"Υμείς φίλοι μου εστέ.. "

Άγιος Πορφύριος: Όταν ο Χριστός εγκύψει μέσα μας…
[«Ο Όσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες)»]

…   Ο Χριστός είναι άλλο πράγμα. Όταν έλθει ο Χριστός στον άνθρωπο, στην ψυχή μας, η ψυχή γίνεται αλλιώς, ζει παντού, ζει στ’ άστρα, ζει στον κόσμο τον πνευματικό, ζει στο χάος, ζει στο σύμπαν. Μιλάνε με το τηλέφωνο στην Νότιο Αφρική, στον Ινδικό Ωκεανό και τους λέει (ο χαρισματούχος) για το σπίτι τους, για τα κορίτσια τους, για την οικογένειά τους και αυτός είναι εδώ.
Καταλάβατε;   ….

Αλλά ο Χριστός είναι ο φίλος μας, είναι ο αδελφός μας, το φωνάζει «Υμείς φίλοι μου εστέ», δεν θέλω να με βλέπετε διαφορετικά, δεν θέλω να με βλέπετε έτσι, ότι εγώ είμαι ο Θεός, ότι είμαι ο Λόγος του Θεού, ότι είμαι μία υπόστασις της Αγίας Τριάδος. 

Θέλω να με βλέπετε δικό σας, φίλο σας, να με αγκαλιάζετε, να αισθάνεστε στην ψυχή σας τον φίλο σας, Εμένα που είμαι η πηγή της ζωής, που είμαι η αλήθεια.

Τώρα είπαμε υπάρχει ο Σατανάς; υπάρχει η κόλασις; υπάρχει ο θάνατος;
Ναι όλα αυτά υπάρχουν, όντως υπάρχουν.
Είναι το άλλο μέρος το κακό, είναι το σκοτάδι, είναι όλα του σκοταδιού.
Ο άνθρωπος του Χριστού όταν αγαπήσει τον Χριστό απαλλάσσεται απ’ τον διάβολο, από την κόλαση και από τον θάνατο.

Θα μου πεις «εσύ έφτασες να είσαι έτσι;», δεν έχω φτάσει, αυτό θέλω και στην σιωπή μου και παντού προσπαθώ να ζήσω σε αυτά.
Δεν τα ζω, όμως προσπαθώ, δηλαδή πώς να σας πω; Δεν έχω πάει σ’ ένα μέρος έτσι, ή πήγα μια φορά το είδα, τώρα δεν είμαι εκεί, αλλά το θυμάμαι, το λαχταράω, το θέλω, να τώρα, αυτήν την στιγμή, αύριο-μεθαύριο κάθε στιγμή μου ‘ρχεται και θέλω να πάω εκεί. 

Το ζητάω, δεν είμαι όμως εκεί.

Δεν μπορώ να σας τα εξηγήσω αυτά. Τα καταλαβαίνετε; Ναι, αλλά ζω μέσα σ’ αυτήν την προσπάθεια. Πέστε με κουτό, πέστε ότι αυτά δεν τα λένε, Γέροντα, όποιος προσπαθεί δεν μιλάει, αλλά επικαλείται την θεία Χάρη να τον βοηθήσει. 

Ε! ναι, αλλά άμα τρελαίνεται κανείς μιλάει. Υπάρχει και τρέλα.
Τώρα που μιλάμε δεν είμαι στα καλά μου, τώρα είμαι κουτός που λέω αυτά.

Το θέμα είναι ώσπου να έρθει ο Χριστός μαζί σου, τότε είσαι παντού “συν Χριστώ”. 

Αυτό είναι η δυσκολία μας, που δεν έχουμε τον Χριστό.
Πάνω σ’ αυτά φροντίσετε κι εσείς. Να τα αισθανθούμε, να τα ζήσουμε και να γίνουν πραγματικότης. Δεν θέλει τον φόβο ο Χριστός.
Μέχρι το τέλος οι καημένοι οι Απόστολοι φοβήθηκαν, πιεστήκανε, τι πάθανε!
Το Πνεύμα που πήγε, αυτό τους ετελείωσε, η Χάρις Του τους έκαμε τέλειους.   ….

koinoniaorthodoxias - 2φΑ

Share