"Η ποικιλότητα του Θεού "

Η ποικιλότητα των εμφανίσεων και εκφράσεων του Θεού

Νικολάου, Μ. Μεσογαίας και Λαυρεωτικής

Στις συναντήσεις Του με τον κάθε άνθρωπο ο Θεός εμφανίζεται όλο και με καινοφανείς μορφές. Κάθε πρόσωπο και κάθε εμφάνιση σημαδεύει κάτι καινούργιο, κάτι πρωτόγνωρο.

Όπως κατά την γονιμοποίηση ενός ωαρίου από ένα σπερματοζωάριο μπορεί να προκύψουν άπειρα, σχεδόν 10 στην 40ή δύναμη διαφορετικά ζυγωτά, το καθένα τους με την δική του πρωτόγνωρη γενετική φυσιογνωμία, όπως οι άνθρωποι όσο κι αν μοιάζουμε δεν έχουμε επαναλαμβανόμενες μορφές, κατά ανάλογο τρόπο ο καθένας μας είναι προικισμένος με την δυνατότητα και έχει την ευκαιρία να δώσει μια νέα έκφραση του θεϊκού προσώπου σε αυτόν τον κόσμο.

Ο Θεός λοιπόν φαίνεται απόμακρος, επειδή η έκφραση Του στην δική μας ζωή και ψυχή είναι ακόμη άγνωστη, αδημιούργητη.
Μόλις όμως γίνει η συνάντηση μαζί Του, μια καινούργια, πρωτότυπη και ανεπανάληπτη έκφρασή Του θα κάνει την εμφάνισή της.

Το πρόσωπό Του θα έχει δημιουργήσει μια άγνωστη ως τώρα εικόνα Του, ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο ομοίωμά Του.

Αυτό σημαίνει συνάντηση με τον Θεό.

Ο Θεός από ερώτημα, φιλοσοφικό ζητούμενο και αμφισβήτηση, γίνεται πλέον εμπειρία.
Από απόμακρος και δύσκολος γίνεται οικείος και εύκολος. Γίνεται «ὁ ἐν ἡμῖν».

Συνάντηση με τον Θεό σημαίνει να γεύεσαι τον τότε απηγορευμένον, αλλά τώρα πλέον ευλογημένο καρπό. Δεν ήταν κακό να γνωρίζουν οι πρωτόπλαστοι τον Θεό, αλλά δεν ήταν της ώρας. Τώρα είναι η ώρα του άλλοτε απηγορευμένου καρπού.

Τώρα είναι κακό να μην γευθείς τον καρπό. Τώρα είναι η ώρα της θεογνωσίας.
Τότε ο Θεός ζήτησε υπακοή· τώρα δίνει ευκαιρία»· προσφέρει ευκαιρίες.

Αυτή η έντονη επιθυμία του καινούργιου που αγνοείται, του αγνώστου που όμως ελπίζεται, του μεγάλου που κρύβεται, του ρίσκου που αποφασίζεται, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η φυσική δύναμη που ο Θεός έχει βάλει μέσα μας για να Τον συναντούμε, να γευόμαστε το θεϊκό Του που μετέχεται.

Είναι καμπύλος ο χώρος Του, όπως το σύμπαν.
Όχι ευθύς και επίπεδος. Όχι σκληρός και άκαμπτος.
Δεν είναι μία γραμμική εξίσωση με μία λύση, αλλά απειροδιάστατος χώρος που γεννά και αξιοποιεί την ελευθερία σου.

Χώρος, όπου το καλό παύει να είναι καλό όταν υπάρχει το καλύτερο.
Ατμόσφαιρα, μέσα στην οποία η ελάσσων ελευθερία των επιλογών καταρρέει.

Εδώ ελευθερία δεν είναι το να επιλέγεις απλώς αυτό που σου προσφέρεται, αλλά μέσα σε ατμόσφαιρα πολύ καλού, διαρκώς να δημιουργείς το καλύτερο.
Ο Θεός είναι σαν μαύρη τρύπα, απ’ αυτές που υπάρχουν στο σύμπαν.

Δεν βλέπεται· διαπιστώνεται.
Έχει τόσο ισχυρό βαρυτικό πεδίο που τους πάντας προσελκύει, χωρίς όμως να φαίνεται.
Αυτό που αναδίδει δεν είναι μόνον η ταυτότητά Του, αλλά η δική μας δυνατότητα να Τον διαπιστώνουμε για να Τον πιστεύουμε.

Είναι ευγενής ο Θεός. Κρύβεται· γι’ αυτό πρέπει να Τον ψάξουμε.
Η αγάπη Του υποτάσσεται στο «αυτεξούσιό μας»· γι’ αυτό πρέπει να Τον διεκδικήσουμε.

Είναι πολύ πολύς και πολύ άλλος, γι’ αυτό πρέπει να Τον τολμήσουμε.

Από το έντυπο «Συνάντηση του Θεού μέσα από Υπέρλογα Ρίσκα»

εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα, 2001 -  [ 2/3]                        

nektar-uoa – [2fA]

Share