"Προσωπικές φωνές "

 

-  Denise Levertov  (1923-1997)
 [Από την συλλογή "This Great Unknowing: Last Poems",
εκδ. New Directions Publishing, 1999]

ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑ(Ν)

Όταν άνοιξα την πόρτα
βρήκα τα φύλλα του αμπελιού
να συζητούν μ’ αμέτρητους
ψιθυρισμούς.
Η παρουσία μου έκανε
την πράσινη πνοή τους να σωπάσει,
σαν από ντροπή, όπως ακριβώς
κι οι άνθρωποι σηκώνονται απότομα, κουμπώνουν το σακάκι,
σαν να έφευγαν μόλις, σαν
η συζήτηση να είχε φτάσει στο τέλος της
τη στιγμή που ήρθες.
Μου άρεσε,
όμως, η κλεφτή ματιά μου
στις ανεξήγητες
χειρονομίες τους. Μου άρεσε ο ήχος
των τόσο προσωπικών φωνών τους. Την επόμενη
θα κινηθώ όπως το συνετό ηλιόφως, θα μισανοίξω
την πόρτα, θα κρυφακούσω
ήρεμα.

(1999)

frear – 2φΑ

                                                      

Share