"Για πέντε λεπτά Φως "

 

Όσιος Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης  -  ΓΙΑ ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ ΦΩΣ
[Η Ποιμαντική Σκέψη της Εβδομάδος
- Μαρτυρία πατέρων συνοδείας]

Κάποια μέρα που είχαμε κοινωνήσει, (θεία Μετάληψη είχαμε κάθε Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο μετά από νηστεία), με το πέρας της θείας Λειτουργίας ετοιμάσαμε την τράπεζα και αφού μαζεύτηκαν οι πατέρες για το γεύμα πήγε ο διακονητής και κτύπησε στον Γέροντα Εφραίμ, για να έρθει.

Αφού κάναμε προσευχή και ξεκινήσαμε να τρώμε, ο Γέροντας μετά τις δυο πρώτες μπουκιές σταμάτησε το φαγητό και καθόταν σύννους.
Κάποια στιγμή άρχισε να κλαίει με λυγμούς...
Όλοι διακόψαμε το φαγητό και εκείνος ξεκίνησε να λέει με βαθιά κατανυκτική φωνή και πολλά δάκρυα…

- Έξι μήνες τώρα έπινα τα πικρά νάματα της "Μερράς", βρισκόμουν μέσα στην κόλαση... πουθενά ο Θεός! Και σήμερα αφού κοινώνησα και ήρθα στο δωμάτιο, την στιγμή που κρεμούσα το σχήμα μου στο καρφί, έγινε Φως.
Φως μέσα, Φως έξω και μέσα σ' αυτή την Κατάσταση, ήρθε ο μοναχός Εφραίμ και μου κτύπησε την πόρτα για την τράπεζα.

Και ξεσπώντας σε δυνατό κλάμα είπε:
- Γι'  αυτά τα πέντε λεπτά του Φωτός, ας ήταν κι άλλοι έξι μήνες στην κόλαση, Χριστέ μου…
Και δακρυσμένος, χωρίς να φάει, σηκώθηκε και αργά-αργά πήγε στο κελί του.

[Σημ. -Όταν ο Θεός έβγαλε του Εβραίους από την Αίγυπτο, ανοίχθηκαν στην έρημο. Εκεί δεν υπήρχε νερό. Σε μια τοποθεσία που λεγόταν Μερρά βρήκαν νερό. Δεν μπορούσαν όμως να πιούν· τα νερά ήταν πικρά - φαρμάκι. Στενοχωρήθηκαν, άρχισαν να γογγύζουν. Ο Μωυσής προσευχήθηκε. Και τότε ο Θεός του υπέδειξε να κόψει από ένα δέντρο ένα ξυλαράκι, το πελέκησε σαν σε σχήμα σταυρού, και το έριξε μέσα στα νερά. Αμέσως τα πικρά νερά έγιναν γλυκά, και ήπιαν όλοι και δροσίστηκαν (Έξοδος 15, 22)-]

 

pZ – 2fA

                                                   

Share