Ο Μάρτης, ο
κλαψόγελος - Μια ιστορία από παλιά
Κάποτε, πριν πολλά-πολλά χρόνια, ο Μάρτης ήταν ο πρώτος
μήνας του χρόνου, κι όχι ο Γενάρης. Άλλωστε ήταν και είναι ο μήνας που ανθίζουν
τα πρώτα λουλούδια και η πλάση γεμίζει ευωδιές.
Έτσι λοιπόν, οι υπόλοιποι μήνες του είχαν παραχωρήσει αυτό το προνόμιο.
Μια μέρα, όλοι οι μήνες αποφάσισαν να φτιάξουν κρασί μέσα σε
ένα μεγάλο βαρέλι, για να έχουν να πίνουν όποτε θελήσουν. Πετάγεται λοιπόν ο
Μάρτης και λέει:
– Σαν αρχηγός, εγώ θα πρέπει να ρίξω τον πρώτο μούστο στο βαρέλι.
Τα αδέλφια του δεν είχαν αντίρρηση.
Έτσι, τον πρώτο μούστο τον έριξε ο Μάρτης και ακολούθησαν στη συνέχεια και οι
υπόλοιποι έντεκα μήνες.
Πέρασε ο καιρός που έπρεπε και ο μούστος έγινε κρασί.
Τα 12 αδέλφια αποφάσισαν να πιουν το περιεχόμενο του βαρελιού.
– Εγώ θα πρέπει να πιω πρώτος, αφού εγώ έβαλα τον πρώτο μούστο στο βαρέλι,
φώναξε αποφασιστικά ο Μάρτης.
Στους άλλους μήνες δεν καλοφάνηκε αυτό, αλλά δεν τόλμησαν να
του φέρουν αντίρρηση. Όμως ο αλαζόνας
Μάρτης έκανε μια πονηριά.
Αντί να μοιραστεί το κρασί με τους υπόλοιπους, έκανε μια τρύπα πολύ κοντά στον
πάτο του βαρελιού κι από εκεί έπινε κι έπινε και τελειωμό δεν είχε.
Μέχρι που κάποια στιγμή το βαρέλι άδειασε.
Μόλις πήγαν κι οι υπόλοιποι μήνες να πιουν λίγο κρασί,
κατάλαβαν τι είχε συμβεί.
Ο Γενάρης, που ήταν και ο μεγαλύτερος αδερφός, θύμωσε
πάρα πολύ κι έκανε τον Μάρτη τουλούμι στο ξύλο.
Μετά από αυτό, αποφασίστηκε ο Ιανουάριος να είναι ο πρώτος μήνας του χρόνου.
Από τότε ο Μάρτης, πότε είναι ηλιόλουστος και πότε βροχερός.
Όταν θυμάται τη φάρσα που έκανε στα αδέλφια του και το γλυκό κρασί, γελάει και
το πρόσωπό του λάμπει.
Όταν όμως θυμάται το ξύλο που έφαγε, κλαίει γοερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου