- Παύλος Ευδοκίμωφ
[Ἀπό τό βιβλίο «Ἡ Τέχνη τῆς Εἰκόνας – Θεολογία τῆς Ὡραιότητος»]
[Ἀπό τό βιβλίο «Ἡ Τέχνη τῆς Εἰκόνας – Θεολογία τῆς Ὡραιότητος»]
…. Ἡ εὐθυμία
καθορίζεται ὅλο καὶ περισσότερο – ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, κατ’ αὐτὴ
τὴν ἡμέρα, εὐφραίνονται προφητικά. Ἄγγελοι καὶ ἄνθρωποι, ἂς
εὐφρανθοῦμε – καὶ ὁρίζει τὸν συνταρακτικὸ λόγο της: γιατὶ ὁ οὐρανὸς
καὶ ἡ γῆ ἑνώνονται σήμερα.
Σήμερα ὁ Θεὸς ἦρθε ἐπάνω στὴ γῆ καὶ
ὁ ἄνθρωπος ἀνῆλθε στοὺς οὐρανοὺς – κάθε δημιούργημα ἀγάλλεται κατ’
αὐτὴ τὴν ἡμέρα – γιατὶ ὅλη ἡ δημιουργία χορεύει, λοιπόν, καὶ
σκιρτᾶ – ἀναβοήσατε στὸν Θεὸ μὲ κραυγὲς χαρᾶς, ὅλη ἡ γῆ, «ἐλᾶτε
νὰ βρῆτε τὴνκρυμμένη χαρά… τὸ βαθὺ πηγάδι στὸ ὁποῖο ὁ Δαβὶδ
παλαιὰ ἐπιθύμησε νὰ πιεῖ· νὰ εἶναι ἐκεῖ ποὺ ἡ παρθένος ἐσταμάτησε
ἀμέσως τὴ δίψα τοῦ Ἀδὰμ – οὐρανοὶ εὐφρανθῆτε· σκιρτήσατε ὄρη,
δίκαιοι χαρῆτε!»
Ὁ ἄνθρωπος ἔπεσε τόσο βαριὰ ποὺ διακινδυνεύοντας τὴν
εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, εἶχε διακινδυνεύσει τὴν ἀνθρώπινη εἰκόνα.
Θὰ ἔπρεπε ὁ Θεὸς νὰ γίνει ἄνθρωπος γιὰ νὰ τοῦ ἀποδώσει τὴν ἀρχαία εἰκόνα καὶ τὴν ἰλιγγιώδη ἀξιοπρέπεια παιδιοῦ τοῦ Θεοῦ. Τώρα τὸ πᾶν εἶναι νέο.
Εἶναι ἡ ἀνάπλαση: ἡ ἐπανάληψη αὐτοῦ ποὺ εἶχε προσχεδιασθεῖ στὸν Παράδεισο, ὅταν ὁ Θεὸς στὴ δροσιὰ τοῦ βραδιοῦ ἦλθε νὰ βρεῖ τὸν ἄνθρωπο καὶ συνομίλησε μὲ αὐτόν…
Θὰ ἔπρεπε ὁ Θεὸς νὰ γίνει ἄνθρωπος γιὰ νὰ τοῦ ἀποδώσει τὴν ἀρχαία εἰκόνα καὶ τὴν ἰλιγγιώδη ἀξιοπρέπεια παιδιοῦ τοῦ Θεοῦ. Τώρα τὸ πᾶν εἶναι νέο.
Εἶναι ἡ ἀνάπλαση: ἡ ἐπανάληψη αὐτοῦ ποὺ εἶχε προσχεδιασθεῖ στὸν Παράδεισο, ὅταν ὁ Θεὸς στὴ δροσιὰ τοῦ βραδιοῦ ἦλθε νὰ βρεῖ τὸν ἄνθρωπο καὶ συνομίλησε μὲ αὐτόν…
Ὁ Ρωμανὸς Μελωδός, στὸ Κοντάκιο τῆς ἑορτῆς
μεταθέτει ποιητικὰ τὴ διήγηση τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἐμπνέει τὸ
λειτουργικὸ θέμα τῆς εἰκόνας.
Ἡ παρθένος κατ’ αὐτὴ τὴν ἡμέρα φέρει στὸν κόσμο τὸν Ὑπερούσιο καὶ ἡ γῆ προσφέρει ἕνα σπήλαιο στὸν Ἀπρόσιτο. Οἱ ἄγγελοι ψάλλουν τὴ δόξα του μὲ τοὺς ποιμένες, καὶ οἱ μάγοι ὁδεύουν μὲ τὸ ἄστρο, γιατὶ Αὐτὸς μᾶς γεννήθηκε μικρὸ παιδί, ὁ Θεὸς ὁ πρὸ αἰώνων.
Ἡ παρθένος κατ’ αὐτὴ τὴν ἡμέρα φέρει στὸν κόσμο τὸν Ὑπερούσιο καὶ ἡ γῆ προσφέρει ἕνα σπήλαιο στὸν Ἀπρόσιτο. Οἱ ἄγγελοι ψάλλουν τὴ δόξα του μὲ τοὺς ποιμένες, καὶ οἱ μάγοι ὁδεύουν μὲ τὸ ἄστρο, γιατὶ Αὐτὸς μᾶς γεννήθηκε μικρὸ παιδί, ὁ Θεὸς ὁ πρὸ αἰώνων.
Ἡ πλαστικὴ κίνηση, στὴν εἰκόνα, ἀναχωρεῖ ἀπὸ τὴ
μορφὴ ποὺ εἶναι τοποθετημένη στὸ ἄκρο δεξιὸ κάτω καὶ τῆς ὁποίας ἡ
κάθετη θέση τονίζεται ἀπὸ τὸν ποιμένα, τοποθετημένο πιὸ ψηλὰ
(ἐσχατολογικὴ θέση, ὁ ἄνθρωπος – δένδρο ἀκίνητος στύλος ἑνώνοντας
τὴ γῆ καὶ τὸν οὐρανό)· ἡ κίνηση περιγράφει ἕνα κύκλο καὶ σταματᾶ
στὸ κέντρο τῆς συνθέσεως, ἀναλύεται σὲ εἰρήνη – shalom τῆς
Βασιλείας: Ἡ Βηθλεὲμ ἔχει ἀνοίξει τὴν Ἐδέμ: μέσα στὴ φάτνη εἶναι
ξαπλωμένος ὁ «Βότρυς τῆς Ζωῆς». ….
[2φΑ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου