'"Διαχείριση προβλημάτων"

Σε μια ομιλία για την αντιμετώπιση του άγχους, ο ομιλητής πλησιάζει στην έδρα του, χαιρετά το ακροατήριο του και ακουμπά στην έδρα τις σημειώσεις του.

Μπροστά του βρίσκεται ένα ποτήρι με νερό.

Το σηκώνει με σταθερές κινήσεις, σαν να προσπαθεί να εκτιμήσει το βάρος του και κρατώντας το ψηλά για να το βλέπουν όλοι, ρωτά:

- Πόσο βαρύ νομίζετε πως μπορεί να είναι, το ποτήρι με νερό που κρατώ;

Μερικοί υπολογίζουν περίπου τον όγκο του νερού και το βάρος του ποτηριού και δίνουν κάποιες παραπλήσιες απαντήσεις, σε γραμμάρια.

Ο ομιλητής απαντά:

- Είμαι βέβαιος, πως αν ζυγίσουμε το ποτήρι, όλοι θα έχετε πλησιάσει το ακριβές βάρος του. Όμως το απόλυτο βάρος του ποτηριού με το νερό, αφορά μόνο τη ζυγαριά και τη φυσική. Για μένα που κρατώ το ποτήρι, περισσότερη σημασία έχει το πόση ώρα θα συνεχίσω να το κρατώ.

Για ένα-δυο λεπτά τίποτα δεν θα αλλάξει. Αν συνεχίσω να το κρατώ για αρκετή ώρα, σίγουρα θα το νοιώθω όλο και βαρύτερο. Σε λίγες ώρες θα το νοιώθω ασήκωτο, το χέρι μου θα πονέσει, θα μουδιάσει και τέλος το ποτήρι θα πέσει και θα σπάσει...

Κάπως έτσι είναι και το βάρος που νοιώθουμε από τα προβλήματα της ζωής μας.

Αν τα επεξεργαζόμαστε για λίγο στο μυαλό μας, όλα είναι καλά.

Αν συνεχίσουμε ωστόσο, να τα κρατούμε χωρίς ανάπαυλα, αλλά και χωρίς βοήθεια, ώστε να μοιραζόμαστε το βάρος τους, θα μας καταλάβει το άγχος, το μυαλό μας θα πονέσει από την υπερένταση, θα αδρανήσει και τα προβλήματα θα καταλήξουν στη χειρότερη για μας πιθανή τους εκδοχή.

Προτού λοιπόν πονέσει το χέρι μου, θα πιω λίγο νερό στην υγειά σας και θ’ αφήσω το ποτήρι στο τραπέζι, για να συνεχίσουμε τη συζήτηση μας ήρεμα και εποικοδομητικά...  

fb – [2fA]

Share