"Γιατί θυμώνεις; "

    Κυριακή Ιωάννου της Κλίμακος

Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης
-  περί Αοργησίας

.... Θυμός σημαίνει ευμετάβλητη και ευέξαπτη συμπεριφορά και ασχημοσύνη της ψυχής. 

Μόλις φανεί το φως, υποχωρεί το σκοτάδι. 

Ομοίως μόλις «μυρίσει» η ταπείνωση, εξαφανίζεται κάθε πικρία και θυμός.

Μια απότομη κίνηση ενός μύλου, μπορεί σε μια στιγμή να συντρίψει περισσότερο καρπό, από ότι η σιγανή κίνηση ενός άλλου μύλου μια ολόκληρη μέρα.

Ένα απότομο φούντωμα της φωτιάς από σφοδρό άνεμο, μπορεί να κάψει και να αφανίσει τον αγρό της καρδιάς, περισσότερο από ότι η μικρή φωτιά που καίει αργά.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει, ότι για ορισμένον καιρό οι πονηροί δαίμονες κρύπτονται λίγο και δεν μας πολεμούν. 

Και αυτό, για να πέσουμε σε αμέλεια θεωρώντας ως μικρά τα μεγάλα πάθη, και έτσι να πέσουμε σε αθεράπευτη ασθένεια.

Σε όσους μετανοούν, τίποτε δεν είναι πιο αταίριαστο από την ταραχή του θυμού. 

Γιατί η μετάνοια και η επιστροφή μας χρειάζονται πολλή ταπείνωση, ενώ ο Θυμός δείχνει άνθρωπο γεμάτον από υπερηφάνεια.

Εάν το Άγιο  Πνεύμα ονομάζεται και είναι «ειρήνη ψυχής», ενώ η οργή « ταραχή καρδιάς», τότε οπωσδήποτε τίποτε άλλο δεν εμποδίζει την παρουσία του μέσα μας όσο ο θυμός.

Είδα τρεις μοναχούς που τους εξύβρισαν συγχρόνως.

Ο πρώτος από αυτούς δαγκώθηκε και ταράχθηκε, αλλά δεν μίλησε.

Ο δεύτερος χάρηκε για τον εαυτό του, αλλά λυπήθηκε για τον υβριστή.

Ο τρίτος αφού αναλογίσθηκε την ψυχική βλάβη του υβριστή, έχυσε θερμά δάκρυα γι’ αυτόν.

Έτσι έχεις μπροστά σου τον εργάτη του φόβου, τον μισθωτό και τον εργάτη της αγάπης.

Όπως ο πυρετός του σώματος είναι μεν ένας κατά ουσία, αλλά έχει πολλές αφορμές που τον δημιουργούν, έτσι και η εμφάνιση της έξαψης και του θυμού, καθώς βέβαια και των άλλων παθών μας, οφείλονται σε πολλές και διάφορες αιτίες.

Γι αυτό, είναι αδύνατο να ορίσουμε τον ίδιο τρόπο αντιμετώπισης.

Έχω την γνώμη ότι ο τρόπος θεραπείας πρέπει να επαφίεται περισσότερο στην επιμέλεια και την φροντίδα των ίδιων των ασθενών.

Η δε αρχή της θεραπείας μας θα είναι, να γνωρίσει ο ασθενής την αιτία του πόνου και της οδύνης του.

Εφ’ όσον βρεθεί η αιτία, τότε εμείς που ασθενούμε, θα πάρουμε την κατάλληλη αλοιφή από την πρόνοια του Θεού και τους πνευματικούς ιατρούς μας.

Ας στήσουμε κατά κάποιον τρόπο, ένα φανταστικό δικαστήριο.

Όσοι θέλουν να μας ακολουθήσουν με την χάρη του Θεού, ας συμμετέχουν σε αυτό το δικαστήριο και ας εξετάσουν κάπως μαζί μας, τα προηγούμενα πάθη και τις αιτίες τους.

Ας δεθεί λοιπόν ο τύραννος θυμός, με τα δεσμά της πραότητας.

Ας κτυπηθεί από την μακροθυμία, ας συρθεί από την Αγία αγάπη, ας παρουσιαστεί στο δικαστικό τούτο βήμα του λόγου και ας ανακριθεί καταλλήλως.

«Λέγε μας, ω παράφρων και άσεμνε, τα ονόματα του πατέρα σου και της μητέρας σου που κακώς σε γέννησαν, καθώς και των υιών σου και των θυγατέρων σου.

Και όχι μόνο αυτά, αλλά να μας εξηγήσεις επί πλέον, ποιοι είναι αυτοί που σε πολεμούν και σε φονεύουν».

Και αυτός, ο θυμός δηλαδή, απαντώντας θα μας πει περίπου τα εξής:

-  Οι αιτίες που με γεννούν είναι πολλές.

Εκείνος που συνήθως με γεννά λέγετε Τύφος, δηλαδή Έπαρση.

Μητέρες μου είναι η Κενοδοξία, η Φιλαργυρία, η Γαστριμαργία

- μερικές φορές και η Πορνεία.

Οι θυγατέρες μου ονομάζονται Μνησικακία, Έχθρα, Δικαιολογία και Μίσος.

Οι εχθροί μου από τους οποίους τώρα κρατιέμαι δεμένος, είναι οι αντίπαλοι των θυγατέρων μου, δηλαδή η Αοργησία και η Πραότητα.

Αυτή που με εξουθενώνει τελείως, ονομάζεται Ταπεινοφροσύνη.

paterikakeimena – [2fA]

Share