"Καλημέρα Χριστέ μου!"

Καλημέρα Χριστέ μου!  [Αληθινή ιστορία]

Το 1922 ήρθε από τη Μικρασία με τους πρόσφυγες, ένα ορφανό Ελληνόπουλο ονόματι Συμεών. Εγκαταστάθηκε στον Πειραιά σε μια παραγκούλα και εκεί μεγάλωσε μόνο του. Είχε ένα καροτσάκι και έκανε τον αχθοφόρο, μεταφέροντας πράγματα στο λιμάνι του Πειραιά. Γράμματα δεν ήξερε, ούτε πολλά πράγματα από την πίστη μας. Είχε τη μακάρια απλότητα και πίστη επίσης απλή.

Όταν ήρθε σε ηλικία γάμου νυμφεύθηκε, έκανε δυο παιδιά και μετακόμισε με την οικογένεια του στη Νίκαια. Κάθε πρωί πήγαινε στο λιμάνι του Πειραιά για να βγάλει το ψωμάκι του.

Περνούσε όμως κάθε μέρα το πρωί από τον ναό του Αγίου Σπυρίδωνα, έμπαινε μέσα, στεκόταν μπροστά στο τέμπλο και έλεγε: «Καλημέρα Χριστέ μου, ο Συμεών είμαι. Βοήθησε με να βγάλω το ψωμάκι μου».

Το βράδυ που τελείωνε τη δουλειά του ξαναπερνούσε από την Εκκλησία, πήγαινε πάλι μπροστά στο τέμπλο και έλεγε: «Καλησπέρα Χριστέ μου, ο Συμεών είμαι. Σ’ ευχαριστώ που με βοήθησες και σήμερα».

Και έτσι περνούσαν τα χρόνια του ευλογημένου Συμεών. Περίπου το έτος 1950, όλα τα μέλη της οικογένειας του αρρώστησαν από φυματίωση και κοιμήθηκαν εν Κυρίω. Έμεινε ολομόναχος ο Συμεών και συνέχισε αγόγγυστα τη δουλειά του, αλλά και δεν παρέλειπε να περνά από τον άγιο Σπυρίδωνα, να καλημερίζει και να καλησπερίζει τον Χριστό, ζητώντας τη βοήθεια Του και ευχαριστώντας Τον.

Όταν γέρασε ο Συμεών, αρρώστησε. Μπήκε στο Νοσοκομείο και νοσηλεύτηκε περίπου ένα μήνα. Μια προϊσταμένη από την Πάτρα, τον ρώτησε κάποτε:
- Παππού, τόσες μέρες εδώ μέσα, δεν ήρθε κανείς να σε δει. Δεν έχεις κανέναν δικό σου στον κόσμο; 

- Έρχεται παιδί μου, κάθε πρωί και απόγευμα ο Χριστός και με παρηγορεί.

- Και τι σου λέει, παππού;

- Μου λέει: «Καλημέρα Συμεών, ο Χριστός είμαι, κάνε υπομονή». «Καλησπέρα Συμεών, ο Χριστός είμαι, κάνε υπομονή».

Η Προϊσταμένη παραξενεύτηκε και κάλεσε τον Πνευματικό της, π. Χριστόδουλο Φάσο, να έρθει να δει τον Συμεών, μήπως πλανήθηκε. Ο π. Χριστόδουλος τον επισκέφθηκε, του έπιασε κουβέντα, του έκανε την ερώτηση της Προϊσταμένης και ο Συμεών του έδωσε την ίδια απάντηση. Τις ίδιες ώρες πρωί και βράδυ, που ο Συμεών πήγαινε στον ναό και χαιρετούσε τον Χριστό, τώρα και ο Χριστός χαιρετούσε τον Συμεών.

Τον ρώτησε ο Πνευματικός:

- Μήπως είναι φαντασία σου;

- Όχι πάτερ, δεν είμαι φαντασμένος, ο Χριστός είναι.

- Ήρθε και σήμερα;

- Ήρθε.

- Και τι σου είπε;

- Μου είπε: «Καλημέρα Συμεών, ο Χριστός είμαι. Κάνε υπομονή, σε τρεις μέρες θα σε πάρω κοντά μου, πρωί-πρωί».

Ο Πνευματικός κάθε μέρα πήγαινε στο Νοσοκομείο, μιλούσε μαζί του και έτσι έμαθε για τη ζωή του. Κατάλαβε ότι πρόκειται περί ευλογημένου ανθρώπου. Την Τρίτη μέρα πρωί-πρωί, πήγε πάλι να δει τον Συμεών και να διαπιστώσει, αν θα πραγματοποιηθεί η πρόρρηση ότι θα πεθάνει.

Πράγματι εκεί που κουβέντιαζαν, φώναξε ο Συμεών ξαφνικά: «Ήρθε ο Χριστός» και κοιμήθηκε τον ύπνο του δικαίου.

Αιωνία του η μνήμη. Αμήν.

*  από το fb

  

Share