"Τι βλέπεις στο παράθυρο "

 

Anthony Bloom  -  Να είμαστε τυφλοί, για να μπορούμε να δούμε.
[Ποιμαντική Σκέψη της εβδομάδος]

Το να είναι κανείς τυφλός στα αόρατα και να βλέπει μόνο τον χειροπιαστό κόσμο, σημαίνει ότι βρίσκεται έξω από την πληρότητα της γνώσης, έξω από την εμπειρία της καθολικής αλήθειας· δηλαδή έξω από τον κόσμο που βρίσκεται μέσα στον Θεό και που ο Θεός είναι η καρδιά του.

Ο τυφλός του ευαγγελίου είχε οδυνηρή εμπειρία αυτού του πράγματος, γιατί εξ αιτίας της φυσικής τυφλότητάς του δεν είχε επαφή με τον ορατό κόσμο.
Μπορούσε να επικαλείται τον Κύριο γεμάτος απογοήτευση, καθώς αισθανόταν τον εαυτό του αποκομμένο.

Ο λόγος για τον οποίο όλοι εμείς πολύ συχνά δεν μπορούμε να επικαλεστούμε τον Θεό μ' αυτό τον τρόπο, είναι γιατί δεν καταλαβαίνουμε πόσο απομονωμένοι είμαστε με το να μένουμε τυφλοί στην καθολική θέα του κόσμου — μια θέα εν τούτοις, που θα μπορούσε να δώσει ολοκληρωμένη υπόσταση και στον ίδιο τον ορατό κόσμο.

Πόσο καλά θα ήταν αν μπορούσαμε να μάθουμε να είμαστε τυφλοί στα ορατά, για να βλέπουμε πέρα απ' αυτά, να βλέπουμε στο βάθος, να βλέπουμε το αόρατο να διαπερνάει με την παρουσία του μέσα και γύρω μας, όλα τα πράγματα!

Μπορεί επίσης να είναι κανείς τυφλός, ενώ έχει ανοιχτά μάτια.
Ο Tolstoy στο βιβλίο του «Πόλεμος και Ειρήνη» μιλάει για τον Pierre Bezuhov που κοιτάζει μέσα στα μεγάλα ωραία μάτια της Ελένης και δεν βλέπει σ' αυτά τίποτε άλλο παρά τον ίδιο του τον εαυτό, απαλλαγμένο μάλιστα απ' όλα τα σφάλματα, έτσι ακριβώς όπως τον έβλεπε εκείνη η φτωχή!

Εκείνος κοίταζε στα μάτια της, αλλά δεν έβλεπε παρά μόνο τον εαυτό του — η εικόνα της χανόταν εντελώς!
Και 'μείς το ίδιο κάνουμε ακόμα και με τον υλικό κόσμο: ανάλογα με το πού συγκεντρώνεται το βλέμμα μας όταν κοιτάζουμε προς το παράθυρο, μπορούμε να δούμε ή το είδωλό μας ή το τζάμι ή την θέα πέρα απ' αυτό.

 

πZ – 2fA

                                                           

Share