"Πρωτοχρονιά"

- Η καρδιά μας διψά για αλλαγή, στον ερχομό του νέου χρόνου.

Ίσως γιατί στο τέλος του προηγούμενου, βλέπουμε πως έχουμε παραμείνει δραματικά ίδιοι και στάσιμοι.

Θέλησα να γράψω κάτι και γύρισα για μια ματιά, στην ίδια περυσινή μέρα. 

Διαπίστωσα πως πάλι τα ίδια θα έγραφα και σήμερα.
Τα αναδημοσιεύω. -

Καινούργιος Χρόνος

Η αλλαγή του Χρόνου, είναι μια ιδιαίτερη στιγμή για όλους.
Έκαμαν τον κύκλο τους οι δώδεκα μήνες, ένα σύνολο χρόνου που κατέγραψε στη ζωή μας θετικά και αρνητικά βιώματα.
Αντιστοιχίες σε γεγονότα, εξωτερικά ή εσωτερικά.

Όταν αλλάζει ο Χρόνος, έστω και ασυνείδητα, κάνουμε τον απολογισμό μας.
Ένας απολογισμός, που είναι ειλικρινής, τίμιος, ευθύς και καθαρός, μπορεί να δικαιώσει τα λάθη ενός ολόκληρου χρόνου, μεταλλάσσοντας τα σε ευκαιρίες.
Μπορεί έτσι, να αλλάξει τη ζωή μας. 

Περισσότερο συνειδητά κάθε Πρωτοχρονιά, δωρίζουμε ευχές στον εαυτό μας και στους αγαπημένους μας. Όσο μακριά φθάνει η αγάπη μας.

Οι συνηθισμένες, τυπικές ευχές, απευθύνονται επιφανειακά και αόριστα στην Τύχη.
Κάποιο "γούρι" λένε, μπορεί να παίζει και αυτό ένα μαγικό ρόλο.
Αυτές είναι οι ευχές που εκφράζονται από μια βούληση υποτονική, κουρασμένη από την απραξία, ναρκωμένη από την υπερπροσφορά προτάσεων που μας παρέχει η κοινωνία, για εξαγορά των επιθυμιών μας.

Οι ουσιαστικές ευχές, είναι αυτές που απευθύνονται σε γνωστό παραλήπτη, που έχει τη δυνατότητα να τις πραγματοποιήσει. Και τις πραγματοποιεί, ανάλογα με το συναίσθημα που έχουμε επενδύσει στη μεταξύ μας σχέση. 

Αν οι ευχές μας απευθύνονται στον Θεό, πρέπει να ζητούμε πράγματα που δεν εξαρτώνται από μας. Χρόνο αρκετό για επιστροφή, καλή υγεία για να αξιοποιήσουμε τον χρόνο μας, φωτισμό για όλο τον κόσμο, για να διακρίνουμε τον δρόμο μας.
Αυτά για μας και για όσους φθάνει η αγάπη μας..

Και ακόμα, να ζητούμε βοήθεια και για όσα εξαρτώνται από μας.
Για εσωτερική ειρήνη, για αγάπη, για πίστη, για μετριοφροσύνη.
Να ζητούμε βοήθεια για να καθαρίσουμε τη μνήμη μας, τις σκέψεις, τα αισθήματα και τις επιθυμίες μας, βοήθεια για να ανοίξουμε την πόρτα της ψυχής μας και να Τον δεχτούμε με χαρά στη ζωή μας.

Τον περασμένο χρόνο, μέσα στις τόσες φροντίδες μας, δεν βρήκαμε ίσως αρκετή ώρα, υπομονή και ηρεμία, για να μελετήσουμε περισσότερο τα λόγια Του, για να Τον γνωρίσουμε καλύτερα και να Τον αγαπήσουμε, για να προσευχηθούμε και να Τον πλησιάσουμε, για να μπορέσουμε να του προσφέρουμε κι εμείς, λίγο από τον εαυτό μας.

Φέτος, ας δούμε τα πράγματα πιο καθαρά. Ας μην πάει χαμένος κι αυτός ο Χρόνος.
Ο Θεός δεν χρειάζεται αναζήτηση, προσπάθεια, κόπο και χρόνο για να βρεθεί στη ζωή μας.
Ο Θεός είναι, πάντοτε ήταν, εδώ.

Στην ψυχή και στη ματιά των αγαπημένων μας, των δικών μας, των φίλων μας και των συνεργατών μας, των γνωστών μας, αλλά και των αγνώστων μας, όσων μας χρειάζονται κι όσων μας ενοχλούν, μας δυσκολεύουν ή και μας εξαπατούν.

Ακόμα πιο κοντά, σε όσους δεν μας φέρθηκαν καλά και δεν εκτίμησαν τα όσα τους είχαμε προσφέρει, φάνηκαν αχάριστοι, εγωιστές, μας εκμεταλλεύτηκαν ή μας κορόιδεψαν.
Μας φέρθηκαν με κακία ίσως και όχι μόνο σε μας, αλλά στην οικογένεια μας, στα παιδιά μας...

Είναι δυνατόν;
Δεν τους κρατάμε κακία, τους έχουμε συγχωρέσει, αλλά δεν θέλουμε σχέσεις μαζί τους.
Μακριά... - σαν να μην υπάρχουν...

Όμως ο Θεός που βλέπει το δίκιο ή το άδικο μας και ζει στην ψυχή όλων μας, στην εικόνα του, δεν συναινεί σε τέτοιες ενέργειες.
Εκείνον απωθούμε και αποκλείουμε από τη ζωή μας. Επιζητούμε έναν Παράδεισο κοντά Του, επιλέγοντας όμως εμείς, ποιοι από τους αδελφούς μας θα παρευρίσκονται εκεί...
Τεράστιο λάθος!

Ο Θεός είναι δίπλα μας, είναι μέσα μας. Αλλά είναι αγάπη χωρίς όρους, χωρίς αποστάσεις. Για όλους. Δεν είναι τα λάθη των άλλων που μας χωρίζουν απ’ Αυτόν. Είναι ο δικός μας εγωισμός, που δεν μας αφήνει να δεχθούμε τη θυσία Του, για μας.
Αν κρατάμε αποστάσεις από τον Θεό, δεν έχουμε καμιά ελπίδα.

Μια είναι η Ευχή για τον Καινούργιο Χρόνο. Να δεχθούμε τον Χριστό ξανά στην καρδιά μας, δίνοντας την αγάπη μας και τη βοήθεια μας ξανά στον αδελφό που μας αδίκησε, στον εχθρό που μας μίσησε, όχι περιμένοντας να έρθει για να τον συγχωρήσουμε μεγαλόψυχα, αλλά πηγαίνοντας εμείς να ζητήσουμε ταπεινά συγγνώμη, γιατί μας πίκραναν οι ενέργειες του και ξεχάσαμε ότι αυτός είναι ο αδελφός μας, το αίμα μας, ο Θεός μας.

Έτσι μόνο θα αναπαυθεί και η δική μας ψυχή και του αδελφού μας.

Αυτή είναι η μελέτη του Θεού, αυτή και η προσευχή που θα μας φέρουν κοντά Του.

Ο Χριστός γεννιέται, προσφέρεται και θυσιάζεται συνεχώς στην ψυχρή αδιαφορία μας, και περιμένει να ανοίξουν τα μάτια της ψυχής μας, να νοιώσουμε τη βαθιά έννοια της αγάπης, την έκταση της, πέρα από τα δικά μας μέτρα και το δικό μας δίκιο.

Να περιοριστούμε στη μικρή αδυναμία μας και να ανταποκριθούμε στην αγαθότητα και το Φως της δικής Του ματιάς, που σημαδεύει και μας διαπερνά ως το κέντρο της ύπαρξης μας, για να επιστρέψουμε στα βάθη της καρδιάς μας, για την συνάντηση εκεί, μαζί Του.

Μακάρι φέτος, να είναι η χρονιά του πιο τίμιου απολογισμού μας...

Μ. Σ. Ψαράς

Share