Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και
εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου, που
πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914-1923.
Η διαδικασία εξόντωσης των ελληνικών πληθυσμών του Πόντου
διακρίνεται ιστορικά σε τρεις συνεχόμενες φάσεις:
από την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου ως την κατάληψη της Τραπεζούντας από
τον ρωσικό στρατό (1914-1916),
η δεύτερη τελειώνει με το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (1916-1918)
και η τελευταία ολοκληρώνεται με την εφαρμογή του Συμφώνου για την ανταλλαγή
των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (1918-1923).
Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν ήταν η εκτόπιση, η εξάντληση
από έκθεση σε κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, οι πορείες
θανάτου στην έρημο και συχνότατα οι εν ψυχρώ δολοφονίες ή εκτελέσεις.
Ο αριθμός των θυμάτων έχει πολύπλευρα αναδειχτεί και
αναγνωριστεί σε πάνω από 300.000, ενώ το Κεντρικό Συμβούλιο Ποντίων στη Μαύρη
Βίβλο του, κάνει αναφορά σε 353.000 θύματα, αριθμός που υιοθετείται και από τις
περισσότερες ξένες πηγές.
Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά
τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα.
Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών,
εμπεριέχουν πλήθος μαρτυριών για τη γενοκτονία που διαπράχθηκε κατά των Ποντίων
κατοίκων της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
sophia-ntrekou – 2φΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου