ΚΙ ΕΔΩ ΚΙ ΕΚΕΙ
Τρεμοπαίζει η φλόγα στο καντήλι
στον τύμβο με το στάρι κλήθηκαν οι ψυχές
ν’ αναστηθούν
ζωντανές στα στήθια παρουσίες
σε κοινωνία αγάπης νοερή
θυμίαμα να αρθούν οι αποστάσεις
το εικόνισμα μας σμίγει κι εδώ κι εκεί
στην ίδια ευλογημένη εστία
όπως παλιά - επιστροφή στο σπίτι.
Κι όταν κλείνουν τα μάτια και οι όγκοι
μένουν αμέτοχοι απ’ έξω
σκιές διάφανες πληρούν τον χώρο
γλιστρούν σιωπηλά κι ανάερα
σαν ψίθυροι
σαν θρόισμα, ανάλαφρη πνοή αέρα
άγγιγμα αισθητό στην τεταμένη
ευαισθησία για τους οικείους
που δίνουν το παρών στη σύναξη.
Είναι η καρδιά γεμάτη μνήμες
πλημμυρισμένος ο νους εικόνες
περιστεριού φτερούγες απλωμένες
στο ημίφως των κεριών στην εκκλησιά
και η ζωή ανθοφορεί κι εδώ κι εκεί
παντού ζωή όπου μιλά η αγάπη
χωρίς θάνατο
και δέεται, προσδοκά, ελπίζει
την ένωση στο ίδιο σώμα.
Μ. Ψ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου