Από την Ειρήνη Κ.
Τους γνώρισα στα πρώτα τους βήματα στο Γυμνάσιο,
παιδιά που χαίρονταν μαθαίνοντας αρχαία ή βαριόνταν...
Άλλοι πιτσιρίκια έρχονταν στους Ταξιάρχες, ωριμάζαμε μαζί
με κουβέντες, Ταϋγέτους και παιχνίδια.
Τους καμάρωνα καθώς μεγάλωναν.
Συναντηθήκαμε
με κάποιους και σε δύσκολη στιγμή στην αγαπημένη Ιστορία της Γ' Γυμνασίου.
Η
κάρτα του Γ5 ακόμα κοσμεί στο δωμάτιό μου, την διαβάζω στην Κατερίνα.
Η
συμπροσευχή την παραμονή των Πανελλαδικών με ορισμένους, ήταν πολύ δυνατή.
Προχθές
αποφοίτησαν, νέοι όμορφοι φρεσκοξυρισμένοι, κορίτσια σε φορέματα σαν τα κρύα τα
νερά.
Εχθές
σιωπή. Πήραν βαθμούς. Αμηχανία.
Πόσο
θα ήθελα στον καθένα χωριστά να ευχηθώ, να τον βεβαιώσω για την ομορφιά του, τα
χαρίσματα που τους έδωσε ο Θεός και ελάχιστα έχουν ανακαλύψει....
Για
την ευτυχία που περιμένει να την αδράξουν εκτός σχολείου,
ανεξαρτήτως
βαθμών από τα εξεταστικά κέντρα....
Πόσο
στενόμυαλο η επιτυχία να μετριέται σε μόρια, πόσο στενόκαρδο μια αποτυχία να
έχει επενδυθεί με τόση απογοήτευση...
Λες κι όσοι πετύχαμε σε σχολές καλές, εξασφαλίσαμε την
πληρότητα.
Αλλού κρύβεται, στην εγγύτητα που μετράς σε αγκαλιές και
χαμόγελα,
στην ομορφιά της φύσης και της απλότητας,
στην ειλικρίνεια της συγγνώμης και της καταιγιστικής
ευχαριστίας,
στη δύναμη της ανασυγκρότησης και την ευαισθησία της
αναζήτησης...
Η ζωή τώρα ξεκινά, καλή νιότη!!!!
fb - [2fA]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου