Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

"Το θαύμα της Αγίας Παρασκευής"







Το θαμα της Αγας Παρασκευς

Του Θεοδρου Ρκα, θεολόγου

Το πρτο μισ του 15ου μ.Χ. αινα βρσκει τον Ιωννη Η’ Παλαιολγο Αυτοκρτορα της ρωμαϊκς αυτοκρατορας της Ανατολς, της οποας η εδαφικ επικρτεια εχε περιοριστε γρω απ την Κωνσταντινοπολη και τον Μορι. Η Θεσσαλονκη εχε παραδοθε στους Βενετος το 1423 και καταλφθηκε οριστικ το 1430 απ τους Οθωμανος, εν η Ανδριανοπολη εχε κυριευτε το 1361 απ τον Σουλτνο Μουρτ Α’ και κατστη πρτη πρωτεουσα της Οθωμανικς Αυτοκρατορας επ ευρωπαϊκο εδφους.

Η Αυτοκρατορα δεχταν αδικοπα χτυπματα απ τους Οθωμανος, τα οποα ξαναζωντνεψαν στον αυτοκρτορα την απελπισμνη πεποθηση τι ο κνδυνος δεν θα μποροσε να αντιμετωπιστε χωρς εξωτερικ βοθεια, η οποα θα μποροσε να ρθει μνο απ τη Δση. τσι λοιπν ο Ιωννης Η’ ρθε σε επαφ με τον Ππα Μαρτνο Ε’ και τον διδοχ του Ευγνιο Δ’, ο οποος συγκλεσε σνοδο που ξεκνησε αρχικ στη Φερρρα το 1438 και τελεωσε το 1439 στη Φλωρεντα.

Η σνοδος, ως απτατο σκοπ σγκλησης, εχε την νωση των εκκλησιν Ανατολς και Δσης, την οποα ο μεν αυτοκρτορας επιθυμοσε για λγους ενσχυσης και υπερσπισης της αυτοκρατορας, ο δε ππας την προαγωγ και αναγνριση του πρωτεου του παπικο θρνου στην Ανατολ, καθς την αποδοχ της διδασκαλας του filioque στην Ορθδοξη Εκκλησα. Η νωση των Εκκλησιν, εκτς απ υποστηρικτς, βρκε και πολμιους πως τους μητροπολτες: Εφσου Μρκο τον Ευγενικ, Ηρακλεας Αντνιο και Τραπεζοντος Δωρθεο, χοντας στο πλευρ τους μεγλη μερδα του λαο που δεν την αποδχτηκε.

τσι λοιπν η νωση αυτ χι μνο δεν επφερε τα αναμενμενα αποτελσματα, αλλ αντθετα δχασε ρχοντες και λα, σε ενωτικος και ανθενωτικος, παραλοντας τσι κθε δυναττητα αντστασης. Βασικτερος εκφραστς της μερδας των ανθενωτικν, δηλ. σων δεν αποδχτηκαν την νωση των Εκκλησιν, ταν o άγιος Μρκος ο Ευγενικς, ο οποος την χαρακτριζε ως ψευδονωση και φρονοσε τι ο Όρος της συνδου δεν θα εχε ισχ, αλλ αντθετα θα καταρριπτταν λγω του βλσφημου χαρακτρα προς τον τριαδικ Θε. Επσης χαρακτριζε ως νοχο, ποιον μνημνευε τον ππα ως Ορθδοξο αρχιερα και ως παραβτη της πστεως κθε εδους λατινφρονα (P.G. 160,10971100).

Οι συνπειες της αποστασας και της παρβασης της πστεως ρχισαν να εκδηλνονται σιγά-σιγ. Τρα χρνια μετ την υπογραφ του Όρου της Συνδου Φερρρας – Φλωρεντας, συγκεκριμνα στις 14 Οκτωβρου 1442, συνβη το εξς γεγονς. νας ευσεβς ασκητς ιερομναχος εν ονματι Αμβρσιος μετβη στο να της Αγας Παρασκευς στο Παλαικαστρο της Χου για να τελσει τον εσπεριν κατ το δειλιν της 13ης Οκτωβρου. Εν προχωροσε η ακολουθα του εσπερινο ξεκνησε να βρχει και σο περνοσε η ρα η βροχ δυνμωνε.

Ο ιερομναχος μη μπορντας να βγει απ το να για να πει στο κελ του, εξγησε το φαινμενο ως ξσπασμα της οργς του Κυρου και ως απφασ του να καταποντσει το νησ. τσι μεινε στην εκκλησα και κυριευμνος απ φβο, ρχισε να προσεχεται και να παρακαλε το Θεό, στε να μεταβλλει την οργ Του σε λεος προς τον λα. Δεν γνριζε ωστσο τι η θλασσα εχε βγει απ τα ρι της και εχε ορμσει προς την ξηρ για να κατακλσει το νησ. Καθς ο Αμβρσιος προσευχταν αποκοιμθηκε σε να στασδι του ναο. Ττε του αποκαλφθηκε να ραμα· εδε να ανογει η στγη του ναο και να ξεπροβλλει μσα απ να φωτεινμορφο σννεφο η μορφ μιας σεμνς γυνακας με τα χρια της σε στση δησης και να προσεχεται.

Ττε κουσε τη φων της γυνακας που του λεγε: «μη φοβσαι Αμβρσιε, εγ εμαι η Οσιομρτυς Παρασκευή· η πατρδα σου σθηκε». Ακογοντας αυτ ο Αμβρσιος, πλρης χαρς, ξεκνησε να ψλνει τον Όρθρο με ευλβεια και εν ξημρωνε ρθαν οι κτοικοι απ τη χρα και του ανγγειλαν τι η θλασσα εχε βγει απ τα ρι της και απελησε το νησ με κατακλυσμ. Ττε ο ευσεβς Αμβρσιος διηγθηκε στους κατοκους το ραμα της Αγας Παρασκευς και τους κλεσε να τελσουν λιτανεα με την εικνα της Αγας, για να εξιλεσουν με αυτν τον τρπο την οργ του Θεο. τσι λοιπν με τη λιτανεα που τλεσαν οι κτοικοι και τις πρεσβεες της Αγας κπασε η θλασσα, επστρεψε στα φυσικ της ρια, σταμτησαν και τα λλα καιρικ φαινμενα και σθηκε το νησ και ο λας.

Το θαυμαστ αυτ γεγονς της δισωσης της νσου, με τη μεσιτεα της Αγας Παρασκευς, εορτζεται πανηγυρικ χι μνο στη Χο, αλλ και στην περιοχ των Μεγρων, στην Ιερ Μον Αγας Παρασκευς των Γερανεων (Μαζου), που απ το εσπρας της παραμονς της εορτς (13 Οκτωβρου), τελεται πανηγυρικ αγρυπνα, κατ το αγιορετικο τυπικ, που διαρκε μχρι τις πρτες πρωινς ρες της κυριωνμου ημρας (14 Οκτωβρου), υπενθυμζοντας τσι τι η αναμενμενη βοθεια δεν ρχεται απ τον ανθρπινο παργοντα, αλλ απ τον διο τον Οικτίρμονα Θε.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

πιστολ κυρο Μρκου το φσου πρς τν κριν Γεργιον τν Σχολριον, P.G. 160,10971100.

Καραγιαννπουλου Ιωννου, Το Βυζαντιν Κρτος, τταρτη κδοση, εκδ. ΒΑΝΙΑΣ, Θεσσαλονκη 2001.

Μεταλληνο Δ. Γεωργου, Τουρκοκρατα: Οι λληνες στην Οθωμανικ Αυτοκρατορα, εκδ. Ακρτας, κτη κδοση, Αθνα 2005.

Παπαρρηγπουλου Κωνσταντνου, Ιστορα του Ελληνικο θνους, κδοση του National Geographic, τμος 17.

Ρμα Γ. Χρστου, Παρασκευ η Ρωμαα και το Μοναστρι της στα Γερνεια, εκδ. Ευεργτις, Δ’ κδοση, Μγαρα 2010.

Φειδ Ι. Βλασου, Βυζντιο, Δ’ κδοση, Αθνα 1997.

Φειδ Ι. Βλασου, Εκκλησιαστικ Ιστορα Β’, Τρτη κδοση, Αθναι 2002.

 

[2φΑ]



                                                     





Share

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου