[ 27]
Όταν
μπαίνει η Σαρακοστή, καθώς ζωντανεύει τριγύρω και μέσα μας η Άνοιξη και όσο πλησιάζει
την καρδιά μας η Ανάσταση, οι εβδομάδες προχωρούν πιο γρήγορα.
Μια αίσθηση
αδημονίας αιωρείται στην ατμόσφαιρα, οι εκκρεμότητες που δεν τις έχουμε
τακτοποιήσει μας υπενθυμίζουν πιο έντονα την ανασταλτική παρουσία τους και η
ανάγκη να επανακτήσουμε τον έλεγχο του εαυτού μας γίνεται περισσότερο πιεστική.
Πιεστική
σαν χαρούμενη προσδοκία, που δεν μας αρκεί να την περιμένουμε απλά, ξέροντας
πως κάποια στιγμή θα φτάσει, θέλουμε να μετέχουμε ενεργά στην αναμονή αυτή,
σαν να προχωρούμε κι εμείς σε συνάντηση της.
Οι εκκρεμότητες πρέπει να πάψουν να μας ενοχλούν, ιδιαίτερα
οι αφανείς εσωτερικές, που δεν παραμερίζονται καθόλου εύκολα, πρέπει να αντιμετωπιστούν
το συντομότερο.
Το σκάφος περιμένει δεμένο πάντα στη θέση του. Καμιά διάθεση για χαλάρωση.
Οι καμπίνες είναι άνω-κάτω, χρειάζεται γενική τακτοποίηση προτού βγούμε πιο έξω.
Σε κάποια σημεία η μπογιά ξεφλούδισε, τα μπρούντζα και τα νίκελ θαμπώσανε.
Σκέφτομαι
να τ’ αφήσω όπως είναι, όταν έχω όρεξη κάνω κάτι.., αλλά η εκκρεμότητα είναι
πάντα πολύ πιο δύστροπη από την αντιμετώπιση της.
Το ημερολόγιο είναι πολύς καιρός που παραμένει άγραφο.
Κανένας δεν παραπονιέται, όμως αισθάνομαι την ανάγκη να αναφερθώ στη σιωπή αυτή.
Το ημερολόγιο είναι πολύς καιρός που παραμένει άγραφο.
Κανένας δεν παραπονιέται, όμως αισθάνομαι την ανάγκη να αναφερθώ στη σιωπή αυτή.
Υπάρχουν διεργασίες που κοινοποιούνται, άλλες πάλι όχι.
Η αναφορά δεν έχει ίσως δυσκολίες.
Πιο δύσκολο είναι το ξεκαθάρισμα, η έγκαιρη συνειδητοποίηση του τι ακριβώς συμβαίνει, πού μας ωθούν κάποιοι ασυνείδητοι ψυχολογικοί μηχανισμοί που ενεργούν έξω από τις προθέσεις και τα σχέδια μας.
Δεν
θα κατανοηθούν ίσως ποτέ, άλλωστε δεν έχει και τόσο νόημα η κατανόηση τους.
Σημασία
έχει να ενεργούμε προγραμματισμένα και να δίνουμε τακτικά, έστω και νοερά, την αναφορά
μας.
Να έχουμε ζωντανό μπροστά μας, το πλάνο της βούλησης μας και την κατεύθυνση, την πορεία και τον προορισμό.
Να έχουμε ζωντανό μπροστά μας, το πλάνο της βούλησης μας και την κατεύθυνση, την πορεία και τον προορισμό.
Χωρίς
συχνές αναφορές, όλα ξεθωριάζουν, ξεχνιούνται.
Γι
αυτόν που αγαπά, η αναφορά είναι αναγκαία. Να τη δώσει και να τη δεχθεί.
Δεν
έχει σημασία το περιεχόμενο, η καταγραφή των γεγονότων, το ποσοστό επιτυχίας, η
απάντηση.
Σημασία
έχει η ίδια η αναφορά σαν κίνηση, σαν προσφορά, σαν επιβεβαίωση ότι όλα είναι
εντάξει, είμαστε μαζί, έτοιμοι στο ταξίδι την κάθε στιγμή.
Κάποιες
αναφορές στέλλονται ή φθάνουν κωδικοποιημένες. Κανένα πρόβλημα.
Τις αποκωδικοποιεί η αγάπη, χωρίς ποτέ να λαθεύει,.
Τις αποκωδικοποιεί η αγάπη, χωρίς ποτέ να λαθεύει,.
Ημερολόγιο
πλοίου:
1. Πήρα κάποτε μια αναφορά σου, μέσα σ’ έναν φάκελο κλειστό.
Τον κράτησα έτσι, χωρίς να τον ανοίξω. Δεν διάβασα την αναφορά.
Μέσα στον φάκελο βρισκόταν όλη η ώρα που διέθεσες, ενώ με σκεφτόσουν.
Τον κράτησα έτσι, χωρίς να τον ανοίξω. Δεν διάβασα την αναφορά.
Μέσα στον φάκελο βρισκόταν όλη η ώρα που διέθεσες, ενώ με σκεφτόσουν.
2.
Κάποτε άλλοτε, σου έστειλα την αναφορά μου, χωρίς να γράψω ούτε μια λέξη.
Ήξερα πως στο λευκό
χαρτί μου, εσύ θα διάβαζες τα πάντα.
3.
Μπορεί κανείς να ξεχωρίσει τάχα, την προσευχή από την αγάπη ή την αγάπη από την
προσευχή;
Η κοινωνία των αισθημάτων, είναι στις άπειρες μορφές της ταυτόσημη...
Η κοινωνία των αισθημάτων, είναι στις άπειρες μορφές της ταυτόσημη...
4.
Αυτή είναι η ευτυχία. Να ζεις, να χαίρεσαι και να αναφέρεσαι.
Και κυρίως, η βιωματική πληρότητα της αναφοράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου