"Η εξουσία της αγάπης "

-  Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Αναστάσιος

[Από την ομιλία του, με τίτλο «Θρησκευτικός Πλουραλισμός και Ειρηνική Συνύπαρξη: ορισμένες επισημάνσεις», στις 18 Οκτωβρίου 2018, στην αίθουσα Τελετών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου ο πρύτανης του ΑΠΘ, καθηγητής Περικλής Μήτκας του απένειμε το μετάλλιο «Χρυσούς Αριστοτέλης», την ανώτατη τιμητική διάκριση του ιδρύματος, «για το τεράστιο ιεραποστολικό, φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο του», «το τιτάνιο έργο της εκ του μηδενός ανασύστασης και αναδιοργάνωσης της Αυτοκεφάλου Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αλβανίας» και «τους αδιάλειπτους αγώνες του για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για την κοινωνική ισότητα, για την αποδοχή των πάντων χωρίς φυλετικές ή θρησκευτικές διακρίσεις, και γενικά για τη συνολική δράση και τη στάση ζωής του»]

Ο εγωκεντρισμός επιστρατεύει τις ποικίλες μορφές βίας, που φονεύουν με διάφορους τρόπους την ειρηνική συμβίωση.
Αυτός είναι ο εμπνευστής και τροφοδότης των μεγάλων ή μικρότερων συγκρούσεων και αυτός αδιάκοπα ανανεώνει το μίσος.
Το αντίδοτο στον εγωκεντρισμό δεν είναι οι γενικόλογες συμβουλές, ούτε οι ποικίλοι νόμοι και κρατικοί μηχανισμοί καταστολής, αλλά η ενδυνάμωση της αγάπης, που δεν περιορίζεται από σύνορα, προκαταλήψεις ή άλλες διακρίσεις και σε αυτό το θέμα καλείται να συμβάλει η υγιής θρησκευτική συνείδηση.

Η αγάπη, ακόμη και σε συνθήκες μακροχρόνιων συγκρούσεων χαρίζει τη δύναμη της συγχωρητικότητας και της συμφιλιώσεως.
Μόνο η εξουσία της αγάπης είναι εκείνη που μπορεί να νικήσει την αγάπη για εξουσία.
Αστείρευτη πηγή αγάπης παραμένει η αλήθεια.

Αν οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στον σύγχρονο κόσμο -κατεξοχήν στη Μέση Ανατολή- είναι συγκεχυμένες και ζοφερές, αυτό το γεγονός δεν πρέπει να οδηγεί σε μελαγχολική απάθεια, αλλά σε αύξηση των προσπαθειών όλων μας -ακαδημαϊκών, πολιτικών, θρησκευτικών λειτουργών- για την υποστήριξη της αλήθειας, την υπεράσπισης της δικαιοσύνης, την ενδυνάμωση της ελπίδας ότι η παγκόσμια ειρήνη δεν αποτελεί ουτοπία, αλλά άμεση προτεραιότητα όλων όσοι πονούν και αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο.
Η καλλιέργεια μιας υγιούς θρησκευτικής συνειδήσεως, αποτελεί το σταθερότερο θεμέλιο της ειρηνικής συνύπαρξης.

Καλούμεθα να στηλιτεύσουμε κάθε μορφή βίας, υπογραμμίζοντας το χρέος παντός ανθρώπου να σέβεται τη θρησκευτική ελευθερία των συνανθρώπων του.
Τις τελευταίες δεκαετίες δεν παύω να τονίζω με τη μορφή συνθημάτων σε διάφορες ευκαιρίες ότι: 
Η βία εν ονόματι της θρησκείας βιάζει την ουσία της θρησκείας.
Και κάθε έγκλημα στο όνομα της θρησκείας είναι έγκλημα κατά της ίδιας της θρησκείας.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το λάδι της θρησκείας για να δυναμώνει την φωτιά των συγκρούσεων.
Η θρησκεία είναι θείο δώρο, δοσμένο για να γαληνεύει τις καρδιές, να θεραπεύει τις πληγές και να φέρνει πλησιέστερα άτομα και λαούς.

Ένας άδικος κόσμος δεν μπορεί να είναι ειρηνικός.
Η αλήθεια και η δικαιοσύνη εξασφαλίζουν την ουσιαστική σχέση μας με τον Θεό, καθώς και τους συνανθρώπους μας.
Στον αιώνα μας η ειρήνη και η δικαιοσύνη έχουν προσλάβει ένα ακόμα συνώνυμο: Την ανάπτυξη. 
Η φτώχεια παραμένει ο χειρότερος τύπος βίας.
Όταν οι άνθρωποι στερούνται των στοιχειωδών μέσων για την επιβίωσή τους, δεν είναι παράξενο να στρέφονται προς άλλες κατευθύνσεις και να υιοθετούν ακραίες θρησκευτικές αντιλήψεις για την επίτευξη μιας δίκαιης κοινωνίας.

Τελικά είμαι βέβαιος ότι το αντίθετο της ειρήνης δεν είναι ο πόλεμος, αλλά ο εγωκεντρισμός - 
ο ατομικός, ο συλλογικός, ο εθνικός και φυλετικός.

[Ο «Χρυσούς Αριστοτέλης» απονέμεται σε προσωπικότητες με διεθνή αποδοχή και αναγνώριση, με σημαντική προσφορά στην ανθρωπότητα και τον ελληνισμό.
Μέχρι σήμερα το βαρύτιμο μετάλλιο έχει επιδοθεί στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο (1997), στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο (2000) και στους ομότιμους Καθηγητές, Εμμανουήλ Κριαρά (2006) και Βασίλειο Σκουρή (2009)]

parallaximag

db – [2φΑ]

Share