"Αποθυμιά και αντιστάσεις "

Διάλογος αθέου επιστήμονα με ιερέα
-  Από κείμενο του π. Ραφαήλ Καρέλιν  (Рафаил Карелин, 1931- )
[μετάφραση Kyrilloff Alexei]

….

- Ήρθατε σ’ εμένα - είπε ο ιερέας - για να βεβαιωθείτε για ακόμα μια φορά, ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις για την πίστη και να καθησυχάσετε τον εαυτό σας με την ήττα μου; 

Εγώ όμως θα σας πω κάτι τελείως διαφορετικό: εάν μπορούσα να αποδείξω την ύπαρξη του Θεού, αυτό θα αποδείκνυε την ανυπαρξία Του, τουλάχιστον για μένα.

- Δεν καταλαβαίνω.. Τι σημαίνουν τα λόγια σας - ρώτησε ο επισκέπτης - φυγή από την απάντηση, ένα παράδοξο ρητό στο στυλ του Όσκαρ Ουάιλντ ή την θέση της διαλεκτικής του Χέγκελ για την ομοιότητα των αντιθέτων;

Ο ιερέας απάντησε :

- Θα ήθελα πρώτα να σημειώσω, ότι η θέση για τις ομοιότητες ανάμεσα στα αντίθετα δεν είναι του βερολινέζου καθηγητή, αλλά στην πραγματικότητα η αποκρυφιστική διδασκαλία των ιερέων της Εφέσου, μυσταγωγία και μυστήριο τους. 

Πρώτος που το ανέβασε στην φιλοσοφική στοά από το υπόγειο του ναού της Αρτέμιδος, ήταν ο Ηράκλειτος - απόγονος των ιερέων της Εφέσου, ο οποίος και αντάλλαξε την μύηση του ιεροφάντη με την κάπα του φιλοσόφου.

Αυτή η διδασκαλία δηλώνει ότι το καλό και το κακό, φως και σκότος, πληρότητα και μηδέν, ναι και όχι, Θεός και διάβολος είναι ενωμένοι. 

Οι μαρξιστές λένε ότι αυτή η ομοιότητα είναι η ψυχή της "διαλεκτικής". 

Συνεπώς μπορούμε να πούμε ότι ο Χεγκελισμός και ο Μαρξισμός έχουν αποκρυφιστική βάση και δαιμονική πλευρά. 

Το μυστήριο της διαλεκτικής είναι η αιματηρή φλόγα και οι εκατόμβες των επαναστάσεων.

Τώρα θα προσπαθήσω να απαντήσω στην ερώτηση σας, - συνέχισε ο ιερέας. 

- Εάν οι συνειδητές μου αντιλήψεις που αποτελούνται από κάποιες γνώσεις που αποκόμισα στην διάρκεια μερικών δεκαετιών, μπορούσαν να χωρέσουν, να ορίσουν και κυρίως να κατανοήσουν το Απόλυτο, τι ασήμαντο και λυπητερό θα 'πρεπε να είναι αυτό το Ον, που θα μπορούσε και χωρέσει μέσα στον τόσο περιορισμένο και ατελή δικό μου νου!...

Σκεφτείτε τι σημαίνει η λέξη "πίστη"; Πίστη είναι η περιοχή του μυστηρίου. 

Όπου υπάρχουν αποδείξεις, δεν υπάρχει πίστη. 

Εκεί, στη θέση της πίστης παραμένει η γνώση, η Αποκάλυψη αντικαθίσταται με την λογική, δόγματα - με συλλογισμούς, μεταφυσική - με φυσική, μυστικισμός - με επίπεδες έννοιες. 

Το οφθαλμοφανές πια δεν είναι η πίστη, αλλά η καταγραφή γεγονότων.

- Εσείς λέτε ότι η πίστη δεν έχει αποδείξεις,- διαφώνησε ο επισκέπτης,- τότε σε τι να πιστεύουμε: στο απόλυτο σκοτάδι του σκεπτικισμού, όπου είναι οι συνεχόμενες αρνήσεις που φτάνουν μέχρι άρνηση της ίδιας της άρνησης, όπως στον Σέξτο τον Εμπειρικό;

- Η Πίστη έχει αναμφίβολες και αναμφισβήτητες αποδείξεις διαφορετικού χαρακτήρα, - απάντησε ο ιερέας. 

Είναι η διαισθητική διείσδυση στον υπέρ λογικό άυλο κόσμο, επικοινωνία του ανθρώπου (ως ον περιορισμένης προσωπικότητας) με Τον Θεό (Απόλυτης Προσωπικότητας), είναι η πραγματική μυστηριακή εμπειρία η οποία αποκτιέται από άμεση επαφή με τον πνευματικό κόσμο, είναι εσωτερική αίσθηση της ψυχής, η υποκειμενική γνώση που θα την έλεγα και οικεία (ιδιαίτερη).

Εδώ γίνεται κοινωνία με την Θεία Χάρη, που στην δική σας γλώσσα λέγεται - "ενέργειες ανωτέρας φύσεως". 

Στην κοινωνία με τον Θεό αλλάζει ο ίδιος ο άνθρωπος, ως υποκείμενο γνώσης και ο πνευματικός του ορίζοντας διευρύνεται απροσμέτρητα. 

Πρέπει να θυμόμαστε ότι η ψυχή του ανθρώπου είναι πιο βαθιά από την λογική του και η γνώση καταλαμβάνει την σφαίρα των συναισθημάτων, όπου η Διάχυτη Αγάπη είναι μια από τις βασικές δυνάμεις κατανοήσεως που ενώνει το Άπειρο με το περιορισμένο, Τον Ζωντανό Θεό με τον άνθρωπο.

- Ομολογώ ότι αιφνιδιάστηκα, - είπε ο επισκέπτης, - θα σκεφτώ αυτά που μου είπατε αλλά χρειάζομαι χρόνο γι' αυτό. 

Πρόσφατα είχα μια συζήτηση με έναν συνάδελφό σας τον οποίο μπορώ να χαρακτηρίσω ως "διανοούμενο στο ράσο". 

Άρχισε να μου αποδεικνύει την ύπαρξη του Θεού με βάση την θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν και την μηχανική των κβάντα του Γκαίνσμπεργκ.

Είχε πολύ ενθουσιώδη και νικηφόρο τόνο και μου σήκωνε ακόμα και το δάχτυλο του, σαν δάσκαλος. 

Μπερδευόταν και έκανε λάθη συνέχεια προσπαθώντας να μου εξηγήσει τον Αϊνστάιν σαν να ήμουν μαθητής, χωρίς να υποψιαστεί ότι τα μαθηματικά και η φυσική είναι το επάγγελμα μου. Τον λυπόμουν πραγματικά.

Ύστερα του έγραψα ένα γράμμα όπου έκανα προσπάθεια να του εξηγήσω πόσο άσχημα γνωρίζει την θεωρία της σχετικότητας και τον συμβούλεψα να μην ασχολείται άλλο με τον Αϊνστάιν για να μην πνιγεί μέσα στις "σχετικότητες". 

Πολύ σύντομα έλαβα την απάντησή του, όπου με ευχαριστούσε για τις, κατά τη γνώμη του, πολύ εποικοδομητικές παρατηρήσεις.

Ο επισκέπτης κοίταξε το ρολόι του και είπε:

- Επιτρέψτε μου να σας κάνω και άλλη μια ερώτηση: γιατί δεν φανερώνεται ο Θεός στον κόσμο, για να σβήσει οποιεσδήποτε αμφιβολίες σχετικές με την ύπαρξη Του για να Τον βλέπουμε σαν τον ήλιο ή τα αστέρια; 

Θα είχαν εξαφανιστεί πολλά προβλήματα και η ζωή θα ήταν πιο απλή.

- Ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του στα νέφη, για να μην στερήσει στον άνθρωπο την δυνατότητα επιλογής ανάμεσα στην πίστη και την απιστία και να επιτρέψει στον άνθρωπο να λύσει το υπαρξιακό πρόβλημα αυτόνομα, - απάντησε ο ιερέας. 

Αν δεν υπήρχε τέτοια επιλογή, τότε η πίστη δεν θα μπορούσε να υπάρχει σαν ελεύθερη πράξη της ψυχής  και στη θέση της θα έμπαινε το ηθικά αδιάφορο ολοφάνερο.

Ο Θεός δεν μας έβαλε μπροστά στο αναπόφευκτο γεγονός της ύπαρξης Του. 

Ήθελε να είναι ο εσωτερικός παράγοντας της ανθρώπινης ψυχής. 

Θέλει να Τον ψάχνουμε με την ελεύθερη μας βούληση, να προσελκυόμαστε σ' Αυτόν, να διψάμε γι' Αυτόν. 

Θέλει να είναι η αγάπη της καρδιάς μας και όχι το αποτέλεσμα μιας λογικής μας ανάλυσης.

Ο Θεός μας έδωσε την δυνατότητα της προσωπικής επαφής μαζί Του - το πιο άξιο και ανώτερο που μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στον Δημιουργό και το δημιούργημα. 

Την σχέση του Θεού με το κόσμο μπορούμε να δούμε σαν την σχέση του μάστορα και του προϊόντος. 

Αλλά ο άνθρωπος δεν είναι προϊόν είναι η αντανάκλαση του Θεού στην γη. 

Αν ο άνθρωπος δεν είχε την ελεύθερη βούληση τότε δεν θα ήταν εικόνα του Θεού. 

Χωρίς την ελευθερία δεν υφίσταται η ύπαρξη του καλού, υπάρχει αναγκαιότητα. Χωρίς προσωπική ελευθερία δεν υπάρχει αγάπη και χωρίς την πνευματική αγάπη δεν μπορεί να υπάρχει η θέωση, σαν ένωση του ανθρώπου με τον Θεό. 

Πιστεύω πως θα συμφωνήσετε, ότι ακόμα και ο πιο δυστυχής άνθρωπος δεν θα ήθελε να ανταλλάξει την θέση του με ένα ευτυχισμένο ζώο.

- Πράγματι, - χαμογέλασε ο ξένος, - παρά τα βάσανά μου δεν θα ήθελα να μεταμορφωθώ σε ένα γάιδαρο χωρίς βάσανα και ικανοποιημένο από την ζωή του! 

Τι θα μπορούσατε σεις να με συμβουλέψετε, αν και δεν υπόσχομαι ότι θα εκπληρώσω την συμβουλή σας;

Ο ιερέας απάντησε:

- Μου φαίνεται ότι η δική σας άρνηση του Θεού στην πραγματικότητα είναι κρυφή και βαθιά αποθυμιά (νοσταλγία) για τον Θεό, την οποία την αισθάνεστε σαν πόνο που δεν μπορείτε να καταλάβετε από πού προέρχεται. 

Η καρδιά σας θρηνεί την μοναξιά της, σαν το μωρό στην κούνια του που θρηνεί για την ζεστασιά της μητέρας. 

Και ο νους σας είναι πετρωμένος μέσα στην υπερηφάνεια του, όπου γοητευμένος από την νεκρή λάμψη του Εωσφόρου, αντιστέκεται στην καρδιά του και της απαντά: "Σώπασε και άσε με στα χέρια του κακού δαίμονα της ζωής μου, δεν θέλω ούτε τον Θεό, ούτε καμία άλλη δύναμη να μ' εξουσιάζει.

Για ποια αιώνια ζωή μου μιλάς; Το μέλλον του σύμπαντος είναι μια μαύρη διαστημική τρύπα όπου σαν σκιές θα εξαφανιστούν οι κόσμοι και θα εξαφανιστεί η ίδια η ύλη, θα τελειώσει ο χρόνος, αλλά δεν θα έρθει η αιωνιότητα. 

Θα γίνει η αποκορύφωση του σύμπαντος που είναι το μέγα Τίποτα".

Ο επισκέπτης απόρησε και είπε:

- Δηλαδή κρυφακούσατε τον διάλογο μου με τον εαυτό μου; 

Ή σας φανερώθηκαν τα όνειρα μου;

- Όχι, απλώς γνωρίζω λίγο-πολύ την εσχατολογία του αθεϊσμού, - απάντησε ο ιερέας, - και είναι σατανικό μυστήριο γενικού χαμού. 

Σαν συμβουλή, σας ζητώ να αποσυνδέεστε από την ροή των σκέψεών σας, τουλάχιστον μια φορά την ημέρα και από καρδιάς να λέτε: 

"Θεέ, εάν είσαι υπαρκτός, φανέρωσε Τον Εαυτό Σου σ' εμένα. 

Χωρίς Εσένα, δεν μπορώ να Σε βρω!".

Ο επισκέπτης ευχαρίστησε τον ιερέα για τη συζήτηση, αποχαιρέτησε και βγήκε.

hggiken – sophia-ntrekou

fb - [2fA]

Share