Από το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ του π. Αλεξάνδρου Σμέμαν
Πέμπτη, 27 Σεπτεμβρίου,
1973
...
Σκέφτομαι μερικές φορές πως ο κάθε άνθρωπος έχει κληθεί να πει ή να κάνει κάτι, μικρό μεν, αλλά γνήσιο, κάτι που να είναι η κλήση του. Η ζωή όμως είναι τέτοια, που βυθίζεσαι με το κεφάλι στα πάντα.
Σκέφτομαι μερικές φορές πως ο κάθε άνθρωπος έχει κληθεί να πει ή να κάνει κάτι, μικρό μεν, αλλά γνήσιο, κάτι που να είναι η κλήση του. Η ζωή όμως είναι τέτοια, που βυθίζεσαι με το κεφάλι στα πάντα.
Τότε
χάνεσαι και δεν εκπληρώνεις αυτή την κλήση.
Είμαι
αρκετά πεπεισμένος, πως δεν διαθέτω την κλήση να είμαι προσωπικός οδηγός.
Απεχθάνομαι τις «διαχύσεις οικειότητας». Όταν εξομολογώ, συχνά έχω την αίσθηση πως δεν είμαι εγώ που εξομολογώ, αλλά κάποιος άλλος, και πως όλα όσα λέγω είναι απρόσωπα κλισέ, κι όχι αυτό που πρέπει, δεν είναι καθόλου αυτό ...
Απεχθάνομαι τις «διαχύσεις οικειότητας». Όταν εξομολογώ, συχνά έχω την αίσθηση πως δεν είμαι εγώ που εξομολογώ, αλλά κάποιος άλλος, και πως όλα όσα λέγω είναι απρόσωπα κλισέ, κι όχι αυτό που πρέπει, δεν είναι καθόλου αυτό ...
Βλέπω να γίνεται μεγάλο κακό, κυρίως από την ενθάρρυνση του εγωκεντρισμού και της πνευματικής υπερηφάνειας (και από τις δύο πλευρές), μέχρι του σημείου να υποβιβάζεται η πίστη στον εαυτούλη μας και στα προβλήματα μας.
Ο Χριστιανισμός υπήρξε ανέκαθεν ένα κήρυγμα, μια αποκάλυψη αυτού του άλλου, του ανώτερου επιπέδου, της ίδιας της πραγματικότητας και όχι μια «ερμηνεία» της.
Τότε
τι σημαίνει η ύπαρξη των γερόντων (στάρετς);
Το να είναι κάποιος γέροντας αποτελεί μια ειδική κλήση.
Αν πάρουμε στα σοβαρά όσα γνωρίζουμε για τον θεσμό των γερόντων, βλέπουμε πως οι γέροντες δεν παραδίνονται ούτε στην καθοδήγηση, που δημιουργεί στενές σχέσεις, ούτε στη λύση προβλημάτων, αλλά στην αποκάλυψη της πραγματικότητας του Κυρίου.
Το να είναι κάποιος γέροντας αποτελεί μια ειδική κλήση.
Αν πάρουμε στα σοβαρά όσα γνωρίζουμε για τον θεσμό των γερόντων, βλέπουμε πως οι γέροντες δεν παραδίνονται ούτε στην καθοδήγηση, που δημιουργεί στενές σχέσεις, ούτε στη λύση προβλημάτων, αλλά στην αποκάλυψη της πραγματικότητας του Κυρίου.
Γι'
αυτό κι ένας ψευδο-γέροντας είναι τόσο επικίνδυνος - υπάρχουν τόσοι πολλοί
σήμερα και είναι συνήθως γεμάτοι από δίψα για εξουσία.
Είμαι αρκετά πεπεισμένος επίσης, πως το γνήσιο κήρυγμα αποτελεί πάντοτε μια απάντηση σε αμφιβολίες και πειρασμούς, καθώς και στη θεραπεία τους.
Το κήρυγμα για τον Χριστό και μόνο για τον Χριστό - η γνωριμία και η συνάντηση μαζί Του, η υπακοή σ' Αυτόν, η αγάπη γι' Αυτόν - είναι αυτό που μπορεί να εξαλείψει αμφιβολίες και προβλήματα.
Αυτό
που καθιστά έναν κήρυκα ικανό, είναι όταν απευθύνει το κήρυγμα του και στον
ίδιο τον εαυτό του, στη δική του απελπισία και έλλειψη πίστης, στη δική του
χλιαρή καρδιά.
Τι μπορούν να προσθέσουν σ' αυτό οι «συζητήσεις»;
Τι μπορούν να προσθέσουν σ' αυτό οι «συζητήσεις»;
[2φΑ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου