"Να μην κόβουμε το σχοινί.."

Να μην κόβουμε το σχοινί, την επικοινωνία με τον Θεό.

Να βιάζεις τον εαυτό σου να κάνη κάτι πνευματικό. Να φροντίζεις κάθε μέρα να κάνεις έστω και λίγη μελέτη και λίγη προσευχή. Η μελέτη, η προσευχή, η ψαλμωδία, είναι βιταμίνες που χρειάζεται κάθε μέρα η ψυχή. Να μην αφήνουμε την ημέρα να περνάει χωρίς καθόλου προσευχή.

Θυμάμαι στον πόλεμο, όταν περνούσαν οι μέρες χωρίς να κάνουμε επίθεση, ρίχναμε και καμιά τουφεκιά. Αλλιώς θα έλεγαν οι εχθροί: «αυτοί κοιμούνται» και θα μας έκαναν αιφνιδιασμό. Το ίδιο να κάνουμε και στον πνευματικό αγώνα. Όταν καμιά φορά νιώθουμε εξάντληση και δεν μπορούμε να κάνουμε όλα τα πνευματικά μας καθήκοντα, να μην κόβουμε το σχοινί, την επικοινωνία με τον Θεό∙  να κάνουμε λίγες μετάνοιες, κανένα κομποσχοίνι. Να ρίχνουμε δηλαδή κανα-δυό ριπές, για να μην μας αιχμαλωτίσει το ταγκαλάκι. Και μόλις συνέλθουμε, να αρχίζουμε πάλι κανονικά τον αγώνα μας.

Όταν κανείς αφήνει τα πνευματικά, αν δεν κάνη έστω και λίγες μετάνοιες, κανένα κομποσχοίνι, μετά αγριεύει. Δουλειές μπορεί να κάνει, προσευχή όμως όχι. Βλέπω μοναχούς που κάνουν συνέχεια δουλειές και αφήνουν τη μελέτη και την προσευχή. «Ας κάνω και αυτό λένε, ας κάνω και το άλλο» και η προσευχή μένει και τελικά αγριεύουν, γίνονται σαν κοσμικοί.

Έχω δει εργάτες που μπορεί να πελεκάνε πέτρες μέσα στον ήλιο ή να κόβουν ξύλα όλη μέρα, αλλά τριπλό μεροκάματο να τους δώσεις, μισή ώρα στην εκκλησία δεν μπορούν να σταθούν∙ βγαίνουν έξω και καπνίζουν. Το έχω παρατηρήσει αυτό.

Όταν ο άνθρωπος δεν προσεύχεται, απομακρύνεται από τον Θεό και γίνεται σαν το βόδι∙ δουλεύει, τρώει, κοιμάται. Και όσο απομακρύνεται από τον Θεό, τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα. Ψυχραίνεται η καρδιά του και ύστερα δεν μπορεί καθόλου να προσευχηθεί. Για να συνέλθει, πρέπει να μαλακώσει η καρδιά του, να πάρει στροφή μετανοίας, να συγκλονισθεί.

Γέροντας Παΐσιος

http://eisdoxantheou-gk.blogspot.gr

Share