Κρίση

ECT  -  ΚΡΙΣΗ

Κύμα παγωμένο, κρύος βοριάς που σε χτυπά αιφνίδια στον κρόταφο
διαπερνά το κούτελο και σε ζαλίζει.
Σαν να άνοιξε μπροστά σου πόρτα νεκροτομείου
ν’ αναγνωρίσεις τον εαυτό σου - δεν έχεις την παραμικρή αμφιβολία
πως πρόκειται για σένα
μπορεί ν’ ακούς και τ’ όνομα σου,
κι αν δεν τ’ ακούς, το ξέρεις πως το φωνάζουν όλοι ρυθμικά τριγύρω
επίμονα και αμετάκλητα
δεν υπάρχει πίσω για σένα, δεν υπάρχει τώρα, δεν υπάρχει ζωή, σκέψη  αίσθημα
ένα κενό μουδιασμένου πόνου σε χτυπά στο στόμα σε τυλίγει
σε πνίγει και λες ν’ αφεθείς να σβήσεις μα δεν γίνεται, σφίγγεις τα νύχια
στις παλάμες σου, δαγκώνεις στραβά το λάστιχο και ξέρεις πως είναι μόνο η αρχή -
ο ρυθμός αυξάνει απότομα ταχύτητα και ένταση στο έπακρο
κι αρχίζουν οι δίνες να στροβιλίζουν την συνείδηση σου, σε μια μίξη φρίκης
τρόμου κι ενοχών

Νιώθεις την πρώτη βροντή να σου τρυπά τα μηλίγγια - πάντα το θες
να πάρεις τώρα μια βαθιά ανάσα ν' αντέξεις, δεν προλαβαίνεις
η καταιγίδα ξεσπά ακαριαία - χιλιάδες αστραπές διαπερνούν το μυαλό
για μια αιώνια στιγμή αποκάλυψης η καθεμιά
όσο να μην προλάβεις να δεις τίποτα

Μανιασμένα σύννεφα γεμίζουν ηλεκτρισμό τον εγκέφαλο σου,
οι εκκενώσεις σε σωριάζουν μες στις λάσπες αναίσθητο
προσπαθείς να ξεφύγεις, νιώθεις τους κεραυνούς του Δία να σε χτυπούν
ανελέητα, οι μυς σου διαλυμένοι συσπώνται και τινάζονται ενεξέλεγκτοι
κι αρχίζει το μεγάλο θέαμα - λάμψεις σχισμένου σε λωρίδες ουρανού
και χρώματα σκληρά τραχιά ηλεκτρικά σε καθηλώνουν στο πουθενά
με σκόρπιες αισθήσεις χωρίς αντίληψη και κλαις για την απαίσια οσμή
καμένου χώματος που αναδύεις
για την πικρή γεύση που θα χει ότι τρως, αν την γλιτώσεις πάλι,
κλαις με δάκρυα στεγνά ποτάμια και λάσπη, με σάλιο και αφρούς στυφούς
και ιδρώτα παγωμένο
και αίμα που μυρίζει θάνατο και στεγνώνει πάνω στα χείλη σου
κλαις από πόνο μ’ όλο σου το κορμί, για τη ζωή σου τη μοίρα σου για όλα.

Κι όταν ο κοπετός καταλαγιάσει κι ενώ νιώθεις πτώμα που το ξέβρασε ο Άδης,
άσπρος μουσκίδι, παράταιρος απ’ όλους στον πάνω κόσμο
κάποιος τυχαίνει πάντα με ύφος πονετικό και ανήσυχο, να σε ρωτήσει
– Είσαι καλά;
γυρνάς αργά προς την παράλογη φωνή
και ξέπνοα συγκατανεύεις κι απαντάς,
– Καλά….

Μ Ψ 

Share