"Το φως της αυγής "

 

Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης, "Περί πραότητος και απλότητος"
- από την «Κλίμακα»

1. Της ανατολής του ηλίου προτρέχει το φως της αυγής.
Παρόμοια πριν από την ταπεινοφροσύνη τρέχει η πραότης.
Ας ακούσωμε δε και το Φως, δηλαδή τον Χριστόν, να τις τοποθετεί κατ’ αυτήν την σειρά.
«Μάθετε απ’ εμού, λέγει, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία» (Ματθ. ια΄ 29).
Λοιπόν, το φυσικό είναι πριν λάμψη ο ήλιος να φωτισθούμε από το φως της αυγής και έπειτα να ατενίσουμε πλούσια τον ήλιο.
Διότι δεν είναι δυνατόν, δεν είναι, όπως το δείχνει και η φύσις των πραγμάτων, να αντικρίσει κανείς τον ήλιο, δηλαδή την ταπείνωση, πριν γνωρίσει το φως της αυγής, δηλαδή την πραότητα.

2. Η πραότης είναι μία αμετακίνητη κατάσταση του νου, που παραμένει η ίδια και στις τιμές και στις περιφρονήσεις.
Πραότης σημαίνει, το να προσεύχεσαι ειλικρινώς για τον πλησίον σου, χωρίς να ενοχλείσαι καθόλου από τις ταραχές πού σου προξενεί.
Η πραότης είναι βράχος επάνω από την αφρισμένη θάλασσα, που εντελώς ακλόνητος διαλύει όλα τα κύματα, τα οποία τον κτυπούν.

Η πραότης είναι το στήριγμα της υπομονής, η θύρα ή καλύτερα η μητέρα της αγάπης, η προϋπόθεση της διακρίσεως, διότι όπως λέγει η Γραφή, «διδάξει Κύριος πραείς οδούς αυτού» (Ψαλμ. κδ΄ 9)∙ η πρόξενος της αφέσεως των αμαρτιών, το θάρρος της προσευχής, η περιοχή του Αγίου Πνεύματος, διότι ο Κύριος λέγει: «Επί τίνα επιβλέψω, αλλ’ ή επί τον πράον και ησύχιον»; (πρβλ. Ησ. ξς΄ 2).

Η πραότης είναι συνεργός στην υπακοή, οδηγός στην αδελφοσύνη, χαλινός της μανίας, κόψιμο του θυμού, μίμησις του Χριστού, ιδιότης των Αγγέλων, δεσμός των δαιμόνων, ασπίδα κατά της πικράς οργής.

3. Στις καρδιές των πράων θα αναπαύεται ο Κύριος, ενώ η ταραχώδης ψυχή είναι καθέδρα του διαβόλου.
«Οι πραείς κληρονομήσουσι γήν» (Ματθ. ε΄ 5)∙ μάλλον θα γίνουν κυρίαρχοί της, ενώ οι οργίλοι και θυμώδεις άνδρες θα εξορισθούν από την γη τους.

4. Η πραεία ψυχή είναι θρόνος της απλότητος, ενώ ο νους του οργίλου δημιουργός της πονηρίας. Η ηπία ψυχή θα δεχθεί μέσα της τους λόγους της σοφίας εφ’ όσον «οδηγήσει Κύριος πραείς έν κρίσει» (Ψαλμ. κδ΄ 9) ή μάλλον στην διάκριση.
Η ευθεία ψυχή συζεί με την ταπείνωση, ενώ η πονηρά είναι υπηρέτρια της υπερηφάνειας. Οι ψυχές των πράων θα γεμίσουν από γνώση και σύνεση, ενώ ο νους του θυμώδους συγκατοικεί με το σκοτάδι και την άγνοια.

5. Αυτός που θυμώνει και αυτός που ειρωνεύεται συναντήθηκαν μεταξύ τους.
Και ήταν αδύνατο να ευρεθεί ένας ευθύς λόγος στην συζήτηση τους!
Αν ανοίξεις την καρδιά του πρώτου, θα εύρεις την μανία, και αν ερευνήσεις την ψυχή του δευτέρου, θα αντικρίσεις την πονηρία.

6. Η απλότης είναι μία συνήθεια και συμπεριφορά της ψυχής αποίκιλτη, που δεν κινείται σε κανέναν κακό λογισμό. Η ακακία είναι μία γλυκεία και χαρούμενη ψυχική κατάσταση, απαλλαγμένη από κάθε κακή σκέψη και υπόνοια.   ….

 

orthodoxfathers – 2φΑ

Share