- π. Αλέξανδρος Σμέμαν
«Ἡ γέννησίς σου, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τὸ φῶς
τὸ τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο,
σὲ προσκυνεῖν, τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης…».
Όπως βλέπουμε, ο Χριστιανισμός πήρε ένα θέμα οικείο σε όλους τους οπαδούς της
φυσικής θρησκείας -τον ήλιο ως φως και ζωή- και το χρησιμοποίησε για να δείξει
τη δική του πίστη στον Χριστό.
Στην πραγματικότητα, η Εκκλησία είπε στον κόσμο, «να
πιστεύετε στον ήλιο· αλλά αυτός ο φυσικός ήλιος του υλικού κόσμου πρέπει να
είναι ο ίδιος το σύμβολο, η αντανάκλαση και το όργανο ενός άλλου υπερβατικού,
πνευματικού, θείου ήλιου, που είναι η πηγή της ζωής, του φωτός και της νίκης…
Να τιμάτε τη γέννηση του φυσικού ήλιου, και γι’ αυτό σας προσκαλούμε να
τιμήσετε τον ερχομό του Θείου Ήλιου στον κόσμο· σας προσκαλούμε να βγείτε από
το φυσικό και ορατό κόσμο και να εισέλθετε στον πνευματικό και αόρατο κόσμο.»
Έτσι η εορτή των Χριστουγέννων έγινε το πλήρωμα της εορτής
του ήλιου.
Έγινε ο εορτασμός ενός γεγονότος, που ολοκλήρωσε και επλήρωσε τη νοσταλγία, τις
προσδοκίες και τις πεποιθήσεις όλων των ανθρώπων.
Στο κάθε τι που περιλαμβανόταν στη λατρεία του Ήλιου -πίστη στη ματαιότητα του
κόσμου, εσωτερικό φως, νόηση και θεότητα- δόθηκε τώρα ένα όνομα: Χριστός.
Τα Χριστούγεννα έτσι έγιναν η κορωνίδα όλης της νοσταλγίας
της ανθρωπότητας και η άσβεστη δίψα της για νόημα και καλοσύνη, και η αρχή μιας
νέας θρησκευτικής εποχής στην οποία η λατρεία μεταφέρεται από την φύση και τις
τυφλές της δυνάμεις στον Ένα που βρίσκεται υπεράνω της φύσεως κι όταν ακόμη
καθρεφτίζεται μέσα της, και που ο Ίδιος είναι η πηγή, το περιεχόμενο και ο
σκοπός όλης της ζωής.
Η φυσική θρησκεία -η λατρεία της δημιουργίας και όχι του
Δημιουργού- ανατράπηκε έτσι εκ των ένδον. Και αποδεχόμενοι οι άνθρωποι τον
Χριστό ως «τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως» ελευθερώθηκαν από την υποδούλωση στον κόσμο
και στη φύση.
db – 2fA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου