Συνεδρία ετοιμότητας..

[ 28]

Ξυπνάς ξαφνικά και βρίσκεσαι μεσοπέλαγα.

Το όνειρο έσβησε, έμεινε πίσω, στο λιμάνι.

Το επόμενο αργεί.., ποιος ξέρει.., έχουμε θάλασσα πολλή μπροστά μας…

Οι ώρες περνούν σε νηνεμία, μια ράθυμη ατμόσφαιρα κατακάθεται στο νερό, τη νοιώθεις να σου πιέζει την ανάσα, να βαραίνει τα μέλη και τα βλέφαρα, να ποτίζει επικίνδυνα την ψυχή, να υπνωτίζει τον χρόνο.

Λευκοί γλάροι ισορροπούν κυκλικά στον αέρα, με τα φτερά απλωμένα ακίνητα, σε σφαιρική εποπτεία του σκάφους και της καρδιάς μας.

Τι να τους πεις;

Πως προτιμάς τη βροχή και τον άνεμο από τη χαλάρωση; Τον κίνδυνο και την εγρήγορση από τον εφησυχασμό και την ανεμελιά; Τα λες και στον εαυτό σου και ηχούν παράξενα. Ασυμβίβαστα με τη λογική.

Αυτή όμως είναι η ομορφιά και η αλήθεια της θάλασσας. Η πληρότητα της στιγμής που ζεις, ανακατεμένη με την αβεβαιότητα της επόμενης.
Να χαίρεσαι τη συγκίνηση της διαδρομής, χωρίς σκέψεις, χωρίς αναδρομές, να ζεις μ’ εμπιστοσύνη, ελεύθερος από εμμονές, υστεροβουλία και εγγυήσεις. Φτάνει να προχωράς.

Τρία είναι τα στοιχεία που διαμορφώνουν την ευτυχία του σήμερα. Η κοινωνία, το καθήκον και η ομορφιά. Στο κάθε ταξίδι μπορούν να συνυπάρχουν με ώριμη ένταση και τα τρία.
Η συνείδηση που βιώνει συγκινησιακά την ταυτόχρονη λειτουργία τους, αποκτά διευρυμένη αίσθηση της αιωνιότητας. Κι αιωνιότητα σημαίνει αθανασία.

Κι όταν φτάνεις στο λιμάνι, νοιώθεις δίκαια την ικανοποίηση της επιβράβευσης.
Την ευφορία της νίκης. Τη χαρά του δώρου.
Το τι θα τα κάνεις όλα αυτά, είναι άλλο θέμα. Αποφασίζεις κι επιλέγεις. Γιατί το λιμάνι, η στεριά, η ανάπαυλα του αγώνα, σου δίνει την ψευδαίσθηση του σίγουρου πατήματος, της σταθερότητας. Κι εκεί, πολλοί ξεγελιούνται και αποσυντονίζονται.

Όπως και τώρα, στη γαλήνια πλεύση, ξεγελιέσαι πως ίσως τα ταξίδια έχουν αντικατασταθεί με βαρκάδες στο φεγγαρόφωτο και αφήνεσαι...
Ή συμμετέχεις στη συνεδρία αυτή παθητικά, σαν επισκέπτης, σαν να μη σε αφορά, σαν όλα αυτά να αγγίζουν τη ζωή κάποιων άλλων, που έχουν σοβαρά προβλήματα, ανασφάλειες και υπαρξιακές ανησυχίες.

Η ζωή της θάλασσας όμως, έστω κι αν δεν το έχεις αποδεχτεί ακόμα, είναι και η δική σου ζωή. Αυτή που θεωρείς ευχάριστη, ασφαλή, ελεγχόμενη.

Αλλά θυμήσου, πως ο καιρός έχει γυρίσματα, που πρέπει να σε βρουν έτοιμο…

Η χαρά του ταξιδιού όπου κι αν βρίσκεσαι, σε στεριά ή θάλασσα, είναι η ικανότητα να στέκεσαι όρθιος στις αντιξοότητες, η δυνατότητα να παλεύεις, να επιμένεις και να προχωράς σε σταθερή πορεία με τους συνταξιδιώτες σου και να εκτιμάς την ευλογία που σε περιβάλλει.

Όλα αυτά ωστόσο, θέλουν συνέπεια. Προγραμματισμό. Διπλή βάρδια αξιοποίησης της μέρας και κάθε βράδυ διεισδυτικό κοίταγμα στον καθρέφτη της ψυχής και άμεση, ειλικρινή αναφορά… 

Ημερολόγιο πλοίου:

1. Τα πιο αληθινά όνειρα είναι αυτά που μετατρέπονται σε οράματα.

2. Το όνειρο είναι ένα παθητικό σενάριο, μια επιθυμία, που αν ενεργοποιηθεί με ισχυρή βούληση αλλάζει σε όραμα και όταν επενδυθεί με το ανάλογο συναίσθημα, σε πράξη.

3. Το όραμα είναι χαρά, έμπνευση και ανάταση. Κι αξίζει κάθε θυσία.

4. Όμως η θυσία είναι στοιχείο αγάπης.
Στο μέτρο λοιπόν που αγαπάς το όραμα σου, θυσιάζεσαι γι’ αυτό.

5. Αλλά και η θυσία θέλει προγραμματισμό, βούληση, υπομονή και μετριοφροσύνη.

6. Να είσαι έτοιμος και σταθερός.
Τα όνειρα με ουσία οράματος, δεν τα βλέπεις μόνο νύχτα…

7. Μπορεί να τα δεις και μέρα. Ακόμα και με νηνεμία…

                                             

Share