"Η ιστορία ενός Μεγάλου Έρωτα"

Μια ιστορία του Δανού Φιλοσόφου Søren Kierkegaar

"Κάποτε ήταν ένας μεγάλος Βασιλιάς, όμοιος του δεν είχε ξαναϋπάρξει, κάνεις δεν τολμούσε να του αντιταχθεί, άρχοντες και λαός τον σέβονταν και τον τιμούσαν. Ακόμα οι βασιλιάδες των γύρω βασιλείων τον φοβόντουσαν και του απέδιδαν τιμές, ήταν ένας Βασιλιάς των Βασιλέων.  

Κάποια στιγμή ο μεγάλος Βασιλιάς ερωτεύτηκε μια απλή χωριατοπούλα, από την πιο φτωχή οικογένεια, του πιο φτωχού χωριού του Βασιλείου του.

Σκέφτηκε λοιπόν να πάει να τη συναντήσει με την καλύτερη του άμαξα, μαζί με όλη τη βασιλική του φρουρά και τη βασιλική ορχήστρα και να τη ντύσει με τα πιο όμορφα ρούχα και να λούσει όλη την οικογένεια της με τα δώρα του. Δεν ήταν δυνατόν να αρνηθεί μια τέτοια πρόταση καμία γυναίκα του Βασίλειου, πόσο μάλλον η πιο φτωχή των πιο φτωχών.

Τότε όμως του ήρθε μια σκέψη, που τον τάραξε! "Θα με αγαπήσει όμως;"

Δεν ήθελε να δεχτεί την πρόταση του από φόβο ή από σεβασμό, ήθελε να τον αγαπήσει πραγματικά. Δεν ήθελε η αγαπημένη του να τον δοξάσει, λόγω της δύναμης και του μεγαλείου του, αλλά ήθελε εκείνος να τη δοξάσει και να την ανυψώσει.

Ήθελε την αγαπημένη του σαν Βασίλισσα και συνοδοιπόρο στη ζωή του σαν Βασιλιά, δεν ήθελε μια άβουλη, τρομαγμένη δούλα. Κατάλαβε λοιπόν, ότι ο έρωτας χρειάζεται ελευθερία και η ελευθερία χρειάζεται ισότητα.

Έπειτα μες στη χαρά του, του ήρθε μια άλλη σκέψη: "Θα την ανυψώσω και θα την κάνω όμοια μου και μετά θα τις κάνω την πρόταση μου. Θα της δώσω τίτλους, τιμές και δώρα και θα την κάνω την πιο πλούσια αρχοντοπούλα του Βασιλείου μου."

Μετά όμως συνειδητοποίησε ότι το πρόβλημα συνέχιζε να υπάρχει. Στην καλύτερη περίπτωση, θα τον εκτιμούσε και θα τον αγαπούσε από ευγνωμοσύνη για τα πλούσια δώρα του και στη χειρότερη περίπτωση θα έβλεπε όλες τις κινήσεις του, σαν έναν πονηρό τρόπο για να την κάνει να τον αγαπήσει, έναν τρόπο για να εξαγοράσει την αγάπη της.

 Έτσι, συνειδητοποίησε την τραγικότητα του μεγαλείου και της δύναμής του, που ήταν για πρώτη φορά εμπόδιο. Ναι, εμπόδιο μπροστά στη μεγάλη επιθυμία του.

Προβληματισμένος και λυπημένος περνούσε την ώρα του μην ξέροντας τι να κάνει, μέχρι που έξαφνα σκέφτηκε μια λύση στα διλήμματα του.

Η λύση όμως αυτή θα απαιτούσε, να κάνει την υπέρτατη θυσία.

Εφόσον δεν μπορούσε να ανεβάσει την αγαπημένη του στο ύψος του, χωρίς να την σκλαβώσει η χειρονομία του, σκέφτηκε να κατεβεί εκείνος στο ύψος της.

Να απεκδυθεί όλα τα πλούτη, τη δόξα και τη δύναμή του και να γίνει ένας φτωχός κάτοικος του φτωχότερου χωριού της αγαπημένης του.

Να βρει εκεί μια δουλειά για να ζήσει δίπλα της, να τη γνωρίσει, να την προσεγγίσει και αν πήγαιναν όλα καλά, να αγαπηθούνε και μετά να την ανεβάσει στη δόξα του και να την κάνει βασίλισσα του."

*

Αυτή ήταν η όμορφη ιστορία του Δανού Χριστιανού Φιλοσόφου Søren Kierkegaard, μέσα από την οποία εικονίζεται η ενανθρώπιση του Θεού.

Ο μεγάλος Βασιλιάς είναι ο Θεός και η φτωχή χωριατοπούλα, η ανθρωπότητα.

Δεν ήταν δυνατόν να τον αγαπήσουμε διαφορετικά:  

(α) αν ερχόταν με όλη τη δόξα και τη δύναμή του, θα τον δεχόμασταν από φόβο, θα μας στερούσε την ελευθερία να τον απορρίψουμε,

(β) αν μας έκανε αμέσως θεούς, δεν θα τον αγαπούσαμε πραγματικά γι’ αυτό που είναι, αλλά για αυτό που μας έδωσε.

Έτσι, ο Θεός αποφάσισε να πάρει τη μορφή ενός φτωχού ανθρώπου, να κατοικήσει μεταξύ μας, να μας δείξει ποιος είναι πραγματικά, ώστε να τον αγαπήσουμε και να μας ανεβάσει μετά στο ύψος Του, να μας κάνει παιδιά και αδέλφια Του, θεούς κατά χάρη.

Πως είναι δυνατόν να μην τον αγαπήσουμε;

Και όμως πολλοί δεν τον αγάπησαν, αντίθετα τον παρεξήγησαν, γιατί δεν τον είδαν με τη βασιλική του ενδυμασία....

Η μεγάλη Του θυσία άραγε, κέρδισε τη δική μας σκληρή καρδιά;

db – [2fA]

Share