"Ψυχανάλυση και Ορθοδοξία"

π. Ν. Λουδοβίκος:

Από Μάθημα του Ελεύθερου Πανεπιστημίου που διοργάνωσε η Ιερά Μητρόπολις Κερκύρας με θέμα "Ψυχανάλυση και Ορθόδοξη Θεολογία", τον Μάϊο του 2014.

Η ψυχανάλυση έχει τις ρίζες της, στον τρόπο με τον οποίο ο δυτικός πολιτισμός είδε τον κόσμο και τον άνθρωπο. Μίλησε για το αυτο-αναφορικό υποκείμενο, των Δυτικών Πατέρων Ιερού Αυγουστίνου και Θωμά Ακινάτη, βλέποντας τον Θεό ως κλεισμένο στον εαυτό Του και τον κόσμο απέναντι στον Θεό. «Ο Θεός αγαπά τον κόσμο, γιατί βλέπει σ’ αυτόν την δική Του τελειότητα», είναι ο τρόπος ερμηνείας της σχέσης Θεού και κόσμου κατά την Δύση.

Κατά τους Έλληνες Πατέρες και ιδίως κατά τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, κλειδί για την ερμηνεία του κόσμου είναι το «ομοούσιον». Όπως ο Θεός είναι μία ουσία και τρία πρόσωπα τα οποία υπάρχουν ως Αγάπη, έτσι και τον κόσμο ο Θεός τον δημιούργησε και τον συντηρεί, όχι ως απότοκο της δικής Του τελειότητας, αλλά από αγάπη, δοτικότητα και συνεχές μοίρασμα.

Η ψυχανάλυση ισορροπεί ανάμεσα στον εγωκεντρικό άνθρωπο, ο οποίος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα απωθημένα και τις αδυναμίες του «εγώ» του, ενώ με την υπαρξιακή ψυχοθεραπεία γίνεται απόπειρα να επανενταχθεί ο άνθρωπος στην κοινότητα, έστω και χωρίς να μοιράζεται με τον άλλο στοιχεία του εαυτού του ή τον ίδιο τον εαυτό του.

Σύνθημα του πολιτισμού το «να περνάμε καλά», γεγονός που υποδηλώνει ένα βαθύτερο πλέον ναρκισσισμό, καθότι ακόμη και η σχέση με τον πλησίον και την κοινότητα, αφορμάται από την προσωπική ωφέλεια και καταξίωση. 

Η Εκκλησία λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά για τον άνθρωπο, χωρίς να το δηλώνει ή να είναι αυτοσκοπός της, καθώς ο άνθρωπος κοινωνεί Θεό και συνάνθρωπο και μέσα από τις όποιες δραστηριότητες της κοινότητας, ενθαρρύνεται να ανοιχτεί, να μοιραστεί, να προσφέρει τα χαρίσματά του.

youtube – antifono

[2fA]

Share