"Τα μυστήρια της ερημιάς "

Φώτης Κόντογλου
-  "Ο μυστικός κήπος της πονεμένης Ῥωμιοσύνης"

….   Αν δεν νοιώθεις μυστήριο σε ότι βλέπεις, σε ότι ακούς, σε ότι πιάνεις, είσαι στ᾿ αλήθεια πεθαμένος άνθρωπος.
Θυμάμαι τον καιρό που ζούσα πιο φυσική ζωή, πως όλα με κάνανε να βουτώ βαθιά μέσα μου και να βρίσκω κάποια αλλόκοτα πετράδια, και κάποια μαργαριτάρια μιας ξωτικής θάλασσας...

Στον αγέρα πετούν ένα σωρό πράματα!
Ακούγεται η βαθειά βουή του ατελείωτου κόσμου... Στήσε το αυτί σου!...
Τι μυστική γλώσσα έχει η ψυχή! ...
Περπατώ με τις μύτες των ποδιών μου, το δάχτυλό μου είναι απάνου στο στόμα μου... 

Ειδών ειδών μυρουδιές κλώθουνται σε χρωματιστά ρέματα, που ’ναι όμοια με τόξα τ’ ουρανού...

Απάνου στο πάτωμα στοιβάζουνται - φρου φρου - μαλακά πούπουλα, που στρίφουν στον αγέρα και πέφτουν αμέτρητα, σκεδιάζοντας χίλια χάδια αγάπης - χίλια χάδια αγάπης...

Οι άδειες καμάρες τ’ ουρανού γιομίζουν από μια κρυφή μουσική...
Μέσα στο άπατο χάος κυλάνε αργά και βουβά εκατομμύρια χαμένοι αιώνες...
Η Πούλια αφουγκράζεται με σιωπή τη σκέψη του Θεού...
Απάνου στις στερεμένες θάλασσες του Βέγα αρχίζει να φυσά ένα ερημικό αγέρι.
Φτωχή μου φωλιά!

Εδώ μέσα οι άγγελοι χορεύουν με τις αιώνια παιδικές φτέρνες τους κάθε βράδυ... 

Ωσαννά! Ωσαννά!... Η γης αγιάστηκε!...

... Αν έρτω γω στα κατατόπια σου, ξέρω καλά πως θα με ποτίσεις πίκρα και μιζέρια, γιατί είμαι απλός κ' εσύ δασκαλεύεσαι μέρα-νύχτα απ' το διάολο.
Μα αν τύχαινε κανένας άνεμος να σε ρίξει σε τούτο το έρημο μέρος που ζω, κι αν μπορούσα για μια στιγμή να σου δανείσω το μυαλό μου και την καρδιά μου, τότες θα 'βλεπες, τότες θα καταλάβαινες, για ποιά μυστήρια σου μιλώ…

fb - Panteleimon Krouskos

2fA

Share