"Ο Θρήνος.. "

Ο ΘΡΗΝΟΣ

Μήτε το κλάμα της Εκάβης

μήτε τον θρήνο του Πριάμου

μήτε τον σπαραγμό της Ανδρομάχης

για τον χαμό του μου μεγάλου του Έκτορα,

που τόσο υπέροχα ζωντάνεψε

του Ομήρου το θείο τραγούδι

και τόσο βαθιά τον ένοιωσε η καρδιά μου,

ισάξιο δεν τον κρίνω με του Δαυίδ τον θρήνο,

που φύτρωσε μέσα στη φρίκη

του πιο ανόσιου πολέμου, ωσάν ουράνιο λουλούδι:

«Αβεσαλώμ υιέ μου, υιέ μου !»

Μα πιο πάνω ακόμα

κι από τον θρήνο του Πριάμου

κι από τον θρήνο του Δαυίδ

στέκει ο θρήνος του Ιωσήφ,

που δεν τον λέει ανθρώπου στόμα,

μα είναι θρήνος ψυχής

με ρυθμούς από δάκρυα

και πνιγμένους λυγμούς.

Και θρηνούσε με θλίψη και πόνο βαθύ

και θρηνούσε σιωπηλά ο ευσχήμων Ιωσήφ,

θαρρείς με μορφή Αρχαγγέλου

με τον άλλο κρυφό μαθητή, τον Νικόδημο,

ευσυμπάθητον θρήνον αναλαβών:

«Πώς Σε κηδεύσω, Θεέ μου !»

Σ. Θ. Ψ.

                                                

Share