"Ομολογία και Αγάπη "

-  ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ  -
[Από την Ι Μ Μ Λ]

….  Ὅλα τὰ πλήθη που ἔ­γι­ναν ἅ­γι­οι καὶ ἀ­ξι­ώ­θη­καν τῆς φι­λί­ας τοῦ Θε­οῦ, ἀκολούθησαν τὸν δρό­μο τὸν ἁ­πλὸ καὶ εὐ­αγ­γε­λι­κό.
Τή­ρη­σαν δηλαδὴ τὶς δύ­ο βα­σι­κὲς προ­ϋ­πο­θέ­σεις ποὺ ὁ ἴ­διος ὁ Χρι­στὸς ἔ­θε­σε, ὥ­στε νὰ
χα­ρι­τώ­σει κά­ποιον.

Ἡ πρώ­τη ἀ­φο­ρᾶ στὴν ὁ­μο­λο­γί­α τῆς πί­στης μας πρὸς τὸ πρό­σω­πο τοῦ Χρι­στοῦ, ἡ ὁποί­α
συ­νο­δεύ­ε­ται μά­λι­στα ἀ­πὸ τὴν ἀ­να­γνώ­ρι­ση ποὺ ὁ πι­στὸς θὰ λά­βει ἀ­πὸ τὸν ἴ­διο τὸν Χρι­στὸ μπρο­στὰ στὸν Θε­ὸ Πατέ­ρα «Πᾶς οὖν ὅ­στις ὁ­μο­λο­γή­σει ἐν ἐ­μοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀν­θρώ­πων, 

ὁ­μο­λο­γή­σω κἀ­γῶ ἐν αὐ­τῷ ἔμ­προ­σθεν τοῦ πα­τρός μου τοῦ ἐν οὐ­ρα­νοῖς».

Τὸ ση­μαν­τι­κὸ στὴν προ­κει­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση εἶ­ναι ὅ­τι ὁ Χρι­στὸς δὲν μᾶς ζη­τᾶ μί­α ἀόριστη καὶ χω­ρὶς ἀν­τίκρυ­σμα ὁ­μο­λο­γί­α.
Ἀν­τι­θέ­τως θέ­λει καὶ ζη­τᾶ νὰ Τὸν ὁ­μο­λο­γοῦ­με κα­θὼς πρέ­πει, δηλαδὴ ὡς Θε­ὸ καὶ Λυτρω­τή. 

Καὶ ζη­τᾶ αὐτό, ἐπειδὴ ἀ­πὸ τό­τε ποὺ βρι­σκό­ταν σω­μα­τι­κὰ ἀ­νά­με­σα στοὺς ἀν­θρώ­πους, μέ­χρι καὶ τὴν ἐ­πο­χή μας, ὅ­λοι ὁ­μο­λο­γοῦν καὶ δὲν ἀρ­νοῦν­ται τὸ ἠ­θι­κὸ μεγα­λεῖ­ο τοῦ Χρι­στοῦ καὶ τὴν ὑπεροχὴ τῶν λόγων Του, ἀλλὰ ἀ­πο­φεύ­γουν ἐ­πι­με­λῶς νὰ πι­στεύ­ουν καὶ νὰ ὁμολογοῦν τὴν θε­ό­τη­τά Του.

Ἐ­ὰν ὅ­μως ἀ­πο­δεχόμαστε τὸν Χρι­στὸ ἁ­πλῶς ὡς ἕ­να ἱ­στο­ρι­κὸ πρό­σω­πο, δὲν εἶ­ναι δυνα­τὸν νὰ ἔ­χει κάποια οὐ­σι­α­στι­κὴ ἐ­πί­δρα­ση στὴ ζω­ή μας.

Ἐ­ὰν ὅ­μως τὸν ἀ­πο­δε­χθοῦ­με καὶ Τὸν ὁμολογοῦμε ὡς Θε­ό, τό­τε πρέ­πει νὰ ἀποδεχθοῦμε καὶ
ὅ­σα ζη­τᾶ ἀ­πὸ ἐ­μᾶς γιὰ νὰ ζή­σου­με σύμ­φω­να μὲ τὶς ἐν­το­λές Του.
Μό­νο ἔ­τσι θὰ μπο­ρέ­σου­με νὰ ἀ­κο­λου­θή­σου­με τὸν δρό­μο ποὺ ἀ­κο­λού­θη­σαν καὶ τὰ νέφη τῶν ἁγίων καὶ νὰ φτά­σου­με ὅπως ἐκεῖνοι στὴ βα­σι­λεί­α τοῦ Θε­οῦ.

Ἡ δεύ­τε­ρη βα­σι­κὴ προ­ϋ­πό­θε­ση ποὺ θέ­τει ὁ Χρι­στός εἶ­ναι νὰ Τὸν ἀ­γα­ποῦ­με περισσότε­ρο ἀ­πὸ ὁποιοδή­πο­τε ἄλ­λο πρό­σω­πο στὸν κό­σμο.
«Ὁ φι­λῶν πα­τέ­ρα ἢ μητέρα ὑ­πὲρ ἐ­μὲ οὐκ ἔ­στι μου ἄ­ξι­ος· καὶ ὁ φι­λῶν υἱ­ὸν ἢ θυγατέρα ὑ­πὲρ ἐ­μὲ οὐκ ἔ­στι μου ἄ­ξι­ος· καὶ ὃς οὐ λαμ­βά­νει τὸν σταυ­ρὸν αὐ­τοῦ καὶ ἀκο­λου­θεῖ ὀ­πί­σω μου, οὐκ ἔ­στι μου ἄξιος».
Ὅ­ποιος μὲ ἄλλα λόγια ἱεραρχεῖ δευτερευόντως τὸ πρό­σω­πο τοῦ Χρι­στοῦ, τὴν πνευμα­τι­κὴ ζω­ὴ καὶ τὴν τή­ρη­ση τῶν ἐν­το­λῶν τοῦ Θε­οῦ, δὲν μπο­ρεῖ νὰ θε­ω­ρη­θεῖ χριστια­νὸς καὶ ἄ­ξι­ος μα­θη­τὴς τοῦ Χριστοῦ.  ….

Κοινωνώντας ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν Χρι­στὸ ζεῖ ἀ­πὸ τώ­ρα, ἀ­πὸ αὐ­τὴ τὴ ζω­ή, τὴν βασιλεί­α τοῦ Θε­οῦ. Ἔτσι ἁγιάζεται καὶ μπορεῖ πλέον νὰ βοηθήσει καὶ νὰ παρηγορήσει ὅλο τὸν κόσμο, ὅπως ἀκριβῶς κάνουν οἱ ἅγιοι.  

Κατ᾿ αὐτὸ τὸν τρόπο ἔ­ζη­σαν καὶ ἀ­γω­νί­στη­καν ὅσοι ἑορτάζουν  σήμερα.
Τή­ρη­σαν τὶς ἐν­το­λὲς τοῦ Θε­οῦ καὶ νοιάστηκαν πά­νω ἀ­πὸ ὅ­λα γιὰ τὴν κοι­νω­νί­α τους μὲ τὸν Χριστό, Τὸν Ὁποῖον ὁμολόγησαν μὲ τὸν λόγο τους καὶ τὰ ἔργα τους καὶ γιὰ χάρη τοῦ Ὁποίου ἔδωσαν ἐν τέλει καὶ τὴν ζωή τους.  ….

imml – 2φΑ

Share