- π. Δημήτριος Στανιλοάε [Ἀπό τό βιβλίο "Ἡ Νίκη τοῦ Σταυροῦ"]
Ἡ εὐθύνη μας ἔναντι ὅσων βρίσκονται δίπλα μας δημιουργεῖ ἕναν ἰδιαίτερα βαρὺ καὶ ὀδυνηρὸ σταυρό, λόγῳ τοῦ εὔθραυστου τῆς ζωῆς τους, ἡ ὁποία εἶναι ἐκτεθειμένη σὲ ἕνα πλῆθος ἀσθενειῶν καὶ δυσκολιῶν, ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὶς συνθῆκες αὐτοῦ τοῦ κόσμου στὴν παρούσα κατάστασή του.
Οἱ γονεῖς ὑποφέρουν ἔντονα καὶ πολὺ συχνά, ἐξαιτίας τῶν ἀσθενειῶν καὶ τῶν δυσκολιῶν τῶν παιδιῶν τους∙ φοβοῦνται γιὰ τὴ ζωή τους, τὴν ἀποτυχία τους, τὰ ὅσα ὑποφέρουν.
Ἑπομένως, ἡ ζωὴ τῶν γονέων γίνεται μία ζωὴ συνεχοῦς ἀνησυχίας, καὶ ὁ σταυρὸς τῶν παιδιῶν εἶναι δικός τους σταυρός.
Ὁ δικός μας σταυρὸς γίνεται βαρύτερος μὲ τὸ βάρος
τοῦ σταυροῦ ἐκείνων μὲ τοὺς ὁποίους ἐρχόμαστε σὲ ἐπαφή, γιατὶ
μοιραζόμαστε τὴν εὐθύνη γιὰ τὴ ζωὴ τῶν παιδιῶν μας, τῶν συγγενῶν
μας, τῶν ἀνθρώπων μὲ τοὺς ὁποίους, μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλο τρόπο,
συνδεόμαστε.
Φέρουμε εὐθύνη γιὰ ὅλα ὅσα μποροῦν νὰ ἀπειλήσουν τὴ ζωὴ ἐκείνων, τοὺς ὁποίους φροντίζουμε, ἔχοντας τὴν ὑποχρέωση, ὅσο μποροῦμε, νὰ τοὺς ἁπαλύνουμε τὶς δυσκολίες τους καὶ νὰ βοηθήσουμε τὶς ζωές τους.
Φέρουμε εὐθύνη γιὰ ὅλα ὅσα μποροῦν νὰ ἀπειλήσουν τὴ ζωὴ ἐκείνων, τοὺς ὁποίους φροντίζουμε, ἔχοντας τὴν ὑποχρέωση, ὅσο μποροῦμε, νὰ τοὺς ἁπαλύνουμε τὶς δυσκολίες τους καὶ νὰ βοηθήσουμε τὶς ζωές τους.
Ἔτσι, μποροῦμε νὰ φανερώσουμε καὶ νὰ ἐνισχύσουμε
τὴν ἀγάπη μας γι’ αὐτοὺς καὶ τὴ δική τους γιὰ ἐμᾶς, νὰ
καλλιεργήσουμε τοὺς σπόρους μιᾶς μελλοντικῆς ζωῆς γιὰ νὰ
εὐδοκιμήσουν, ἐνισχύοντας τὴ δική μας καὶ τὴ δική τους πνευματικὴ ὕπαρξη.
Στὴν εὐθύνη μας αὐτὴ ἔναντι τοῦ πλησίον μας βιώνουμε πιὸ ἔντονα τὴν εὐθύνη μας ἔναντι τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Χριστός, ποὺ σπλαχνίστηκε ὅσους ὑπέφεραν καὶ ἔκλαψε γιὰ τοὺς νεκρούς, ἔδειξε αὐτὴ τὴ σημασία τοῦ Σταυροῦ Του.
Στὴν εὐθύνη μας αὐτὴ ἔναντι τοῦ πλησίον μας βιώνουμε πιὸ ἔντονα τὴν εὐθύνη μας ἔναντι τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Χριστός, ποὺ σπλαχνίστηκε ὅσους ὑπέφεραν καὶ ἔκλαψε γιὰ τοὺς νεκρούς, ἔδειξε αὐτὴ τὴ σημασία τοῦ Σταυροῦ Του.
Μιὰ δεύτερη ἔννοια τοῦ σταυροῦ στὶς σχέσεις εἶναι ἡ
ἑξῆς: ὁ πεσμένος κόσμος συχνὰ βιώνεται καὶ γίνεται αἰσθητὸς ὡς ἕνας
σταυρὸς μέχρι θανάτου, μέσα ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ ἄνθρωποι, μερικὲς
φορές, δροῦν ἀπέναντί μας μὲ τρόπο ἐχθρικό, ἂν καὶ δὲν τοὺς ἔχουμε
βλάψει.
Μᾶς ὑποπτεύονται γιὰ κακὲς προθέσεις ἐναντίον τους.
Μᾶς θεωροῦν ἐμπόδια στὸ μονοπάτι τῆς ζωῆς τους. Συχνὰ γίνονται ἐχθροί μας, ἐξαιτίας τῶν ὑψηλῶν καὶ εὐγενῶν πεποιθήσεων, στὶς ὁποῖες μένουμε πιστοί. [...]
Μᾶς ὑποπτεύονται γιὰ κακὲς προθέσεις ἐναντίον τους.
Μᾶς θεωροῦν ἐμπόδια στὸ μονοπάτι τῆς ζωῆς τους. Συχνὰ γίνονται ἐχθροί μας, ἐξαιτίας τῶν ὑψηλῶν καὶ εὐγενῶν πεποιθήσεων, στὶς ὁποῖες μένουμε πιστοί. [...]
Ἐπίσης, νιώθουμε ὡς βαρὺ σταυρὸ τὶς ἐσφαλμένες
ἐπιλογὲς τῶν παιδιῶν μας, τῶν ἀδελφῶν μας καὶ πολλῶν ἀπὸ τοὺς
συνανθρώπους καὶ τοὺς συγχρόνους μας.
Φέρουμε ὡς σταυρὸ τὴν ἔλλειψη
κατανόησής τους γιὰ τὶς καλές μας προθέσεις καὶ τὰ ἀγαθὰ ἔργα μας.
Σχεδὸν ἡ κάθε προσπάθειά μας νὰ μεταδώσουμε τὴν καλοσύνη φίλων μας καὶ ἀκόμα ὅλων τῶν συνοδεύεται ἀπὸ μαρτύριο καὶ ἀπὸ ἕνα σταυρό, τὸν ὁποῖο σηκώνουμε, λόγῳ τῆς ἔλλειψης κατανόησης τῶν ἄλλων.
Σχεδὸν ἡ κάθε προσπάθειά μας νὰ μεταδώσουμε τὴν καλοσύνη φίλων μας καὶ ἀκόμα ὅλων τῶν συνοδεύεται ἀπὸ μαρτύριο καὶ ἀπὸ ἕνα σταυρό, τὸν ὁποῖο σηκώνουμε, λόγῳ τῆς ἔλλειψης κατανόησης τῶν ἄλλων.
Ἡ εὐχὴ νὰ ἀποφύγουμε τὸ μαρτύριο αὐτό –αὐτὸν
τὸν σταυρό– θὰ μποροῦσε νὰ σημαίνει γενικὰ τὴν ἀποκήρυξη τοῦ ἀγώνα
καὶ τῆς προσπάθειας νὰ κάνουμε τὸ καλό.
Ἔτσι, χωρὶς τὸν σταυρό, δὲν
μπορεῖ νὰ ὑπάρχει οὔτε ἀληθινὴ ἀνάπτυξη, οὔτε ἀληθινὴ ἐνδυνάμωση
τῆς πνευματικῆς ζωῆς.
Ἡ ἀποφυγὴ τοῦ σταυροῦ σημαίνει τὴν ἀποφυγὴ τῆς εὐθύνης μας ἔναντι τοῦ Θεοῦ, ἐνώπιον τῶν ἀδελφῶν καὶ τῶν συνανθρώπων μας.
Ἡ ἀποφυγὴ τοῦ σταυροῦ σημαίνει τὴν ἀποφυγὴ τῆς εὐθύνης μας ἔναντι τοῦ Θεοῦ, ἐνώπιον τῶν ἀδελφῶν καὶ τῶν συνανθρώπων μας.
Μόνο μὲ τὸν σταυρὸ μποροῦμε νὰ παραμείνουμε
παραδομένοι στὸν Θεὸ καὶ σὲ ἀληθινὴ ἀγάπη μὲ τοὺς συνανθρώπους μας.
Δὲν μποροῦμε νὰ ἐξαγνίσουμε ἢ νὰ ἀναπτύξουμε τὴ δική μας πνευματικὴ ζωὴ ἢ αὐτὴ τῶν ἄλλων ἢ τοῦ κόσμου γενικά, ἐνῷ ζητοῦμε νὰ ἀποφύγουμε τὸν σταυρό.
Δὲν μποροῦμε νὰ ἐξαγνίσουμε ἢ νὰ ἀναπτύξουμε τὴ δική μας πνευματικὴ ζωὴ ἢ αὐτὴ τῶν ἄλλων ἢ τοῦ κόσμου γενικά, ἐνῷ ζητοῦμε νὰ ἀποφύγουμε τὸν σταυρό.
Ἑπομένως, δὲν ἀνακαλύπτουμε τὸ βάθος καὶ τὸ
μεγαλεῖο τῶν ἱκανοτήτων καὶ δυνάμεων αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ὡς δῶρο τοῦ
Θεοῦ, ἂν προσπαθήσουμε νὰ ζήσουμε χωρὶς τὸν σταυρό.
Ὁ δρόμος τοῦ Σταυροῦ εἶναι ὁ μόνος δρόμος ποὺ μᾶς
ὁδηγεῖ πρὸς τὰ ἄνω, ὁ μόνος δρόμος ποὺ ὑψώνει τὴν κτίση στὰ
πραγματικὰ ὕψη, γιὰ τὰ ὁποῖα ἔχει δημιουργηθεῖ.
Αὐτὴ εἶναι ἡ
ἀξία, τὴν ὁποία κατανοοῦμε στὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ.
antifono –
[2fA]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου