"Στη ζώνη ρίψεως.. "

-  Harris Papazoglou

Ντυμένος με το αλεξίπτωτο, περιμένεις πώς και πώς μέσα στο λιοπύρι να έρθει το αεροσκάφος, λιώνεις στην ζέστη, ενώ ταυτόχρονα οι ιμάντες σκελών δεν σε αφήνουν να κάτσεις άνετα.
Το εφεδρικό το νιώθεις όλο και πιο βαρύ..

Και ενώ έχεις γλαρώσει, αφού έχεις ξυπνήσει από τις 2 το πρωί, έρχεται ο αρχηγός και με μια φωνή "όρθιοι" παίρνουμε κατεύθυνση για τη ράμπα.
Κώλο μέσα, κώλο έξω, για να χωρέσουμε όλοι.

Άλλοι με σακίδιο ανάμεσα από τα πόδια τους, βρίσκονται στο πάτωμα.

Ο εκκωφαντικός θόρυβος και οι "κακές" σκέψεις δεν αφήνουν περιθώριο για ομιλίες.
Ίσως ένα δύο συνθήματα για να τονωθεί το ηθικό.
Το αεροσκάφος βρίσκεται κοντά στη ζώνη ρίψεως, ο αρχηγός φωνάζει "αγκιστρωθείτε", το πρώτο στικ περνάει τον στατικό ιμάντα από το συρματόσχοινο.

Οι παλμοί έχουν αρχίσει να ανεβαίνουν.
Ανοίγει η πόρτα και βλέπεις τα πάντα από ψηλά, σκέφτεσαι τις τελευταίες λεπτομέρειες καθώς δίνονται οι οδηγίες για κατεύθυνση και ένταση ανέμου.
Κολλητά μπροστά και πίσω σου, αλεξιπτωτιστές που συχνά από το άγχος δεν θυμάσαι τα πρόσωπα τους!

Δεν υπάρχει επιστροφή, θα κάνεις άλμα. Ανάβει το πράσινο φως, επικρατεί ένταση.
Οι παλμοί στα κόκκινα, η αδρεναλίνη στα ύψη.
Πρέπει να πετάξεις πόδι, να είσαι σφιχτός και με το κεφάλι στο στήθος.
Όσες φορές και να το κάνεις, πάντα θα είναι σαν την πρώτη σου.

Το στικ προχωράει, ο αρχηγός άλλοτε σπρώχνει, άλλοτε κλωτσάει τον κόσμο για να μη χτυπήσει στην πόρτα.
Ένα, δύο, φεύγω!

Επικρατεί ησυχία, οι κινητήρες απομακρύνονται, ενώ μετράς 4 δευτερόλεπτα για να δεις, ΑΝ θα αναπτυχθεί το μέσο προσγείωσης σου. Αν όχι, το εφεδρικό είναι εκεί.

Όλα πάνε καλά, παίρνεις τον έλεγχο και νιώθεις την απόλυτη ηρεμία.

Παίρνεις μέτωπο κόντρα στον άνεμο και πριν προλάβεις να το ευχαριστηθείς, βρίσκεσαι στο έδαφος και μαζεύεις άρον-άρον!

fb – [2fA]

                                                                                  

Share