Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς , "Η μεγάλη ψαριά"
- από το βιβλίο «ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟ Β’ – ΟΜΙΛΙΕΣ Ε’»
Ο Πέτρος άφησε και το σπίτι του και τη γυναίκα του.
Ο Ιάκωβος κι ο Ιωάννης άφησαν το σπίτι και τον πατέρα τους.
Κι όλοι τους τον ακολούθησαν. Για ποιόν λόγο να στενοχωρηθούν;
Δεν είχαν αγωνιστεί όλη νύχτα άσκοπα;
Εκείνος που μπορεί να κάνει τα πάντα, θα μπορούσε να θρέψει κι αυτούς και τις
οικογένειές τους.
Εκείνος που στολίζει τα κρίνα του αγρού και τα κάνει πιο θαυμαστά ακόμα κι από
τον βασιλιά Σολομώντα, ο ίδιος θα φροντίσει και για το δικό τους ντύσιμο.
Η τροφή και το ντύσιμο είναι το ελάχιστο που έχουν να φροντίσουν.
Εδώ ο Κύριος τους καλεί στο μέγιστο: στη βασιλεία του Θεού.
Όταν μπορεί να τους δώσει το μέγιστο, είναι δυνατό να μην
μπορέσει να τους δώσει το ελάχιστο;
Ο ίδιος ο απόστολος Πέτρος έγραψε αργότερα: «πάσαν την μέριμναν υμών
επιρρίψαντες επ' αυτόν, ότι αυτώ μέλλει περί υμών» (Α΄ Πέτρ. ε7).
Τι σημαίνει τώρα το γεγονός των υπάκουων ψαράδων που
τράβηξαν τα πλοιάριά τους στην ακτή, τα εγκατέλειψαν όπως κι οτιδήποτε άλλο
κατείχαν, κι ακολούθησαν τον Χριστό;
Πως ο άνθρωπος που είναι προικισμένος από τον Θεό, όταν προχωρεί πλέον στα βαθιά,
εγκαταλείπει το σώμα με τα πάθη του, καθώς και κάθε εφάμαρτο δεσμό με τον οποίο
ήταν δεμένος ως τότε, εγκαταλείπει δηλαδή τα πάντα.
Εγκαταλείπει όχι μόνο το σώμα και τους δεσμούς του, αλλ’
ακόμα και το παλιό πνεύμα του με όλες τις ιδέες του.
Και τότε ακολουθεί Εκείνον, που ντύνει όσους καλεί με το νέο ένδυμα της
σωτηρίας, που καλεί πάντα τους υπάκουους πιστούς στα πνευματικά βάθη.
fb - Panteleimon
Krouskos
[2fA]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου