"Από το «ο» του Ντρόσελ.. "

 

-  Linde Salber, "Frida Kahlo" (εκδ. Μελάνι)

….   «Θα ήμουν έξι χρόνων, όταν έφτιαξα με τη φαντασία μου μία φίλη, ένα κοριτσάκι… στην ηλικία μου περίπου, για να με συντροφεύει.
Ανάσανα προς το τζάμι του παραθύρου του τότε δωματίου μου, που έβλεπε προς την οδό Αλιέντε, και με το δάχτυλό μου ζωγράφισα μια «πόρτα»…
Από αυτή την πόρτα, με τη φαντασία μου, βγήκα έξω, βιαστικά και πολύ κεφάτα, διέσχισα την πλατεία που διακρινόταν ολόκληρη από το σημείο αυτό κι έφτασα στο γαλακτοπωλείο που λεγόταν Ντρόσελ…

Από αυτό το «ο» του Ντρόσελ μπήκα στο εσωτερικό ενός άλλου κόσμου, όπου με περίμενε η φανταστική  μου φίλη…
Δεν θυμάμαι τα χαρακτηριστικά της, ούτε τα χρώματά της.
Αλλά ξέρω πολύ καλά πως ήταν ένα χαρούμενο  κορίτσι – γελούσε πολύ. Δυνατά!

Οι κινήσεις της ήταν σβέλτες και χόρευε σαν να μην την επηρέαζαν οι νόμοι της βαρύτητας.
Την ακολουθούσα κατά πόδας και όσο χόρευε, της εκμυστηρευόμουν τις πιο μύχιες ανησυχίες μου.
Ποιες; Δεν θυμάμαι. Μάθαινε όμως, όλα όσα με απασχολούσαν…

Μετά ξαναπήγαινα στο παράθυρο και ξανάμπαινα πάλι από την πόρτα που είχα ζωγραφίσει στο τζάμι.
Πότε; Πόσο έμενα μαζί της; Δεν ξέρω.
Μπορεί μια στιγμή. Μπορεί χίλια χρόνια… Ήμουν ευτυχισμένη.

Έσβηνα με το χέρι την «πόρτα» και «εξαφανιζόταν».
Έτρεχα, με το μυστικό μου και τη χαρά μου, στην πιο απόμακρη γωνιά της εσωτερικής αυλής του σπιτιού μας και πάντα στην ίδια θέση, κάτω από έναν κέδρο, φώναζα και γελούσα.
Ενθουσιασμένη που ήμουν μόνη με τη μεγάλη ευτυχία μου, και την πολύ ζωντανή ακόμα ανάμνηση του κοριτσιού».   ….

 

to23ogramma – 2fA

Share