"Οι λογισμοί στη ζωή μας"

 
Tου Γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα

Η ζωή μας εξαρτάται από το είδος των λογισμών που καλλιεργούμε. Αν οι λογισμοί μας είναι ειρηνικοί και ήρεμοι, αν έχουν πραότητα και καλοσύνη, τότε έτσι είναι και η ζωή μας. Αν η προσοχή μας είναι στραμμένη στις συνθήκες του βίου μας, τότε μας καταπίνει μια δίνη λογισμών και δεν μπορούμε να έχουμε, ούτε ειρήνη, ούτε γαλήνη.

Το σημείο εκκίνησής μας είναι συνήθως εσφαλμένο. Αντί να ξεκινούμε από τον εαυτό μας, εμείς θέλουμε πάντοτε να αλλάξουμε πρώτα τους άλλους και τελευταίους εμάς. Αν ο καθένας ξεκινούσε πρώτα με τον εαυτό του, θα είχαμε παντού τριγύρω ειρήνη!

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει, ότι κανείς δεν μπορεί να βλάψει τον άνθρωπο εκείνον, που δεν βλάπτει ο ίδιος τον εαυτό του - ούτε κι ο ίδιος ο διάβολος. Βλέπετε; εμείς είμαστε οι αρχιτέκτονες, οι μοναδικοί αρχιτέκτονες, του μέλλοντός μας.

Όταν καλλιεργούμε κακές σκέψεις, γινόμαστε κακοί. Ίσως εμείς να νομίζουμε ότι είμαστε καλοί, αλλά το κακό είναι εντός μας. Δεν έχουμε τη δύναμη να του αντισταθούμε. Και γνωρίζουμε ως χριστιανοί, ότι δεν πρέπει καν να σκεφτόμαστε το κακό, πόσο μάλλον να το διαπράττουμε.

Ο Κύριος πήρε πάνω του όλες μας τις οδύνες και τις μέριμνες και είπε ότι θα μας παράσχει καθετί που χρειαζόμαστε. Και παρόλα αυτά, εμείς κρατιόμαστε τόσο σφιχτά από τις μέριμνές μας, που δεν αφήνουμε τον νου και την καρδιά μας, τις οικογένειες και τον καθένα τριγύρω μας, να βρει ανάπαυση.

Εκείνος που έχει μέσα του τη Βασιλεία του Θεού, θα τη μεταδώσει ανεπαίσθητα και στους άλλους. Οι άνθρωποι θα ελκύονται από την εντός μας ειρήνη και ζεστασιά, θα θέλουν να είναι κοντά μας και η ατμόσφαιρα του ουρανού θα περάσει σταδιακά και σε κείνους.

Σχεδόν δεν είναι καν απαραίτητο να μιλάμε στους ανθρώπους γι’ αυτή. Η ατμόσφαιρα του παραδείσου θα ακτινοβολεί από μέσα μας, ακόμα κι όταν σιωπούμε ή μιλάμε για πράγματα καθημερινά. Θα ακτινοβολεί από μέσα μας, ακόμα κι αν δεν έχουμε συναίσθηση ότι το κάνει.

Ωστόσο, εμείς διαταράσσουμε ενίοτε και εμποδίζουμε το σχέδιο του Θεού. Έχουμε την ελευθερία, είτε να αποδεχτούμε το θέλημά Του, είτε να το απορρίψουμε· ο Θεός που είναι αγάπη, δεν θέλει να άρει αυτή την ελευθερία από μας. Μας δόθηκε απόλυτη ελευθερία, αλλά εμείς πάνω στην τρέλα μας, ποθούμε συχνά άχρηστα πράγματα.

Δεν μπορούμε να επιτύχουμε τη σωτηρία με κανέναν τρόπο πέρα από τη μεταμόρφωση του νου μας, τη μεταμόρφωσή του σε κάτι διαφορετικό από αυτό που ήταν. Ο νους μας θεώνεται από μια ιδιάζουσα ενέργεια της χάριτος του Θεού. Γίνεται απαθής και άγιος.

Ένας θεωμένος νους, ζει ακατάπαυστα με τη μνήμη του Θεού. Γνωρίζοντας ότι ο Θεός είναι μέσα μας κι εμείς «εν Αυτώ», ο θεωμένος νους είναι ολότελα οικείος με τον Θεό. Ο Θεός είναι παντού κι εμείς είμαστε σαν ψάρια μέσα στο νερό, όταν είμαστε «εν Θεώ». Τη στιγμή που οι λογισμοί μας Τον εγκαταλείπουν, αφανιζόμαστε πνευματικά.

*  Από το βιβλίο του: «ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ»

Share