Μαζεύω τις άδειες ώρες
τις άδειες μέρες που ζω μακριά σου
σπονδή στα όρια της προσδοκίας
παιδί εκστατικό στο κύμα της ζωής
στέκω στην άκρη του είναι μου και ψάχνω
στα βάθη των ματιών σου
το είδωλο μου
Μαζί ταξιδεύαμε το ίδιο όνειρο
σε άλλα πέλαγα
μοιραστήκαμε μήκη και πλάτη βορινά
κι αφιλόξενα
να συγκλίνουν ελεύθερα
στης ελπίδας την έλξη
το φεγγάρι δείχνει κι απόψε "θάλασσα"
όμως κρατήσου
είναι νόμος
θ’ αλλάξουν οι καιροί…
Μ. Ψ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου