"Γιατί με βάπτισαν.. ;"

 
Γ​ιατί με βάπτισαν χωρίς να με ρωτήσουν;

Γιατί δεν αποφασίζουμε μόνοι μας, αν θέλουμε να βαπτιστούμε και να γίνουμε Χριστιανοί ή να επιλέξουμε μιαν άλλη θρησκεία;

- Γιατί μας βαπτίζουν βρέφη, καταστρατηγώντας την ελευθερία μας;

Ερωτήματα που ακούγονται συχνά και μας προκαλούν με τη σειρά μας, να θέσουμε μερικά ερωτήματα:

- Όταν το βρέφος είναι άρρωστο και χρειάζεται γιατρό, μήπως πρέπει πρώτα να έχουμε την έγκριση του, για να τον φωνάξουμε;
- Μήπως το φάρμακο που του δίνουμε, του στερεί την ελευθερία να επιλέξει αν επιθυμεί να γιατρευτεί;
- Ζητάμε προηγουμένως τη συγκατάθεσή του, όταν το εμβολιάσουμε;
- Καταστρατηγούμε την ελευθερία του, όταν του δίνουμε φαγητό ή το ντύνουμε;
- Το ρωτάμε ποια προτιμά να είναι η μητρική του γλώσσα;
- Αργότερα, το ρωτάμε αν θέλει να πάει στο σχολείο;

Τη σωματική υγεία του παιδιού τη φροντίζουμε, χωρίς να το ρωτήσουμε.
Την πνευματική του υγεία, δεν πρέπει να την αποκαταστήσουμε στην πρωταρχική της ωραιότητα; Είναι μικρότερης σημασίας η πνευματική του υγεία; (*)

Όπως σε όλους τους τομείς της ζωής, οι γονείς προσφέρουν στα παιδιά τους ό, τι καλύτερο μπορούν από κάθε άποψη, έτσι είναι φυσικό για τους γονείς που είναι πιστοί οι ίδιοι, να νιώθουν την ανάγκη το παιδί τους να γίνει σύντομα μέλος του σώματος του Χριστού. Να γεμίσει από Άγιο Πνεύμα, έστω και αν η ώρα της Βάπτισης δεν είναι συνειδητή γι’ αυτό.

Με το βάπτισμα το παιδί «εγκεντρίζεται» (μπολιάζεται) κατά κάποιον τρόπο, ενσωματώνεται μυστικά στο άχραντο σώμα του Χριστού, γίνεται επίσημα μέλος της Εκκλησίας και έχει το δικαίωμα συμμετοχής και στα υπόλοιπα μυστήρια.

Τη σωτηρία και υπέροχη σφραγίδα του Άγιου Πνεύματος, που παίρνει με το Βάπτισμα, τη γνωρίζουν οι άγγελοι και την τρέμουν οι δαίμονες. Ώστε έτσι, οι δαίμονες φεύγουν τρέχοντας μακριά από τον βαπτισμένο και οι άγγελοι τον φρουρούν σαν αδελφό τους και παιδί του Θεού. Το βάπτισμα το κάνουμε στα βρέφη, για να τα προφυλάξουμε από ένα μέγιστο κίνδυνο, για να περιφρουρήσουμε την ελευθερία τους από τις μεθοδεύσεις του διαβόλου.

Ο νηπιοβαπτισμός επομένως δεν εμποδίζει, αλλά εξασφαλίζει και διασφαλίζει την ουσιαστική ελευθερία. Το λουτρό του Βαπτίσματος, σε συνδυασμό προς το Άγιο Χρίσμα, ενεργεί μια νέα γέννηση. Έτσι έχουμε μια νέα δημιουργία, νέα γέννηση πνευματικής ύπαρξης τελείως νέας και χαριτωμένης. Δεν δίνονται απλώς κάποια χαρίσματα στον πιστό, αλλά όλο το πλήρωμα του Αγίου Πνεύματος εκχύνεται σ’ αυτόν, μορφώνει μέσα του τη μορφή του Χριστού και τον κάνει παιδί του Θεού Πατέρα.

Γιατί λοιπόν πρέπει να αρνούμαστε στα παιδιά το δικαίωμα να έχουν από την αρχή της ζωής τους τη ζωοποιό Χάρη του Αγίου Πνεύματος, ως μέρος της ύπαρξης τους και να απαρνούμαστε τη δική μας ευθύνη γι’ αυτό;

Αν καθώς μεγαλώνουν αποφασίσουν ότι δεν θέλουν πια το Άγιο Πνεύμα, ας το αρνηθούν, όπως κάνει ο κάθε ενήλικος που αρνείται τον Θεό. Και ο Θεός αυτή την κίνηση την σέβεται και απομακρύνεται από αυτόν που Τον αρνείται.

Η Βάπτισή μας και γενικά η σχέση μας με τον Θεό δεν μας δεσμεύει. Μήπως άλλωστε ζούμε πάντοτε, αν δεν το επιλέξουμε και το επιδιώξουμε, όπως ταιριάζει σε βαπτισμένους Χριστιανούς; Επομένως, ούτως ή άλλως διαλέγουμε. Αν κανείς θέλει να αλλάξει πίστη, δεν δεσμεύεται από το βάπτισμα. Το βάπτισμα σώζει τελικά, μόνο όσους με τον καθημερινό τους αγώνα ενεργοποιούν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, που μένει αδιενέργητη στην ψυχή του.

Όπως δηλαδή το μολύβι που γράφουμε ή το βέλος για να κινηθούν χρειάζονται το ανθρώπινο χέρι, έτσι και η αίρεση των ανθρώπων που πιστεύουν. Το γεγονός της ταύτισης του βαπτίσματος με την αναγέννηση, δεν σημαίνει πως το βάπτισμα μας απαλλάσσει από τον προσωπικό αγώνα για τη διατήρηση και την καρποφορία του πνευματικού δώρου.

Τα λόγια του Αγίου Κυρίλλου, Αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων τον 4ο αιώνα, «προς τους φωτιζόμενους» μπορούν να λειτουργήσουν αφυπνιστικά και στην εποχή μας: «Δεν παίρνεις λοιπόν όπλο φθαρτό, αλλά πνευματικό. Παίρνεις καινούργιο όνομα που δεν το είχες πριν. Πριν από το βάπτισμα ήσουνα κατηχούμενος, ενώ τώρα θα ονομαστείς πιστός. Από την αμαρτία μετατίθεσαι, περνάς στη δικαιοσύνη, από τη θολούρα στην καθαρότητα… Αυτό όμως, δεν φτάνει…

Έργο του Θεού είναι το φύτεμα και το πότισμα και δικό σου η καρποφορία. Έργο του Θεού είναι να σου δώσει τη χάρη Του, ενώ δικό σου να τη δεχτείς και να τη διατηρήσεις.

Μην καταφρονείς τη Χάρη, επειδή σου δίνεται δωρεάν, αλλά δέξου τη ευχαριστιακά και συντήρησέ την, λειτουργώντας την μέσα στην ύπαρξή σου με πραγματική ευλάβεια»

*  από http://logia-tou-aera.blogspot.gr  [επεξ.]

 (*)  Πνευματική υγεία, δεν είναι ο ορθός τρόπος σκέψεως. Είναι η ενέργεια της χάρης, της ευλογίας του Θεού στον άνθρωπο, που είναι τόσο υπαρκτή και αληθινή, όσο ο ίδιος ο Θεός.

Όποιος πιστεύει στον Θεό, δεν αμφισβητεί τις ιδιότητες του.

Η αμφισβήτηση και ο σκεπτικισμός στη χάρη και την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, δεν είναι παρά λογισμοί που υποκινεί ο διάβολος για να υποσκάψει την πίστη μας.

Όπως επίσης και οι λογισμοί, για την αμφισβήτηση της ύπαρξης και της δολιότητας του ιδίου του διαβόλου. Αν όμως υπάρχει ο Θεός, τότε υπάρχει και ο διάβολος. Δεν νοείται να πιστεύουμε στον Χριστό, αλλά να μην πιστεύουμε τα λόγια του.

Share