"Παγκόσμια παιδική χαρά "

ΑΜΟΣ ΟΖ  -  "ΟΙ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΖΗΛΩΤΕΣ"

….   Ο κομφορμισμός, το να ακολουθεί κανείς τυφλά την πεπατημένη, η υπακοή χωρίς κανέναν προβληματισμό και καμία ένσταση, η τόσο διαδεδομένη επιθυμία να ανήκει σε μια ομάδα ανθρώπων σφιχτοδεμένη και συμπαγή, είναι και αυτά θεμέλιοι λίθοι της ψυχής τον φανατικού.
Στην καταπληκτική ταινία των Μόνα Πάιθον «Ένας προφήτης μα τι προφήτης», ο σωτήρας Μπράιαν απευθύνεται ως εξής στο ακροατήριό του:
«Είστε όλοι άτομα!»
Το κοινό τού απαντάει με έναν ενωμένο βρυχηθμό: «Ναι! Είμαστε όλοι άτομα!» 

«Είστε όλοι διαφορετικοί!» - «Ναι! Είμαστε όλοι διαφορετικοί!»
Μόνο ένας κοντούλης μέσα στο πλήθος βελάζει με ψιλή φωνή:
«Εγώ όχι».

Αν πράγματι η παρόρμηση να βαδίζουν στην πεπατημένη και η επιθυμία να ανήκουν κάπου, αποτελούν επίσης μικρόβια τον φανατισμού, το ίδιο συμβαίνει και με την λατρεία του ατόμου στις διάφορες εκφάνσεις της, την θεοποίηση θρησκευτικών και πολιτικών ηγετών, την λατρεία των αστέρων του θεάματος και του αθλητισμού. 

Βέβαια, υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην τυφλή υπακοή σε αιμοσταγείς τυράννους, το να παραδίνεσαι άνευ όρων σε μια δολοφονική ιδεολογία ή έναν σωβινισμό γεμάτο μίσος, και την παιδιάστικη, ενθουσιώδη λατρεία για κάποιον αστέρα του θεάματος.
Εντούτοις υπάρχει ίσως ένα κοινό σημείο: εκείνος που λατρεύει, παραιτείται από την προσωπικότητά του.
Ποθεί να συγχωνευτεί μέχρι αυταπάρνησης με το ρεύμα των πιστών και να εξαφανιστεί μέσα στη ζωή και τα έργα των πρωταγωνιστών της λατρείας του.

Ο πιστός που έχει εκμηδενiσει τον εαυτό του, συνθλίβεται από ένα περίπλοκο σύστημα προπαγάνδας και πλύσης εγκεφάλου, ένα σύστημα που αρχικά απευθύνεται σκόπιμα στην παιδική πλευρά της ανθρώπινης ψυχής, την πλευρά που διψάει τόσο να εκμηδενιστεί, να συρθεί και πάλι μέσα σε μια ζεστή μήτρα, να ξαναγίνει ένα μικροσκοπικό κύτταρο μέσα σε ένα σώμα πελώριο, δυνατό και προστατευτικό - το έθνος, την εκκλησία, το κίνημα, το κόμμα, τους οπαδούς μιας ομάδας, την κοινότητα των πιστών: να ανήκει κάπου, να ενωθεί με ένα τεράστιο πλήθος κάτω από τις ανοιχτές φτερούγες ενός μεγάλου πατέρα, ενός φανταστικού ήρωα, μιας εκθαμβωτικής καλλονής, μιας λαμπερής διασημότητας, στα χέρια των οποίων οι ακόλουθοι εναποθέτουν τις ελπίδες τους και τα όνειρα τους, αλλά και το δικαίωμα τους να σκέφτονται, να κρίνουν και να εκφράζουν γνώμη.

Ο αυξανόμενος παλιμπαιδισμός πάρα πολλών ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, δεν είναι τυχαίος: υπάρχουν εκείνοι που ενδιαφέρονται γι' αυτόν, και υπάρχουν εκείνοι που τον εκμεταλλεύονται για να αποκτήσουν είτε εξουσία είτε πλούτη.
Ο διαφημιστής και όποιος τον χρηματoδοτεί, θέλουν με κάθε κόστος να ξαναγίνουμε όλοι μας μικρά και χαϊδεμένα παιδιά, γιατί τα μικρά και χαϊδεμένα παιδιά είναι οι καταναλωτές που πείθονται πιο εύκολα.
Μπροστά στα μάτια μας όλο και σβήνουν τα όρια μεταξύ της πολιτικής και της βιομηχανίας του θεάματος.
Όλος ο κόσμος μετατρέπεται σε «παγκόσμια παιδική χαρά».
Οι αρετές που απαιτούνται για να καταφέρει κάποιος να εκλεγεί, είναι σχεδόν αντίθετες με τις αρετές που απαιτούνται για να κυβερνήσει.   ….

db – [2fA]

Share