"Φυγή στις λέξεις "

Μάρος Μαρκίδης  -  από το Βιβλίο Παραπόνων  (1978)

Βιάζονται Κύριε μου να γράψουν ποιήματα και να γιατρευτούν
δεν έπρεπε να βιάζονται. Τα χέρια σου
μας έχουν όλους
τα χέρια σου ορίζουν τα δάκρυα και τα ποιήματα.
Δεν ορίζουν το σήμερα τα χέρια σου ορίζουν το χτες
εκείνον τον τρελό από έρωτα που έσβησε το φως και μπήκε
μόνος του στον τάφο της Μυτιλήνης
τον πρίγκιπα που άφησε για το Θεό το θρόνο του
κι ύστερα έπεσε η νύχτα σαν κουβέρτα και τον έφαγαν τα πουλιά
- όχι εκείνο που λέμε με εκείνο που μας λέγεται.

"Πολλοί οι σκοτωμένοι πριν πεθάνουν"
πολλών ασπρίζουν τα μαλλιά και την άλλη μέρα πέφτουν
Ουράνια μαλλιά και Ουράνια χείλη και μαξιλάρια του Απρίλη

να τα κρατήσουν στη ζωή τα ονόματά μας
να πλύνουμε το αίμα με μελάνι
καθώς στα σκοτεινά η πληγή βαθαίνει

Βιάζονται Κύριε μου να φύγουνε στις λέξεις.

forum.kithara – [2fA]                                                       

                                                                 

Share