- Μνήμη Ξανθίππης, της
οσίας κόρης της Καλύμνου
ΓΙΑΝΝΗ ΚΛ. ΖΕΡΒΟΥ, Γυμνασιάρχου Καλύμνου
και Γενικού Επιθεωρητού Μ. Εκπαιδεύσεως Δωδεκανήσου
"Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΝ ΕΡΓΟΝ ΤΗΣ ΞΑΝΘΙΠΠΗΣ" (1951)
…. Ήτο ακόμη παιδούλα επτά ετών, αλλ’ ως
αναγράφει και η Ιουλία εις τα «Απομνημονεύματα» και τας «Γραμμάς» των αναμνήσεων
της, η Ξανθίππη παρά την μικράν ηλικίαν της έζη με συγκινήσεις και θρησκευτικά
συναισθήματα δυσαναλόγως βαθύτερα και κατείχετο από ηθικάς σκέψεις ή ιερούς
λογισμούς υπέρ το μέτρον των παιδικών χρόνων.
Μαθήτριαν εις τα πρώτα σχολικά έτη απησχόλει ήδη και κατείχεν
η μυστική αναζήτησις : «Σαν ποιό πράγμα είναι το πλέον έμορφο εις τον κόσμο».
Και επ’ ευκαιρία εκκλησιασμού εις τον εσπερινόν, —εν τω Ναώ της «Παναγίας της Καλαμιώτισσας»—
προσατενίζουσα την εικόνα Της, είδεν ως εν οράσει, ότι η αγία εικόνα της
Παναγίας έπαιρνε σάρκα και ζωντάνευε.
Και καθώς η Παναγία επλησίασεν άνωθεν την Ξανθίππη, μια φωνή της ήλθεν και ήκουσε
: «Ιδού τι είναι το ωραιότερον (πλάσμα του Θεού) εις τον κόσμον».
Με υπερφυσικόν θείον φως και άγιον κάλλος έλαμψε το πρόσωπον της Παναγίας.
«Και παρευθύς», ως διηγήθη η ιδία εις την Ιουλίαν, ήτις και
το αναγράφει, «η ψυχή της εγέμισεν από αγάπην απεριόριστον προς την μητέρα του Θεού
και έβλεπε, έβλεπε την Παναγίαν με τόσην δύναμιν αφοσιώσεως, που ετελείωσεν ο εσπερινός
και εκείνη δεν επήρεν είδησιν.
Παρέμεινε βυθισμένη ες την οπτασία της, μέχρις ότου ο ιερεύς, μετά το πέρας ήδη
του εσπερινού, την αντελήφθη μόνην και την αφύπνισεν.»
Εις ουδένα τότε εξεμυστηρεύθη την οπταοίαν.
Θαυμασίως δε βαστάζουσα το υπεράνθρωπον βάρος, διετέλεσε προσευχομένη και
νηστεύουσα και εν σιωπή παιδικής αγνωσίας οιονεί ελαφρουμένη υπό θείας χάριτος
και υπό Αγγέλου φύλακος παραβοηθουμένη.
….
2φΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου