"Ο κόπος είναι προσωρινός "

-  Είπε ο αββάς Μακάριος:

«Εάν επιπλήττοντας κάποιον, αισθανθείς μέσα σου να κινείται οργή, ικανοποιείς δικό σου πάθος και δεν σε υποχρεώνει κανείς να χάσεις τον εαυτό σου, για να σώσεις άλλους».
Έλεγαν για τον αββά Μακάριο τον Μεγάλο ότι έγινε, καθώς είναι γραμμένο, θεός επίγειος (Ιω.10, 34), γιατί όπως ο Θεός σκεπάζει τον κόσμο, έτσι και ο αββάς Μακάριος σκέπαζε τα ελαττώματα που έβλεπε στους άλλους, σαν να μην τα έβλεπε και εκείνα που άκουγε σαν να μην τα άκουγε.
Όλος ο αγώνας πρέπει να αποβλέπει στο να μην κρίνουμε τον πλησίον.

Το να πεθάνεις έναντι του πλησίον, σημαίνει να έχεις μπροστά σου τη δική σου αμαρτία και να μην έχεις μέριμνα για κανέναν άνθρωπο, ότι αυτός είναι καλός ή εκείνος είναι κακός.
Μην κάνεις κακό σε κανέναν άνθρωπο, ούτε να σκέφτεσαι πονηρά για κανέναν.
Μην εξευτελίσεις κάποιον που κάνει το κακό, αλλά και να μην συμφωνήσεις μ’ εκείνον που κάνει κακό στον πλησίον, ούτε να χαίρεσαι μ’ αυτόν που βλάπτει τον πλησίον. 

Αυτό σημαίνει το να είμαστε νεκροί έναντι του πλησίον.

Μην κατηγορείς κανέναν· να λες: Ο Θεός γνωρίζει τον καθένα, και να μη συμφωνείς μ’ αυτόν που κατηγορεί· να μη χαίρεσαι που κατηγορεί, αλλά ούτε και να τον μισείς. 

Αυτό είναι το νόημα του να μην κρίνουμε.
Μην εχθρεύεσαι κανέναν άνθρωπο· και να μην κρατήσεις έχθρα μέσα στην καρδιά σου, αλλά μην μισήσεις και αυτόν που εχθρεύεται τον πλησίον.
Αυτή είναι η ειρήνη. Να παρακινείς τον εαυτό σου σ’ αυτά.

Ο κόπος είναι προσωρινός, ενώ η ανάπαυση είναι αιώνια με την χάρη του Θεού Λόγου. Αμήν.

pC – [2fA]

                                       

Share