Χαλίλ
Γκιμπράν - Από "Τα Σπασμένα Φτερά"
4. Ο Λευκός Πυρσός
Ο μήνας του Νιζάν είχε σχεδόν
περάσει. Εγώ συνέχισα τις επισκέψεις μου στο σπίτι του Φαρίς Εφάντη, και τις συναντήσεις
μου με τη Σέλμα στ' όμορφο εκείνο περιβόλι, όπου αντίκριζα την ομορφιά της,
θαύμαζα την εξυπνάδα της, και αφουγκραζόμουν τη σιωπή
της θλίψης.
Ένιωθα
πως ένα αόρατο χέρι με τραβούσε κοντά της.
Κάθε συνάντησή μας μ' έκανε να
βλέπω κάποια καινούργια πλευρά της ομορφιάς της και ν' αποκτώ νέα αντίληψη της γλυκιάς
ψυχής της, μέχρι που η Σέλμα έγινε για μένα ένα βιβλίο που τις σελίδες του
μπορούσα πια να διαβάζω και να τραγουδώ τους ύμνους του, χωρίς όμως ποτέ να μπορώ
ν' αποτελειώσω το διάβασμά του.
Μια γυναίκα που η Πρόνοια της
χάρισε ομορφιά στο σώμα και στο πνεύμα, είναι μια αλήθεια και κρυφή και φανερή
ταυτόχρονα, που μπορούμε να καταλάβουμε μόνο με την αγάπη, και ν' αγγίξουμε
μόνο με την αρετή.
Κι
όταν δοκιμάζουμε να περιγράψουμε μια τέτοια γυναίκα, εξαφανίζεται σαν ατμός.
Η Σέλμα Καράμη είχε και σωματική
και πνευματική ομορφιά. αλλά πώς μπορώ να την περιγράψω σε κάποιον που
ποτέ δεν τη γνώρισε;
Μπορεί ένας νεκρός να θυμηθεί το τραγούδι του αηδονιού και το άρωμα του ρόδου
και το μουρμουρητό του ρυακιού;
Μπορεί ένας φυλακισμένος, με βαριά δεσμά στα πόδια να τρέξει πίσω από την αύρα της
αυγής; Δεν είναι η σιωπή πιο οδυνηρή από το θάνατο;
Τάχα, να μ' εμποδίζει η περηφάνια
από το να περιγράψω τη Σέλμα με απλά λόγια, επειδή δεν μπορώ να τη ζωγραφίσω
πιστά με λαμπερά χρώματα;
Ο πεινασμένος που βρίσκεται στην
έρημο δεν θ' αρνηθεί να φάει ξερό ψωμί αν ο ουρανός δεν του βρέξει μάνα κι
ορτύκια.
Μέσα στο λευκό μεταξένιο φόρεμά
της, η Σέλμα ήταν λεπτή σαν ακτίνα του φεγγαριού
που γλιστρά από το παράθυρο. Περπατούσε με χάρη και ρυθμό.
Η φωνή της ήταν απαλή και γλυκειά· οι λέξεις έπεφταν από τα χείλη της σα
σταγόνες δροσιάς που πέφτουν από τα πέταλα των λουλουδιών, όταν τα ταράζει ο
άνεμος.
Αλλά, τι να πω για το πρόσωπο
της Σέλμας!
Οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν
την έκφραση αυτού του προσώπου, που αντανακλούσε πρώτα κάποια βαθιά εσωτερική θλίψη, και μετά μια ουράνια
έξαρση.
Η ομορφιά του προσώπου της
Σέλμας, δεν ήταν κλασική.
Ήταν σαν ένα όνειρο αποκάλυψης που δεν μπορεί να μετρηθεί, να συλληφθεί ή να
αντιγραφεί από το πινέλο του ζωγράφου ή τη σμίλη του γλύπτη.
Η ομορφιά της Σέλμας δεν
βρισκόταν στα χρυσά μαλλιά της, αλλά στην αρετή και την αγνότητα που την
περιτύλιγε. ούτε στα μεγάλα της μάτια, αλλά στο φως που πήγαζε απ' αυτά·
ούτε στα ρόδινα χείλη της, αλλά στη γλύκα της λαλιάς της· ούτε στο φιλντισένιο λαιμό της, αλλά στο
ανάλαφρο γέρμα του προς τα μπρός.
Και δεν βρισκόταν η ομορφιά αυτή
στο τέλειο παράστημά της, αλλά στην ευγένεια της ψυχής της, που έφεγγε σα
λευκός πυρσός ανάμεσα στη γη και τον ουρανό.
Η ομορφιά της κυριαρχούσε σαν ένα
χάρισμα ποιητικό.
Οι ποιητές όμως είναι
δυστυχισμένοι άνθρωποι, γιατί, όσο ψηλά κι αν φτάνουν τα πνεύματά τους, οι ίδιοι
είναι πάντα τυλιγμένοι μέσα σ' ένα μανδύα δακρύων.
Η Σέλμα ήταν πιο πολύ
στοχαστική, παρά ομιλητική, και η σιωπή της ήταν ένα είδος μουσικής, που σε
πήγαινε σ' έναν κόσμο ονείρων και σ' έκανε ν' ακούς το σκίρτημα της καρδιάς της
και να βλέπεις τα είδωλα των σκέψεων και των αισθημάτων της, να στέκονται
ανάμεσα σε σένα και σε κείνη και να σε κοιτάζουν στα μάτια.
Φορούσε ένα μανδύα βαθιάς θλίψης
σ' όλη τη ζωή της, κι αυτό δυνάμωνε την παράξενη ομορφιά και αξιοπρέπειά της,
όπως ένα ανθισμένο δέντρο που φαίνεται πιο όμορφο όταν το αντικρίζεις ανάμεσα από
την πάχνη της αυγής.
Η θλίψη ένωσε το πνεύμα της με
το δικό μου, ωσάν ο καθένας μας να είδε στο πρόσωπό του άλλου τα αισθήματα της
καρδιάς του, και ν' άκουσε την ηχώ κάποιας φωνής κρυμμένης.
Ο Θεός είχε ενώσει δύο πλάσματα
σε ένα, και ο χωρισμός δεν μπορούσε να είναι τίποτα άλλο εκτός από αγωνία.
Το θλιμμένο πνεύμα βρίσκει
ανάπαυση όταν ενώνεται μ' ένα όμοιο πνεύμα.
Τα ενώνει η αγάπη, ακριβώς όπως
ένας ξένος που χαίρεται όταν βρίσκει έναν άλλο ξένο σε μια ξένη χώρα.
Οι καρδιές που ενώνονται μέσα από
τη θλίψη δεν θα χωριστούν από τη δόξα της ευτυχίας, η αγάπη που έχει πλυθεί με
τα δάκρυα θα μείνει παντοτινά αγνή και ωραία.
revealedtheninthwave – 2φΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου