"Η μεταστροφή του χρόνου "

π. Αλεξάνδρου Σμέμαν  -  ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Τετάρτη, 14 Μαΐου 1975

[...] 

Μου φαίνεται πως αιωνιότητα δεν θα είναι το σταμάτημα του χρόνου, αλλά η ανάσταση και η σύναξη του. 

Ο θρυμματισμός του χρόνου, η διαίρεση του είναι η πτώση της αιωνιότητας.

Ίσως τα λόγια του Χριστού ν' αναφέρονται στον χρόνο, όταν έλεγε: «... ίνα παν ο δέδωκε μοι μη απολέσω εξ' αυτού, αλλ' αναστήσω αυτό εν τη εσχάτη ημέρα». 

Η δίψα γι' απομόνωση, ειρήνη, ελευθερία, είναι δίψα για την απελευθέρωση του χρόνου από τα βαριά νεκρά σώματα, από τη βιασύνη· δίψα για μεταμόρφωση του χρόνου σ' αυτό που θα έπρεπε να είναι - σε δοχείο, σε ποτήρι της αιωνιότητας.

Η Λειτουργία είναι η μεταστροφή του χρόνου, η πλήρωση του με αιωνιότητα. 

Υπάρχουν δύο ασυμβίβαστοι τύποι πνευματικότητας: η μια που αγωνίζεται ν' απελευθερώσει τον άνθρωπο από τον χρόνο (Βουδισμός, Ινδουισμός, Νιρβάνα, κ.λπ.)·
η άλλη που αγωνίζεται ν' απελευθερώσει τον χρόνο.

Στη γνήσια αιωνιότητα, τα πάντα είναι ζωντανά. 

Το όριο και το πλήρωμα: όλος ο χρόνος, όλη η ζωή βρίσκονται μέσα σε κάθε στιγμή. 

Υπάρχει όμως και το διαρκές πρόβλημα: 

τι γίνεται με τις στιγμές του κακού; Με τον κακό χρόνο;

Ο τρομακτικός φόβος μπροστά στον άνθρωπο που πνίγεται, στον άνθρωπο που πέφτει από τον δέκατο όροφο για να συντριβεί στο πεζοδρόμιο; 

Τι γίνεται με τα δάκρυα ενός κακοποιημένου παιδιού; 

[2φΑ]

                                                                                           

Share