"Αδήριτη ανάγκη.. "

 

-  Στέλιος Κούκος

“Απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες ενθάδε,
Γεθσημανή τω χωρίω…”!

Εκεί στην Γεθσημανή και μεις! Πάντα τέτοιες μέρες! Κατ’ έτος!
Στο πιο δροσερό απάγκιο των ψυχών! Και των σωμάτων!
Οι ετήσιες ανά ψυχή, δεκαπενθήμερες διακοπές αναψυχής μας!
Συμμετέχοντας σ’ αυτό το θερινό ταξίδι, το οποίο μοιάζει σαν μία αδήριτη ανάγκη.
Που είναι ξενύχτισμα και ξεπροβόδισμα της Παναγίας!

Μια δεκαπενθήμερη ετοιμασία γι’ αυτόν τον τελικό χωρισμό και αποχαιρετισμό, κι’ αυτήν την ένωση! Αφού τον κόσμο ου κατέλιπε!
Την Μετάσταση και Ανάσταση της Θεοτόκου!
Που έγινε το μέγα Πάσχα του θέρους!
Το μέγα και λαμπρό καλοκαιρινό Πάσχα των Ελλήνων, αλλά και όλων των Ορθοδόξων.
Η Λαμπρή της Παναγίας!

Και εκεί στο μέγα καύμα, τον καύσωνα και στην μεγάλη πυροβασία του πυρίκαυστου ελληνικού καλοκαιριού, οι δεκαπέντε ημέρες της Παναγίας μοιάζουν να αποτελούν δροσερά μελτέμια!
Παρόμοια με τις νεφέλες, που μετέφεραν τους Αποστόλους στην Γεθσημανή!

Αυτές μας μεταφέρουν και μας κάθε μέρα στο χωρίο Γεθσημανή.
Που γίνεται αυτές τις μέρες το κέντρο του κόσμου. Η πρωτεύουσα του!
Το κέντρο και το νόημα της ζωής.
Το μέσα του καλοκαιριού! Το νόημά του!

Γιατί η Κοίμηση, η Ανάσταση και Μετάσταση αποτελεί, εν τέλει, πανηγύρι ζωής!
Πόσο κενό και βαρετό θα έμοιαζε το αργόσυρτο ελληνικό καλοκαίρι χωρίς τα πανηγύρια και τις γιορτές του!
Των αγίων του, της Μεταμορφώσεως του Κυρίου, το Πάσχα της Παναγίας, την απόδοση της εορτής Της.

Πανηγυράκια όμως, είναι και οι καθημερινές Παρακλήσεις!
Εκεί βρίσκουν οι ψυχές απάγκιο και αναψυχή!
Και ψυχωμένες επιστρέφουν στην καθημερινότητά τους ως πολίτες της Γεθσημανής!

Τούτες τις μέρες, κάθε εκκλησία, παρεκκλήσι και ξωκλήσι γίνεται Γεθσημανή!
Πρωτεύουσα της Παναγίας! Εν μέσω πόλεων, κωμοπόλεων και παντός χωρίου!
Εν όρεσι και σπηλαίοις! Και παρά θιν’ αλός, πλάι στο κύμα!

Κάθε ναός γίνεται σημείο Μετάστασης!
Και το χωρίο Γεθσημανή έγινε προς ώρας μια συμπυκνωμένη οικουμένη, και διά παντός οικουμένη, που φιλοξένησε τους Αποστόλους που προσκλήθηκαν απ’ όλο τον κόσμο για την θαυμαστή αυτή Κοίμηση!

Και έτσι πλέον η Γεθσημανή αποτελεί μια διευρυμένη οικουμένη, αφού σε λίγο θα ενωθεί και με τον ουρανό!
Η Υπεραγία Θεοτόκος, άλλωστε, γεννήθηκε για να ενώνει εσαεί την γη με τον ουρανό.
Και εν ζωή και μετά την κοίμησή Της!

Και οι όμορφες, κατανυκτικές δειλινές Παρακλήσεις αποτελούν άμεση παραμυθία των ψυχών! Και έχουν άμεση επίδραση σε όλο τον ψυχικό μας κόσμο, σε όλη την ανθρώπινη υπόσταση.
Οι καρδιές μας γίνονται και οι ίδιες Γεσθημανές, για να αποχαιρετίσουν και να υποδεχθούν για πάντα την Υπεραγία Θεοτόκο!

Και Σε μεσίτρια έχουμε!

 

pemptousia – 2φΑ

                                                    

Share