεύχεσαι γι’ αυτόν. Αυτός παίρνει πάρα πολλά πνευματικά οφέλη. Παίρνει την ενέργεια, επειδή εσύ του δίνεις τη ζωή σου, όσο τον σκέπτεσαι και του εύχεσαι το καλό. Του στέλνεις την ενέργεια, την ενέργεια του Θεού, η οποία μας ενώνει. Είμαστε όλοι ενωμένοι με την ενέργεια του Θεού, μόνο που δεν το σκεπτόμαστε, δεν δίνουμε σημασία σε αυτό. Όσο όμως και να μη δίνουμε σημασία, είμαστε κοντά εμείς οι άνθρωποι, πολύ κοντά.

 

Οι συγχωρεμένοι μας, ζητάνε από μας βοήθεια, στην αιώνια ζωή δεν μπορούν να κάνουν τίποτα πλέον για τον εαυτό τους. Μπορούν όμως να προσεύχονται για τους δικούς τους. Μόλις φθάσει το τέλος της ζωής, χάνει κανείς το δικαίωμα να προσεύχεται για τον εαυτό του, γιατί πέρασε ο καιρός για τη μετάνοια του.

 Ό,τι νόμιζα πως είναι μεγάλη δυστυχία και πρόβλημα στη ζωή μου, μετά κατάλαβα ότι ήταν μεγάλη ευλογία και ήταν για το καλό μου.

Η ανάμνηση της αμαρτίας, δεν σημαίνει ότι δεν πήραμε τη συγχώρεση. Η ανάμνηση αυτή είναι μια υπενθύμιση μόνο, για να μην ξανακάνουμε το ίδιο λάθος. Στην πραγματικότητα δεν είναι ο Θεός, παρά ο άνθρωπος που δεν συγχωρεί τον εαυτό του. Η σίγουρη ένδειξη ότι συγχωρήθηκε η αμαρτία, είναι ότι αυτή δεν επαναλαμβάνεται και τότε η ψυχή είναι ήρεμη.

Επίσης είναι σημαντικό, πώς ζούμε τα τελευταία μας χρόνια. Η θεάρεστη ζωή στα γεράματα, ακυρώνει τα νεανικά λάθη. Και αυτούς οι οποίοι δεν είναι χριστιανοί και ζούνε τίμια ζωή, θα τους δεχθεί ο Θεός στην αιώνια βασιλεία του.

Αναρωτιόμαστε, πώς να ενωθούν οι άνθρωποι μεταξύ τους; Μα και να μισεί ο ένας τον άλλο, πάλι ενωμένοι είμαστε. Αν αισθάνεσαι μίσος όμως, χαλάς την ευδιαθεσία σου. Γίνεσαι χειρότερος. Αν αυτός που τον μισείς, έχει ευχάριστη διάθεση, σου έρχεται με αγάπη, εσύ παραξενεύεσαι, πώς έτσι..., είναι ο χειρότερος εχθρός μου και αυτός μου φέρεται καλά; Αυτός θα είναι ο δάσκαλος σου. Σε μαθαίνει τι είναι καλοσύνη. Τότε οι καλές σκέψεις διώχνουν τις κακές. Και ο άλλος απορεί: «Με χαιρετάει ο χειρότερος εχθρός μου;» Νομίζει, ότι είναι ο εχθρός του. Ο φίλος του είναι, φορτωμένος και αυτός με τις δικές του σκέψεις.

Απλώς, να παραμερίζεις το κακό. Δεν θέλω να σκέπτομαι το κακό. Θέλω μόνο την ησυχία μου. Την ησυχία και τη γαλήνη.  Σ’ αυτόν τον κόσμο, το πιο δύσκολο είναι να καταλάβουμε, πώς να προσευχόμαστε για τους εχθρούς μας.

Πρέπει να προσευχόμαστε για τους εχθρούς μας, για όλους που δεν μας αγαπάνε και είναι φορτωμένοι με την κακία που νοιώθουν για μας. Βλέπει ο εχθρός σου, πως ο Θεός σε προστατεύει, δεν μπορεί να κάνει τίποτα και θέλει πάση θυσία, να εξαφανιστείς, να μην υπάρχεις, αλλά δεν μπορεί. Όσο περισσότερο θέλει το κακό σου, τόσο περισσότερο σου δίνει το καλό ο Θεός.

Τότε σκέπτεται: Βλέπω, ότι δεν είμαι καλός. Εύχομαι το χειρότερο για σένα κι εσύ όλο και καλύτερα είσαι. Άρα, εγώ είμαι άδικος. «Πώς έτσι; Είμαι ευλαβής, πηγαίνω στην Εκκλησία..» Τίποτα δεν ισχύει, αν έχεις την κακία μέσα σου. Όπως είναι οι σκέψεις μας, έτσι είναι και η ζωή μας. Δεν μπορείς να είσαι καλός και να σκέπτεσαι το κακό. Τότε, από μέσα σου βγαίνει η άρνηση, η κακία. Πρέπει να είμαστε ήσυχοι, ήρεμοι, με αγάπη και καλοσύνη για τους άλλους. Ας σκέπτονται ό, τι θέλουν για μας. Ας μας κακολογούν, εμείς θα τους ευλογούμε και θα τους ευχόμαστε.

Ο Θεός να μας ευλογήσει όλους. Ο Θεός να μας βοηθήσει, να μας δώσει κουράγιο.

Στους νέους είναι το μέλλον. Πρέπει να παραδώσουμε στους νέους την εμπειρία που έχουμε. Την εμπειρία του καλού. Το καλό προέρχεται από τις σκέψεις. Η κάθε πράξη έχει τη βάση της στη σκέψη. Πρέπει να προσπαθήσουμε στη ζωή μας, να κρατάμε μόνο τις σκέψεις που θα είναι χρήσιμες για μας, για τον πλησίον μας και γι’ αυτούς που έχουν μέλλον. Το καλό, πρέπει να το πολλαπλασιάζουμε!

*  Η συνομιλία με τον Γέροντα Θαδδαίο (Στρμπούλοβιτς) γυρίστηκε στο μοναστήρι Κόβιλ,
    το 2002.

    Ήταν η τελευταία του συνέντευξη. Ο Γέροντας κοιμήθηκε τον Απρίλιο του 2003.

    Το video, διάρκειας περίπου 1 ώρας, βρίσκεται   =>Ε Δ Ω <=

Share