- Παῦλος Εὐδοκίμωφ
[από την "Ἑρμηνεία τῆς εἰκόνας τῶν Θεοφανείων"]
[από την "Ἑρμηνεία τῆς εἰκόνας τῶν Θεοφανείων"]
Μέχρι τὸν Δ´ αἰώνα, ἡ Γέννηση καὶ ἡ Βάπτιση τοῦ Κυρίου ἑορτάζονταν
τὴν ἴδια ἡμέρα.
Ἡ ἑνότης τους εἶναι ἀκόμη ὁρατὴ στὴν παρόμοια σύσταση τῶν ἀκολουθιῶν
αὐτῶν τῶν δύο ἑορτῶν καὶ δείχνει μιὰ ὁρισμένη συμπλήρωση τοῦ γεγονότος τῆς
Γεννήσεως σ᾿ἐκεῖνο τῆς Βαπτίσεως.
Στὴν Γέννησή του, λέγει ὁ ἅγιος Ἰερώνυμος, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἦλθε στὸν κόσμο μὲ κρυφὸ τρόπο, στὴν Βάπτισή του ἐμφανίστηκε μὲ φανερὸ τρόπο.
Ἐπίσης ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: Τὰ Θεοφάνεια δὲν εἶναι ἡ ἑορτὴ τῆς Γεννήσεως, ἀλλὰ τῆς Βαπτίσεως. Πρὶν ἦταν ἄγνωστη ἀπὸ τὸν λαό, μὲ τὴ Βάπτιση, ἀποκαλύπτεται σὲ ὅλους.
Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀναπαύεται αἰώνια ἐπάνω στὸν Υἱὸ ἐκδηλωτικὴ δύναμη ἀποκαλύπτει τὸν Υἱὸ στὸν Πατέρα καὶ τὸν Πατέρα στὸν Υἱὸ καὶ πραγματοποιεῖ ἔτσι τὴν θεία γενεαλογία, εἶναι ἡ αἰώνια χαρὰ… ὅπου οἱ τρεῖς χαίρονται μαζί.
Ἡ ἐνσάρκωση ῥιζώνεται στὴν ἴδια πράξη γενεαλογίας, ἀλλὰ ποὺ καλύπτει προοδευτικὰ τὴν ἀνθρωπότητα τοῦ Χριστοῦ. Στὴ Γέννηση, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα κατεβαίνει στὴν Παρθένο καὶ τὴν κάνει πραγματικὰ Θεοτόκο, Μητέρα τοῦ Θεοῦ: «τὸ γενώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ» (Λουκ. 1, 35).
Στὴν Γέννησή του, λέγει ὁ ἅγιος Ἰερώνυμος, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἦλθε στὸν κόσμο μὲ κρυφὸ τρόπο, στὴν Βάπτισή του ἐμφανίστηκε μὲ φανερὸ τρόπο.
Ἐπίσης ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: Τὰ Θεοφάνεια δὲν εἶναι ἡ ἑορτὴ τῆς Γεννήσεως, ἀλλὰ τῆς Βαπτίσεως. Πρὶν ἦταν ἄγνωστη ἀπὸ τὸν λαό, μὲ τὴ Βάπτιση, ἀποκαλύπτεται σὲ ὅλους.
Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀναπαύεται αἰώνια ἐπάνω στὸν Υἱὸ ἐκδηλωτικὴ δύναμη ἀποκαλύπτει τὸν Υἱὸ στὸν Πατέρα καὶ τὸν Πατέρα στὸν Υἱὸ καὶ πραγματοποιεῖ ἔτσι τὴν θεία γενεαλογία, εἶναι ἡ αἰώνια χαρὰ… ὅπου οἱ τρεῖς χαίρονται μαζί.
Ἡ ἐνσάρκωση ῥιζώνεται στὴν ἴδια πράξη γενεαλογίας, ἀλλὰ ποὺ καλύπτει προοδευτικὰ τὴν ἀνθρωπότητα τοῦ Χριστοῦ. Στὴ Γέννηση, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα κατεβαίνει στὴν Παρθένο καὶ τὴν κάνει πραγματικὰ Θεοτόκο, Μητέρα τοῦ Θεοῦ: «τὸ γενώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ» (Λουκ. 1, 35).
«Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε… καὶ χάρις Θεοῦ ἦν ἐπ᾿ αὐτό» (Λουκ. 2,
40).
«Καὶ Ἰησοῦς προέκοπτε σοφίᾳ καὶ ἡλικίᾳ καὶ χάριτι» (Λουκ. 2, 52).
Γιὰ νὰ εἶναι ἀληθινὸς ἄνθρωπος, ἡ ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ περνᾶ ἀπὸ τὴ φυσικὴ καὶ προοδευτικὴ ἀνάπτυξή της· ἡ χάρη τοῦ Πνεύματος τὴ συνοδεύει, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἀκόμη ἡ Ὑπόσταση τοῦ Πνεύματος ποὺ ἀναπαύεται σ αὐτὸν, ὅπως αὐτὴ ἀναπαύεται αἰώνια στὴν θεότητά του.
Λοιπόν, μιλώντας γιὰ τὴ Βάπτιση, ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἰεροσολύμων καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνὸς ἀναφέρουν τὶς Πράξεις (10, 38): «Ἰησοῦν τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ, ὡς ἔχρισεν αὐτὸν ὁ Θεὸς Πνεύματι Ἁγίῳ», καὶ ὑπογραμμίζουν στὸ γεγονὸς τὸ ὕψιστο σημεῖο τῆς ὡριμότητος, τὴν κατακόρυφη ἐκδήλωση τῆς ἀνθρωπότητος τοῦ Κυρίου ἀπὸ τότε ἐντελῶς θεοποιημένη.
Εἶναι ὁ Χριστός, ὁ Κεχρισμένος· τὸ πνεῦμα ἀποκαλύπτει τὴν Ἀνθρωπότητά του στὸν Πατέρα, καὶ ὁ Πατὴρ τὴν δέχεται σὰν τὸν Υἱό του: «Καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῶν οὐρανῶν λέγουσα: οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα» (Ματθ. 3, 17).
Γιὰ νὰ εἶναι ἀληθινὸς ἄνθρωπος, ἡ ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ περνᾶ ἀπὸ τὴ φυσικὴ καὶ προοδευτικὴ ἀνάπτυξή της· ἡ χάρη τοῦ Πνεύματος τὴ συνοδεύει, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἀκόμη ἡ Ὑπόσταση τοῦ Πνεύματος ποὺ ἀναπαύεται σ αὐτὸν, ὅπως αὐτὴ ἀναπαύεται αἰώνια στὴν θεότητά του.
Λοιπόν, μιλώντας γιὰ τὴ Βάπτιση, ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἰεροσολύμων καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνὸς ἀναφέρουν τὶς Πράξεις (10, 38): «Ἰησοῦν τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ, ὡς ἔχρισεν αὐτὸν ὁ Θεὸς Πνεύματι Ἁγίῳ», καὶ ὑπογραμμίζουν στὸ γεγονὸς τὸ ὕψιστο σημεῖο τῆς ὡριμότητος, τὴν κατακόρυφη ἐκδήλωση τῆς ἀνθρωπότητος τοῦ Κυρίου ἀπὸ τότε ἐντελῶς θεοποιημένη.
Εἶναι ὁ Χριστός, ὁ Κεχρισμένος· τὸ πνεῦμα ἀποκαλύπτει τὴν Ἀνθρωπότητά του στὸν Πατέρα, καὶ ὁ Πατὴρ τὴν δέχεται σὰν τὸν Υἱό του: «Καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῶν οὐρανῶν λέγουσα: οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα» (Ματθ. 3, 17).
Τὸ πνεῦμα κατεβαίνει στὸν σαρκωθέντα Υἱὸ σὰν ἡ πνοὴ υἱοθεσίας
κατὰ τὴν ἴδια στιγμὴ ὅπου ὁ Πατὴρ λέγει: «ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε». Ἡ στοργή
μου ἢ ἡ εὔνοιά μου εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ ποὺ ἀπὸ τότε ἀναπαύεται
στὸν Χριστὸ στὴν ὑποστατικὴ κάθοδο τοῦ Πνεύματος.
Ὁ Θεὸς – Ἄνθρωπος ἀποκαλύπτεται πραγματικὰ Υἱὸς στὶς δύο φύσεις του καὶ αὐτὸ τὸ πλήρωμα τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ ἀληθινοῦ ἀνθρώπου θὰ διαβεβαιωθεῖ πάλι κατὰ τὸν χρόνο τῆς Μεταμορφώσεως σὰν ἐνέργεια πιὰ ἐκδηλωμένη στὴ Βάπτιση: «Οὗτος ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός».
Γι᾿ αὐτὸ ἡ Βάπτιση ὀνομάζεται Θεοφάνεια, Ἐπιφάνεια, ἐκδήλωση τῶν Τριῶν Προσώπων στὴν ὁμόφωνη μαρτυρία τους. .... ....
Ὁ Θεὸς – Ἄνθρωπος ἀποκαλύπτεται πραγματικὰ Υἱὸς στὶς δύο φύσεις του καὶ αὐτὸ τὸ πλήρωμα τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ ἀληθινοῦ ἀνθρώπου θὰ διαβεβαιωθεῖ πάλι κατὰ τὸν χρόνο τῆς Μεταμορφώσεως σὰν ἐνέργεια πιὰ ἐκδηλωμένη στὴ Βάπτιση: «Οὗτος ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός».
Γι᾿ αὐτὸ ἡ Βάπτιση ὀνομάζεται Θεοφάνεια, Ἐπιφάνεια, ἐκδήλωση τῶν Τριῶν Προσώπων στὴν ὁμόφωνη μαρτυρία τους. .... ....
nektar –
[2fA]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου