"Ένα γράμμα του Σεφέρη"

160, Rue St Jacques V

Παρίσι 22 Γενάρη 1921 [1922]. Κυριακή απόγεμμα.

Αγαπημένη μου αδερφούλα, τ’ όνομά σου πέρασε, η μεγάλη γιορτή πέρασε και είμαι μονάχος. «Μονάχος, καταμόναχος στου πόνου τα καρφιά, ματοκυλιέμαι, παγωνιά πλακώνει τους ανθρώπους». Ίδια απαράλλαχτα όπως και πέρσι, καθόλου δεν άλλαξε η χρονιά μου, αυτή η νοσταλγία εκείνου του κάτι που δεν είναι πατρίδα ή εκείνης της κάποιας που δεν είναι ερωμένη. Μ’ αν μπορούσα ν’ ανοίξω την καρδιά μου, νομίζω πως θάβρισκε κανείς γραμμένα από τη μια μεριά, τον αναπόφευκτο χωρισμό, από την άλλη, την αδύνατη αγάπη και μεσ’ τη μέση, την άφταστη ωραιότητα. 

Αδερφούλα μου, σου εύχομαι ευτυχία για το όνομά σου, ευτυχία. Και θα τη βρεις, γιατί κλαίω και μαζεύω και θέλω να μαζέψω όλες τις δυστυχίες τις κρεμασμένες πάνω στην οικογένεια, έτσι όπως έλεγα σε κάτι άλλα παρακάλια στην Παναγιά, αλίμονο ατέλειωτα.

Σήμερα έκλαψα, έκλαψα κι χτες
κι όλες τις μέρες πούσβησαν βουβές
κι όλες τις μέρες που θαρθούν γεμάτες
ψεύτικους ήλιους
με δάκρυα έστειλα, με δάκρυα απαντέχω.

Βλέπεις, για τη γιορτή σου σ’ ανοίγω την ψυχή μου και σε φιλώ και ξανακλειδώνω.

Ξέρεις το Βωμό, είπα δυο τρία γι’ αυτόν στα περασμένα μου γράμματα. Με σταύρωσαν να τους δώσω κάτι να δημοσιεύσουν. Τέλος πάντων, τους έδωκα τρία κομμάτια μόνο και μόνο γιατί τα περιφρονώ και γιατί είναι παιδικίστικα. Θα δημοσιευτούν, υποθέτω, στο φύλλο του Φεβρουαρίου με το ψευδώνυμο Γιώργος Σκαλιώτης. Μόλις το λάβω θα σ’ το στείλω: είναι το «Παρενθέσεις», ένα σονέτο κι ένα οχτάστιχο, όλα του ’18 και του ’19. Πόσο παλιά και πόσο άτεχνα! Έχω ευτυχώς αυτό το καλό, να μη σκαμπάζω από κολακείες. Αυτά τα τρία θέλω να είναι τα τελευταία που δημοσιεύω έτσι, άμα μου μείνει καιρός να τυπώσω, ονειρεύομαι ένα βιβλίο σε ελάχιστα αντίτυπα, μόνο και μόνο για το κέφι μου. Κι ακόμη, αν με ικανοποιούν, εκείνα που θα γράψω στο μέλλον.

Θα ήθελα να μούγραφες πιο συχνά, παρ’ όλες σου τις ασχολίες στην Ανώτατη Σχολή.
Προχτές, σαν να με φύσηξε ένα ελληνικό αγεράκι, μίλησα μ’ ένα πολύ όμορφο κορίτσι από την Ελλάδα, που δε θα ξαναϊδώ πια. Μου έκανε καλό κι όμως πειράζουν και γλυκοματώνουν «όλες αυτές οι Οφέλιες στο ρυάκι της ψυχής μου».

Σε φιλώ.
Γιώργος.

[Η αλληλογραφία του Γιώργου Σεφέρη με την αδελφή του Ιωάννα Σεφεριάδη (περί τις 300 σελίδες με τα σχόλια), που έχει επιμεληθεί η νεοελληνίστρια Maila García Amorós, αποτελεί το πιο παλιό αυτοβιογραφικό τεκμήριο του ποιητή, αλλά παραμένει εδώ και δύο χρόνια ανέκδοτη.]

frear.gr – [2fA]

Share